Alle inzendingen over opening

Weinig is nodig zich open te gooien, hijgend, zijgend bloot te leggen wat hen letterlijk boeit... Eivol bolt hun boezem, de wereld moest eens weten hoe hun leven voelt: heel veel heet ineens POEZEE onnozele, truttige cultverhaaltjes in maximale rijmverpakking - Men weet zich niet meer te schamen.…

Eens open, fleuren er nog twee, zo mooi, ik steiger bevlogen tilt, sla al tellend snel door mijn lint. Nu som ik telkens opnieuw, heen en weer. Van je een twee hopsa, een twee en keer.…

Ze stroomt uit, haar zee van woorden is geen verhaal -- nee, zij is het zelf.…

waar ik woon in holland in holland staat een huis een eigen huis mijn plek onder de zon met altijd iemand in de buurt die van mij houden kan die mij helpen kan waar ik woon in holland in holland staat een huis een eigen huis mijn plek onder de zon waar ik wonen kan samen - met anderen samen groeien wij daar groot leren en helpen…

De route die ons leidt, van kijken naar zien. De weg die mensen volgen, van horen naar luisteren. Van praten naar schrijven. Het pad dat ons mensen leert zien, is een wonder. Wanneer steen beeld wordt. Verstarring beweging. Letters een gedicht. Verf schilderij. Metaal juweel. Geluid muziek. Het is een wonder, wanneer toeval bedoeling…

japie wonen want daar daar hadden ze het king corn later weet je king corn eigenlijk is het - heel gewoon - een beperkt product dat wel de maat maar niet de mens doet groeien immers je ontdekte - met of zonder - groter wordt je van kind wordt je puber groei je tot adolescent en heet je op enig moment volwassen en dan opeens…

.' Waarop Hij zó het valluik open trok.…

moet je bij japie wonen want daar daar hadden ze het king corn later weet je king corn eigenlijk is het heel gewoon een beperkt product dat wel de maat doet groeien maar niet de mens immers je ontdekte met of zonder groter word je van kind groei je puber was je tot adolescent en heet je op enig moment volwassen en dan opeens…

Geluk zit daar Waar je het meest Kwetsbaar bent, Kinderen die je Van je leven nooit Verliezen wilt - En dus slaan de Herinneringen aan jou, Aan jullie, die ik Ongewild verliezen moest Mij in het gezicht Als een ijskoude winterwind Die onverwacht voorbijkomt Op een tropische zomerdag Terwijl het hete zand Van ons eigen…

Dan waait er een wind van stilte Over een open veld Vloeit waardering als vers water Groeit vertrouwen uit verschroeide grond In de vochtige aarde Staan de loze paaltjes Uit hun functie ontheven Nog iets schever…

Niet langer gevangen stap ik bij de volgende stop in de open lucht en haal adem, opgelucht.…

In de lucht tekenen scherpe gedachten Een opening naar de hemel Brokken van woorden knallen erdoor Binnen hangt er een paarse gloed Plots schreeuwen eerlijke zinnen: Waar ben je? Waar ben je? Waar ben je?…

Open en dicht, donker of licht. Warmte of kou, man of een vrouw. Gelach of gezeur, het komt allemaal door de deur. Soms sluit hij voor straf, voor enkelen de omgeving af. En behartigt zo onze belangen, om door de etmalen heen, in de opening te blijven hangen.…

Mijn hart is sterk, mijn oog is open Kom, laat mij lopen, laat mij los. Vrees je dat ik de weg niet vind, mijn vrijheid al te duur zal kopen? Jij vader was ook eenmaal kind, en toch ben jij ook weggelopen. Kom, laat mij lopen, laat mij los.…

Het is tijd voor open spel, mijn liefste. De kaarten op de tafel. Ik heb er twee: mijzelf en wat ik schrijf. Ze zijn van weinig waarde, om niet te zeggen van geen tel. De hand van jou is rijker: je lijf is nog het minste, al is het lang niet mis. Maar ook illusies heb je nog, en hoop. Jij hebt alles wat er is.…

Als ik mijn ogen sluit is het nooit echt duister dan open ik mijn oren en ik luister. Als ik mijn ogen sluit verdrink ik in mijn dromen en dan hoop ik dat ze ooit eens uit zullen komen. Als ik dan mijn ogen open en zie de wereld om me heen wil ik ze snel weer sluiten in mijn wereldje alleen.…

In Barcelona is het de nudisten Dankzij de nieuwste wetten toegestaan De openbare weg naakt op te gaan Men stimuleert het ook onder toeristen Wie zulk een vrijheid te bedingen weet Heeft diens betoog vast heel goed ingekleed…

open oost je ogen -lege bekers hopend op het morgenlicht- over 't opkomen van de dag open oost je oren, luide sprekers boos en storend, boren zich in een pasgeboren schaterlach toast op : Joost mag weten wat er komen zal nu bommen bloeien als vergeet-me-nietjes aan bomen barstensvol geweld toast op : troost voor velen : Babylon,…

Door openlijk spoor trekt jouw routebeschrijving de hemel open.…

ik zie een glimlach bij mijn lezers en voel de warmte in hun hart zie de frons op hun voorhoofd dat maakt open dichten zo apart…

er zit een man in de tram een spoor van beschaving loopt over zijn gezicht welk zeer vraag ik mij af deed hem de moed in de schoenen drinken…

De ramen staan open, de wind waait zoel. Ik wil stil hopen, dat er komt wat ik voel. Ik doel op ‘t geluk, dat mij bedreigt. Ik bedoel mijn ziel, maar ach, zij zwijgt.…

Trap de deur in, overbluf me, laat me zien hoe het kan zijn, doe me weer opnieuw geloven, in een liefde zonder pijn. Haal me over, verras me, duw mijn angsten maar opzij, trap de deur in, steel mijn hart, breng het beste terug in mij....…

Al zit een dichter zonder inspiratie toch zitten de woorden in zijn hoofd hij kan ze alleen nog niet plaatsen en lijkt daardoor totaal verdoofd. Hij blijft maar spelen met de letters maar tot mooie zinnen komt hij niet dan wordt hij best weleens neerslachtig want ook een dichter kent verdriet. Verdriet,wat eens zijn inspiratie was en waarmee…

Die openbare ruimte, die van iedereen die ruimte met die bankjes en die bomen met een hekje eromheen, wordt niet genoemd in de nota ruimte, die van iedereen die nota ruimte met die letters en die woorden met een zinnetje eromheen.…

Gat in het donker authentiek en bezongen hier blijft de regel steken ik ben nu even doorgedicht zo gaat dat met mijn soort het hoofd in de koelkast de lach in de spiegel geluksgevoel zwiert rond mijn lijf onder de douche mijn voeten op de grond wat trek ik aan vanavond maar het dichtste laat ik thuis…

de graaiende adem van de nog herkenbare man stolt rood in elk opgehoest woord zijn trage handen bewegen dun de leeg geschreven bladzijden het wachten daalt - nog een laatste dag - in een vage, verre glimlach op blauwe lippen en in ogen zonder morgen langs zijn oude mond hecht een schim de smalle klinkers aan schemerzilte…

even terug kwam toch is de kern van ploeterend dichten heel dicht in mijn innerlijk verweven gedichten zijn het die de druk verlichten van eeuwig alledaags en tijdelijk beleven en ach een samenvatting is net als het leven hij is kort kernachtig en duurt maar even ook al dicht je dan een leven lang het blijft een zegen ooit gegeven hoe open…

is even stilstaan al een wonder midden in de winternacht wanneer de aarde stilstaat krijgt de verwachting vorm gaat er een hemel open…

flarden muziek op de geuren van bloemen dansende golven, zij dragen geluid 'soul' zingt 't vanuit het blauwe gebied tussen hemel, water en straten, tot verder dan hier als een kleine boot meert het af aan mijn oren die gespitst zijn op een herkenning van verleden…