Alle inzendingen over opening

Opeens was het er. Een moment van waar geluk. Wat jezelf niet lukt.…

Sluit deuren en ramen, stem je gehoor af op frequenties waar calamiteiten zo goed als zeker worden verslagen. Hier dus. Volg de instructies uit sprekers nauwgezet. Gebruik de lift maar niet (gevaar voor schachtvuur). Trede voor trede daal je de trappen af. Zover je kunt gaan. Op hoge benen van angst om het raadsel binnenin te ontrafelen.…

geen tijd nu voor zwijgen bespreek en ontgin de mensheid gedijt slechts bij een woord met een zin geen tijd nu voor sluiten ontgrendel je deur de gang die dan volgt is veel lichter van kleur geen tijd nu voor twijfel volhard in geloof: de wereld geneest niet bij blind zijn, of doof…

Opeens is jouw leven veranderd van de ene op de andere dag Opeens zijn interesses en blikvelden een stuk minder breed Opeens is het schateren omgetoverd in een cynische lach Opeens bewegingsloos terwijl je voorheen altijd alles zelf deed Opeens word je met medicijnen en slangen bestookt Opeens doe je niets meer terwijl je dat vroeger wel…

En dan opeens ben je gescheiden ... een deel van je leven afgeschreven in de vorm van niet meer dan een beschikking die voorzien van handtekening voor de één klinkt als zegening en voor de ander luidt als herinnering aan toen een trouwring nog iets anders was dan een echt schijt ding En dan opeens ben je los ...…

Eigenlijk ken ik je al heel lang. Maar vandaag, Met die blik. Die smachtende blik naar mijn verlangens. Mijn hart stond stil. Ik keek je aan. Het duurde maar een seconde, Maar het leek wel een eeuw. Het is nu een paar uur geleden. En ik kan aan niks anders denken dan aan jou. Ik vind het moeilijk om te zeggen, Maar IK BEN VERLIEFD…

De mens het vriendelijke gebaar Die laat het afweten Ik zou het niet weten Ik ben open Een open deur En wat er gebeurt De mensen gaan lopen Je hebt even contact Gehad Een leuk gesprek Maar voor de rest verrek Ze zijn bang Hebben geen tijd Tot mijn spijt Zijn het echter alleen Hele oude mensen alleen Die verrast zijn bij een brief Een…

Moet ik beginnen in mooie volzinnen die als echo’s weerklinken om in lucht te verdrinken of moet ik uitleggen dat ook het niets zeggen alleen maar naar je kijken probeert je te bereiken…

Mijn hartstocht niet verborgen in duistere kou waarin ik vanuit licht wil schijnen en vlammende liefde wil werpen op ijs tussen afstand met jou. Niet alleen duister wil ik lichten maar vederlicht jou dragen door warme dagen die licht uitstralen van jou naar waar de bron vandaan komt die jouw warmte omhelsde.…

ik ben geen dichter maar een ruimtebrenger bruggen wil ik over onbegrip slippend op beregend steen hakkend door verstrikte takken sleurend aan verbindingshaken die vanzelf verstrikt gaan raken in het oerwoud van het zijnsgevecht waaraan de mens nu eenmaal hecht als bij een zwaarbeladen jungletocht bevecht ik log de doorgangswegen…

zoals de tijd verder spreekt in woorden die wij vinden wij die de sterren tellen nooit konden leren omdat het leven ons riep soms bij het raam vaak op de gang in een hoek staan omdat dit bestaan niet bestaat in boeken die echt nergens over gaan wij die altijd zoeken in woorden en zinnen wij die de sterren tellen maar de waarheid nooit…

lilablauw sluiert door ramen samen kijken donkere ogen tot ze mijn ziel beroeren handen mijn zijn tot in mijn denken mijn wezen lilablauw sluiert mijn hart licht licht lilablauwe lucht stroomt mijn kroon in mijn ogen glimlach om mijn mond om niets dan de herinnering het leven opent…

daar bij de poorten van de zee ontmoet ik lucht in water aan de grens van zout en zand neem jij me mee naar zoete golfslag, rollend als een schelp naar later mijn linkerwang is warm rechts als uitgehouwen steen waar jij me brengt, gaat niemand heen slechts ik in dromen boven omgewaaide bomen leeft de hooggeheven maan we moeten…

Jij hebt het slot gesaboteerd. Liefde die alleen jij forceerde. Van een afgesloten hart in hier. De kransslagader keerde het tij. Voor een erkent zuurstofrijk leven. Druppelsgewijs door tranen gevierd.…

Het is jouw openheid rooskleurig in de geest van. Na de sluier over het land boekt zich een nieuw roman.…

Een pubergezicht Weerspiegeld in een ruit Geen coole blik “Jij maakt mij niets” Een kwetsbaar Jong meisje Open voor verbinding Zonder reserves Open voor Levenslessen te leren Ik schrok er van De filter ontbreekt Dertig jaar verder Geleerd te doseren Filters toe te passen Wat binnenkomt En toch opnieuw In de fout Opengesteld…

Herboren zoals jij bent zelfverzekerd volmaakt transparant jouw poort staat open die ik als een bundel eeuwig omarm.…

Ons dorp is te klein Ik heb alleen oma om naar toe te gaan en mee te praten Ik masseer haar schouders en zij strijkt haar vingers door mijn haar, ik krom mijn rug voor meer, dieper Ik span mijn lichaam tot haar hand mij openbreekt als vrouw, wie breekt mij open tot vrouw?…

De zware deur zou je willen openen ontsluiten Binnen kunnen gaan na een handdruk kus,omarmen Een ruiker in cellofaan bied je -vriendelijk- aan Je wilt je kunnen verwarmen aan de haard want buiten heeft zon je in de steek gelaten Je wilt bijpraten al is het maar over koetjes en kalfjes Halfjes....…

ik laat mezelf achter in de ommuurde tuin verdwaalde herinneringen lopen met me mee naar vergeten beelden voorzichtig blaas ik over dauwdruppels op het gras ik voel het mos op de zwerfkeien zie het rood van de klimop tegen de buitenmuur ik streel het tere blad van de magnolia de bleke zon doet wat ze kan een lavastroom aan droombeelden…

En dan opeens Blijkt je retourticket Een enkele reis te zijn Vliegveld Zaventem Een klein Syrië En dan opeens Blijk je het laatste woord Van je leven te hebben gelezen Verandert Station Moolbeek In een kapotgeschoten Homs Blijkt je einde,ooit voor ogen Heel anders te zijn,want opeens Zo opeens, zo ontzettend opeens…

Je opent dat wat dicht heet het landschap, de weg waarlangs ooit bomen geplant De kant als zoom ermee gesierd bomen in gelid als een erewacht En dan.... een novembernacht waarin wind opsteekt niet wil gaan liggen Het duwen en trekken wonderwel gelukt de takken naakt nu zonder enig opschik Het goud dat uit kruinen wordt geblazen…

Wat zoek ik of wie zoek ik Zoek ik God? Zoek ik de mens die vriend wil zijn? Zoek ik het leven? Zoek ik ontsnapping uit de dood? Zoek ik mijzelf? Wie kan ik zijn? Zoek ik de Geest die troost en steunt? Ik heb de mens bekeken En zag toen alles wat ik zocht.…

naast de papieren lijnen liggen links en rechts verstopte woorden de volwassen hand schrijft soms als een kruidje-roer-me-niet bij aanraking en duisternis rollen zelfs beide handen dicht zo'n hand vergeet zo vaak te schrijven met het hart van het kind zelden maar het gebeurt één dag lang gaan alle verborgen woorden open de…

De deur gaat open waarachter de bewoner Hij gebaart binnen te komen Het pand van m'n dromen waarin verleden Geschiedenis van levens van tekens, afspraken Gewoontes en gebruiken die als 'n schakelketting verleden met heden verbindt.…

De hemel, waarin wolken ontstaan. Het vuur, waarin stof tot as verbrandt. Het water, waarop wij als stofjes drijven. Wie zijn wij? Wie ben jij? Wie ben ik? Wij zijn het maagdelijk witte doek, waarop onze levensfilms verschijnen. Wij zijn de onbeschreven bladeren, waarop onze levens worden vastgelegd. Wij allen leven als eeuwig stromend…

over een zee van daken zeilt een kwetterende zwaluw alleen dat wat hij vorm kan geven brengt hij naar buiten achter de loodzware deur sterft het verzwegen verhaal ik geef je de sleutels bewonder onder de witte dakrand het nest van de zwaluw woordloos toont hij je zijn huis vol verhalen…

Opeens lijken al die dingen er niet meer toe te doen je strijd tegen zilvervisjes het recht hangen van lijstjes waarom je gehecht was aan die foto, ansichtskaart, zelfs je eigen foto's hoe je was zomaar opeens kan alles niet meer van nut of belang lijken zelfs al ben je niet depressief of al ben je nog lang niet op je laatste moment…

In de kamer van mijn leven werk en denk ik voortdurend buiten klinken voetstappen er wordt aan de deur geklopt Jezus de sterke Heiland staat buiten wil mijn gast zijn met diep ontzag kom ik nader druk langzaam op de klink met vragende schuldgevoelens mijn hand voelt zwaar aan door de kier schijnt stralend licht omgeeft de Redder de…

Een dichter houdt van openheid, zijn hart voor schoonheid openstellen, Een heel groot onderscheid. Hij moet aan anderen overbrengen, de schoonheid die hij voelt en ziet. Geen geluk ligt er in zwijgen. dan leven zijn gedichten niet. Het gaat niet om het roemen, zo werkt een dichter niet.…