Alle inzendingen over opening

en binnen naar buiten stromen Open ben ik ontvang ik en zorg ik…

Ik ben open, Open voor het licht van zon en maan, open voor de duisternis; Open voor weer en wind, voor regen en voor kou, voor de warme zomer; Open voor de Aarde, voor vlakte, berg en zee, zuster plant en broeder dier; Open voor verwondering, voor mysterie en magie, open voor verbinding; Open om geraakt en bewogen te worden…

“Graag drie bier en een droge witte wijn, Een muntthee, een gin-tonic en Westmalle, Daarbij een plankje met tien bitterballen, Omdat we vieren dat we samen zijn.” Nog één week wachten, luidde het betoog, Ik wou dat Rutte dáár eens over loog.…

of glim ik juist te veel snel offensief geboden 't grijpt me naar de keel Ik zal matglas overwegen beplakt met grote vogels kijkt geen oog meer door weert alle woorden kogels Openheid trekt veel aan en poppetjes kijken mag alleen wat verder vandaan met welgemeende glimlach...…

Er is een open huis een huis voor iedereen je mag er altijd binnen lopen geweerd wordt er niet één. Je mag met lege handen komen ze worden rijkelijk gevuld met zegen en met vreugde God heeft met iedereen geduld. Dat huis staat altijd open open ook voor jou. Er is niks mooiers op aarde dan Gods liefde en Zijn grote trouw.…

dat ik een open boek voor je ben wil nog niet zeggen dat je mij kunt lezen betekent niet dat je mij kent want tussen de regels, in het wit fantaseer ik een verhaal over jou, mij maar weet ik nooit wie jij dan bent bepalen de regels steeds het spel behalen de punten altijd het einde en draai ik vaak om hete brij beschrijven de zinnen…

Ga aan mij voorbij blauw dat me niet bevroeden kan wat mijn hart beroert wordt niet in lucht gelezen ik zuig met lange tenen diep uit de grond afgestompt de treur van de akker opdat daar groeien mag wat bij mij is afgeknot uitgestrekte armen naar een heldere hemel is het mijn lot of de doem van een religie knotwilg te willen…

zoals je daar nu ligt onnatuurlijk breekbaar tussen de witte lakens zou ik van je kunnen houden je kijkt me aan zonder iets los te laten maar laat eindelijk wat houvast zien ik beantwoord je blik in stille aanvaarding toen ik wegging bleef de deur open jij kon hem niet meer sluiten en ik heb dat nooit gewild…

wanneer je gaat verder loopt dan de middagzon verslaapt de dag zich omgekeerd ik zing doorheen de afspraak en druppel tranen afwezig in de dichtstbijzijnde lucht onbeweeglijk ontstaan verdoofde blikken in het luisteren naar een synoniem op je rug draag je de maan, liefde voorbij een schuivend vergezicht het voelt als leegte…

ze zijn machtig zij die de lucht versnellen omdat ze de dood beheersen en meester zijn over het leven wanneer ze woorden aan tongen hangen, vorstelijk getooid ze zijn ongenaakbaar zij die in onbegrensde stappen langs reusachtige huizen gaan alsof mijn sterven geen enkele mond zal vullen ook niet op het tafelblad dat, tot zwijgen…

Waar woekert ideevorming Waar is geen communicatie Waar ontbreekt ieder dialoog Waar ontstaat de consternatie Waar beginnen vooroordelen Waar vreten twijfels je kapot Waar verdwijnt ieder respect Waar zijn het keuzes of je lot Waar is de openheid eigenheid Waar is liefde het ware gevoel Waar is de warmte weggelopen..…

Zwijgen... hangt als een gordijn tussen ons in Ze zegt, 'n tikkeltje stijf: er is geen wolkje aan de lucht Ik zeg, bedremmeld: dat is tenminste een begin Het is goed je hart eens bij mij te luchten Wijs naar het blauw van lucht erboven Ik wil je wel op je woord geloven Maar straks hangt er hier een regengordijn Zullen…

mij dicht een wereld ging voor mij open…

Wij leven in digitale tijden Waarin we trachten ons zelf te blijven Met weinig hoop op verblijden Het oog gericht op de grootste stunt De digitale munt Alles open en bloot Als een pasgeboren kind uit moeders schoot…

ik wilde naar Moermansk want dat klonk zo mooi als een cruiseschip met olie of staal het wuiven bij afvaart & moeder die dacht dat ik de taal al sprak maar meer dan vloeken was het niet & rond Texel viel de wind…

Mijn ziel staat open voor je, mijn armen gaan open voor je... Zeg, voel je 't niet branden, niet tintelend branden, zengezacht op je handen, op je schouder, je lippen, je tanden, op je boezem, op alles van je ?…

* Voor Hilly Nicolay * Dicht mij als een open wonde Lijm de kille aderlating met het kader dat verschijnt Dicht dit uitzicht uit mijn ogen verder weg dan lichterlaaie boe geroep of schone schijn Dicht de waarheid als een loper wat zich uitrolt over zee Bloedkoralen, anemonen, zwarte parels, schelpenruis Neem mij mee in beproefde…

In z’n afgespeelde tijd is nog niets verloren, blijven levens open en onvoltooid.…

Ik dicht, naar mag ik hopen, Voor mijn lezers, toegankelijk en open.…

Terwijl de massa, De meute die het Ritme van de Dag, van dit uur Dicteert, zichzelf Elke minuut van de Dag, vierentwintig- Zeven verliest in Instagram, whatsapp En andere digitale Flauwekul - want Je mocht eens missen Dat de virtuele kat Van je achterbuurman Gejongd heeft - Bekommert hij zich Om de naaste die Hij bij…

Aan mijn vrienden in de Open Hof Jezus kun je niet volgen Door stil te blijven staan Je geloof in Hem kun je niet Alleen met de mond belijden Mijn ijkpunt is Hij, Die ik vond in de huiskamer Van ontheemden en verdwaalden, Medemensen zonder huis, zonder dak, Zwervers in de volksmond genoemd - Hen mocht ik dienen, met koffie,…

Oma, gaat opa dood, vroeg de kleine meid Ik zei, vast wel, net als ik Maar voor nu geldt, we willen opa nog niet kwijt Dat begrijp ik lief kind Maar denk eens aan al die mensen, die ook niet dood wilden gaan, je kunt er niets aan veranderen, hebt er niks over te zeggen, helaas! Oma, ga jij ook dood dan, vroeg datzelfde kind Ik zei, vast…

Men zegt: tijd heelt wonden, edoch wanneer de tijd op is, krijgen wonden geen tijd meer te helen!…

in het papier is er een muur het houdt de letters op afstand woorden die niet geschreven kunnen worden, woorden die nog nooit bij elkaar hoorden zoals - ik mis je - ik streep ze door mijn liefste verdriet is een gesloten toekomst wellicht wordt dit alleen in poëzie begrepen zoals een treurwilg die met zijn trieste vlagen te…

Een hele weg ligt open door een schitterend bloemenveld. Vele tulpen kleuren ingeslopen in wat mijn goede humeur vandaag niet bekneld. Met de liefde van een goedgemutste lentewandelaar. Opent een rode zee van tulpen met bloemenvriendschap zonder enig persoonlijk gevaar. Zie mijn wereld kleurt de lente.…

Trapt vaak op het hart van die mensen die tot openbaarheid genoodzaakt; niet langer kunnen beheren wat ooit behoorde tot hun mijn en dijn. Privacy wordt openbaar bij hen die hadden wat anderen nog steeds hebben.…

Liefde is grenzeloze openheid. Liefde is van vandaag de dag. Elke dag opnieuw. Liefde leeft in alle mensen. In elke onbegrepen traan, die uit een ooghoek valt. In diep doorvoeld verdriet. In zuchten van verlichting.…

eenzaam kind wat ik niet ken, in het idioom van het leven is het moeilijk in te schatten op welke oprechtste schouder je het tehuis van weemoed vindt, Gun mij de energie, er bestaat geen wereld zonder droom, sterk of broos in eigen wetten wint de dood als groter aandeelhouder in de nog te spelen tijd lijkt niets verloren, blijft open…

Zo droomde zij de open dag bij het ontwaken tegemoet en rees van legerstede met haar weldoorvoede leden.…

Mijn harnas, mijn helm, mijn schild en rimram afdoen -- mijn hand uitsteken.…