Alle inzendingen over oud kil

In een bejaardenhuis wachtend met smart elke keer angst dat je weer zal gaan hoewel leeftijd met het lot heeft getart het "houden van" zal nooit vergaan Als ik later oud ben...…

't Is altijd weer dat oude, nieuwe wijsje. Misschien zal 't leven hun genadig zijn.…

Doch ik verlang naar 't oude weer, Daar 't lekte door het dak, En daar, o zegen! steeds al meer Geen lucht, maar ruimte ontbrak. Het oude, dat daar aan de vest Zo witjes lag in 't groen! Zoet nestje, voor de zomer best, Doch niet in elk seizoen. Het oude, daar voor 't eerst mijn hart Gesmaakt heeft, wat niet al!…

Wachten is zijn trouwe kameraad die hem niet vergeet als de stilte hem weer vraagt wat hij heeft bereikt nu zijn benen hem dragen naar de rust die hij verafschuwt omdat ze hem oud en eenzaam maakt.…

Bij aaneengeregen opzwepende noten in het jagende ritme van een zomerse bui spring ik acuut uit mijn zachte fauteuil en vergeet voor even mijn kraaiepoten Dan dans ik vurig en lenig de lambada ondertussen kort vertoevend in het nirwana…

Inslagen scheuren het veilig gewaande fort en leggen een oude inhoud bloot van dieper dan diepe lagen, wat met beton gewapend was wankelt op het zwakke fundament…

de smalle weg beweegt zich langs het kanaal tot aan de horizon wij passeren de oude sluis waarvan de waterkering is verdwenen slechts het eiland met het ijzeren wankele bruggetje verraadt de oude bestemming zij loopt voor mij uit haar lichte zomerjurk waait in de wind verbeeld ik het mij houdt zij soms heel even als een…

Een bevroren wolk overnacht in een oude kruin, een oud web in een verloren tuin.…

Begraven in dit oude land. Hoe fragiel het leven is... een voetstap in het zand.…

"We loeven òm - wij met z'n twee - in wolken nicotine; de oude onomatopee op stoom voor de marine.…

Een oud man in de straat zijn klein verhaal aan de oude vrouw het is niets het klinkt als een ijl treurspel zijn stem is wit zij gelijkt een mes dat zo lang werd aangewet tot het staal dun werd Gelijk een voorwerp buiten hem hangt deze stem boven de lange zwarte jas De oude magere man in zijn zwarte jas gelijkt een zwarte plant Ziet gij dit…

Een minnaar vond in Assen een blaadje, jong en mals. Een kunstliefhebster was ze: de minnares was vals. Ze was fysiek volkomen, een schoonheid, op en top. Z'n adem werd benomen. Ze was een opblaaspop.…

een saffraangele maan uit zoveel zonniger tijden scheert de paarse toppen van jouw oude horizon zij lijkt jou zo schraal zo droef voorbij te glijden en sleurt jouw oude dromen in haar gouden kraters mee je stappen werden trager en je woorden bleven haken tot de glinster van de daken licht en de schijn wat vager het verleden…

‘k Neem mijn vergeten dagboek en herlees mijn oude tranen. Herinneringen klampen mij aan, zonder ophouden verder gegaan. Het verdriet laat nog steeds mijn vingers niet los. Krampachtig vertellen ze een verhaal, mijn nagels breken honderdmaal. Vellen papier volgeschreven met een zwijgende stem, verloren kind, gesneden door hem.…

voorstelling van vuil op de kop van kinderen hoe erf je schuld…

Al raken onze stoere veteranen Als oude ijzervreters nooit van slag, Ze waren op een droeve najaarsdag Vanwege hun Prins Bernhard toch in tranen. Want die had tot verdriet van zijn soldaten Hotel de Wereld voor altijd verlaten.…

De mens is mooi, maar dat duurt maar heel even, Want op een kwade ochtend staan wij op En zien dan in de spiegel onze kop Die lelijk is getekend door het leven. Die angst die ons voortdurend parten speelt Is door Joesjtsjenko treffend uitgebeeld.…

Hoe vaak zijt Gij dit jaar niet tot ons hart gekomen met leed en met geluk met ziekten en met pijn, maar ook: hoe vaak hebt Gij verdriet en kwaal genomen en deed uw stil bezoek ons stil en zalig zijn! En nu 't is middernacht! O, mocht de wereld wijken met de omzwaai van de tijd. Daal, hemel, tot ons neer, wij laten de aarde los, om zelf…

Kunst onderscheidt, als nutteloze drang, de mensen van de redeloze dieren. Die oerbehoefte, alles te versieren bestaat zowat achthonderd eeuwen lang. Toch hoor ik de cultuurbarbaar al bassen: Nou èn? Me kind van vier ken óók zo krassen!…

Ik heb mijn oude school bezocht.…

Tussen naamloze geschapen dieren In een land verdronken in rivieren Zocht ik waarheid, mensen schoon in naakte Kleren voor ‘t bewuste zijn ontwaakte Ze vertelden mij te zoeken, vrede Vrijheid zou te vinden zijn alsmede Vruchten om te eten, rijke bomen Schaduwrijke plekjes om te dromen Maar ik vond ‘t verdriet van tegendelen Het gebod, de…

De nachten kouder worden in de omslag van het jaargetij De hitte waarover we morden kwam, ging, en is voorbij Met jou bestijg ik steile treden zonder jou had ik die gemeden wij dragen elkaar met ons mee in een cirkel zonder doorsnee Bij het klimmen van de jaren lijkt het lichter van bestaan het lichaam meer een last die ons beweegt…

U kunt zich voor het leven veilig goed Met polissen vol geld verzekeren De adviseur laat zien wat ieder doet Alsof je kansen zo verbeteren “Gewoon genietend van de oude dag Terwijl je jong bent, voor een klein bedrag!”…

Ik heb nog een collectie heel oude schaduwen, Sommige half vergaan en kwetsbaar, Een paar nog uit de 18e eeuw. Kinderschaduwen uit Antwerpen, De schaduw van een rode lelie, Een meeuwenschaduw uit Den Helder. En uit de tijd van Koningin Emma, Gerafeld maar nog goed herkenbaar, Schaduwen van grijze dames.…

Daar ruist geen idee meer, daar knettert geen krachtveld. Wat ritselt moet zijn; een houtkever, molm, een papierparasiet. Achter kalfsleer en titels verstomde de wereld. Aanraakbaar nog enkel voor stof, aandrift van geuren uit zomerse tuinen dichtbij de hor, een meisjeshand soms - hier hurkte Annabel voor zij verdween in gindse donkere allee…

kunnen niets meer voor hem doen Angstvallig pratend over nu en toen Proberen wij de toekomst te vermijden Morfine kan zijn pijnen iets bestrijden Zijn zieke lijf gepind aan een harpoen Ligt hij gebed in smetteloos katoen En tracht zijn geest van angsten te bevrijden Grauw licht valt binnen uit bewolkte luchten En kleurt zijn broze huid als oud…

Wij, de oudere mannen, weten het: IJdelheid 's mannen troef des vrouwen haat "oude" vrouwen hunkeren nog... Helaas.…

In de nevelige vroege morgen Nestel ik mij in warm nat gras En staar ik naar de zon die ras De resten van de nacht doet worgen In de verte zie ik contouren Van mijn oude stad, het doet deugd Zij herbergt mijn begin en jeugd Wat heeft mij toch kunnen ontvoeren Ik zal later haar schoot betreden De wijken waar ik ben groot gebracht Rouw…

De klepgrage cabaretier en de konkelzieke columnist houzee houzee zij vieren feest in de clicheerfabriek het feest van wie het dunste woord weet te chiqueren de neutraalste druppels in chimerische vermommingen Waren wij een platvis wij zwommen in royale scholen op naar de burelen van de fopneus en de klapsigaar maar helaas wij zijn de vierdimensionale…

Oud geluk (niet te koop) in oude kamers. Is dat niet mooi? We wisten al dat de zin van de ervaring de herinnering is, en dat daarbij desnoods de ervaring achterwege gelaten mag worden, maar zo helder zagen we het zelden.…