Alle inzendingen over opschieten

zoek naar iets wat ik maar niet kan vinden eenzaam lopend naar nergens en ik voel me rot wie oh wie kan me vertellen hoe ik de weg kan vinden wie oh wie kan me zeggen waar ik heen moet gaan allen die me vroeger beminden hebben me laten staan geef me de kracht weer te genieten de kracht te zien wat ik nu niet kan want zo gaat het niet echt opschieten…

Om rotseilanden zonder boom en gras, Liggend verlaten in het oeroud ruim, Bloeit slechts 't onstuimig en verward gewas Van 't snel opschietend, snel verwelkend schuim.…

Koffer in mijn hand, Rennend naar de band, Mensen hand in hand Opschieten mijn vliegtuig gaat weg Andere mensen op naar hun vertrek, Oh en ik die maar tijd rek Bijna vallend op de vloer, Mensen die verschelen het geen moer En ik die naar gate eleven loer Daar ja eindelijk, Mensen kijken pijnlijk, Mijn vliegtuig is weg waarschijnlijk…

de dag begint er is wat licht en wat rumoer en de trams die krijsen net als de meeuwen langs de grachten terwijl ergens in halfdonkere kamers iedereen opstaat en in de spiegel kijkt tanden begint te poetsen roept dat iedereen opschiet buiten de vuilniswagens oude bedden ophalen en rotzooi waar anderen al lang het beste uit…

Stap achteruit, draai me om Voel de tranen vallen op mijn gezicht Ik voel de pijn diep in mijn hart Zoals een winterstrom Het bevriest mijn wereld in ijs De woorden ik hou van jou Bevroren in mijn hart voor altijd Nooit meer op mijn lippen Nooit meer in je oor Ik tril als de pijn mijn hart bereikt Hou mijn adem een ondragelijke pijn, Opschieten…

Hoop is er niet meer, totaal uitgedroogd omdat het lichaam en de geest niet meer met elkaar kunnen opschieten. Zo is het Hem vergaan, de mens, het dier….. Zo vergaat het nu de wereld………

kleurt mijn blik dwalend hartstochtelijk gouden lentetint een groep wilgenroosjes, aanvankelijk onverbiddelijk, dat hier blijkbaar aarde vindt over de berm links van mij, bekijken de afzonderlijke bloemen verschillende boompjes en struiken in bloei en ja, weldegelijk van uit de verte, zomaar een grasvlakte onvermijdelijk opschietend…

Zo weinig als men wijn uit netelen kan drukken Zo weinig als de moor* kan bleken zijne huid, Zo weinig als de los* zijn vlekken wissen uit, Zo weinig als men mag* van dorens vijgen plukken, Zo weinig als een steen zich rechten* kan of bukken, Zo weinig als een trom vanzelf slaan geluid, Zo weinig zonder vocht opschieten kan het kruid, Zo weinig…

ziltig vlaagt wind blaast herinneringen door je haar dat gemêleerd lokt in natuurlijke kleuren in de verte het glinsterend lichte zand onder een groen polig opschietende helmrand in afnemende vloed krult nog steeds in het schuimend wit het welkomstlied van de blauwe zee anders was vroeger met opa familie en paard en wagen…

Oranje heeft geen bondscoach, wel een lek -een woord dat past bij onze achterhoede die zwakker was dan ieder al vermoedde- Wie azen op de vrijgekomen plek? Louis & Co? Ook onze Foppe kan! Een tip: probeer Ferrier & Koppejan…

Bedrieglijk – een kruiperig oog, de droge hoest bij knoestige bomen, koorts bij tengere stengels, verdriet in het opschietend voorjaarsriet, lentelied & verderf – stille erven, dode pleinen, verdriet.…

Lekker opschieten met elkaar, best mogelijk, dromen en hopen Me in blauwe blazer hullend en rode rozen dansend aankopen. Is het voor jou dan zo moeilijk of te pijnlijk .... jouw verontschuldigingen aan te bieden.....…

opzichtige kamerjas In hoekige vlakken zonder kleur Grijpt haar hoofd Keert het naar zich toe Kust Zij Met ronde, bonte stippen verbloemd Haar bloementooi als stralenkrans In een sluimer gevangen Alleen de voeten bloot Reikt haar wang Knielt Het tastbare is vervlogen Zoals de meisjes die hij schetst Hun vlees verborgen Onder nauwe, hoog opschietende…

en gebroken het slapend bladertapijt waaruit ze opcirkelen vormt een kansel voor de houten sterveling hij verhaalt over verre neven die het woud verlieten zonder een vaarwel om uit varen te gaan naar tropische bossen op eilanden die voorbij roeiden in zwoele zomerwolken hun staanplaatsen zijn veroverd door vlegelachtig gras en ander opschietend…

en zij, vergooide bloem, opschietende te midden het neerzijgende rot, zij voelt de zuren vallen in het hart van haar vergeefse groei. alle metamorfe armen breken haar af, en haar brandhout wordt smalend mythisch en hout genoemd.…

Wanhoop doet hem schreeuwen de lippen gesprongen Hoe angstig klinkt zijn betoog Ik ging voor een radiootje ruitje tikken zoals het moet stond zo op de achterbank een nieuwe fax met telefoon en niemand die je wat doet Mot je kijken hij is gloed nieuw een geeltje mag je hem hebben Bevend trekt hij de veroverde buit Hoogste tijd hij moet opschieten…

Moest ik ooit nog ergens vechten, dan zou het de Sahara zijn Want soldaten sneuvelen bij bosjes en dus niet in de woestijn Ik heb heus wel idealen maar ik wil nog lang niet dood En als ze op je lopen schieten is dat risico vrij groot Als je iemand voor z'n kop schiet omdat je 't oneens met hem bent Denk niet dat je er mee opschiet want het is…

De rode bast der kostbre bomen, Die Peru ons tot redding schikt, Heeft minder lijdenden verkwikt, Deed minder levenskracht de zieke in de aadren stromen Dan ’t weldoen kracht schenkt aan ons hart; De weldaad is een dierbre balsem Der ziel, wanneer de giftige alsem Van wrevel opschiet in de smart.…