openbaar
zoals de tijd verder spreekt
in woorden die wij vinden
wij die de sterren tellen
nooit konden leren
omdat het leven ons riep
soms bij het raam
vaak op de gang
in een hoek
staan
omdat dit bestaan niet bestaat
in boeken die echt nergens over gaan
wij die altijd zoeken
in woorden en zinnen
wij die de sterren tellen
maar de waarheid nooit mochten
vinden
maar in die straat
vlak bij het park
waar de rivier in bochten
zichzelf door het landschap wringt
hoor ik ze nog vaak zingen
de gevleugelden
wij letten op je
jij sterrenkind
Geplaatst in de categorie: tijd