3379 resultaten.
va
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.011 kortere naam ken ik niet
nooit vader ooit eens papa
tederheid was verborgen
langzaam verzachtende vader
wel eens tranen in je ogen
druppels van tederheid
zorgzame grijze oude man
meer dan zestig jaar met
de liefste vrouw moeder
lieve man achter een schild
na je eenzame dood kun je
nog zo vertederen
wordt je late humor en liefde…
Dochter
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.322 Daar zat hij, in de stoel bij het raam
glazig kijkend, thee verliezend uit
zijn rechtermondhoek, weet ik nog
in lichtblauwe pyjama, als bevroren
kan je me horen -knikje- kan je me zien
knik. Dan ga ik nu de ambulance bellen
geen tegenwerping meer, na vier minuten werd
hij opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht,
zijn vrouw wist hij als…
DIT VERS, HAAR WEL VERDIEND APPLAUS
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.282 voor moeder
Zoals mijn moeder met haar
vingervlugge handen
(bijna onzichtbaar voor een leek)
een balletje van rechts
naar links, omhoog, opzij,
omlaag, zó in de pan,
zo zie ik het een speler
toch maar zelden doen.
De afzuigkap en ik,
haar enige publiek.…
vader
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.483 de vader bewaakt zich als een fort
een bastion
van spanning en van dreiging
mijn pijlen buigen krom
nog voor ze zijn geschoten
mijn boog is reeds verdord
nog voor hij is gevormd
en zinnen breken af
nog voor ze zijn gesproken
mijn woorden zijn te kort
om vader te verstoten…
door de sterrenruiten
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.440 je doorprikte haar met woorden
felle hagelstenen
kerfden een voor een
zwartomlijste zinnen
in de cirkel van geween
een ingesloten schreeuw
bedekte jouw fluwelen adem
het zachte kleed van dromen
gedragen tot de nacht verscheen
droge ogen keken
achter sterrenruiten toe…
voor vader
poëzie
3.0 met 43 stemmen 22.741 o vader wij zijn samen geweest
in de langzame trein zonder bloemen
die de nacht als een handschoen aan-
en uittrekt wij zijn samen geweest
vader terwijl het donker ons dichtsloeg.
waar ben je nu op een klein ritje
in de vrolijke bries van een groene auto
of legde de dag haar handschoen
niet op een tafel waar schemering en
zachte genezing zeker…
wat immer bleef
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 3.072 vroeger liep ik aan mijn vaders hand
later waren de rollenomgekeerd
toch bleef hij gewoon mijn vader
en ik zijn vergrijzend kind…
Streepjespak
gedicht
2.0 met 26 stemmen 17.676 Graag had ik het geweten
van vaders zondags pak.
Echter ik ben te weinig schrift
voor de regels van de tijd,
meer een ansicht met daarop
zo'n beeld van wat te vaak is.
Misschien dat ik mij vergis,
was zijn pak minder woord
dan zondags gewicht.(Beelden
strijken zich glad uit de prop
in mijn kop. Haastig lees ik
voor iets opnieuw verfrommelt…
Herhalen
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.849 Het regent maar de merels zingen
ik fiets mijn zorgen weer naar huis
dit zijn de nadagen van 'thuis'
zij zegt aldoor dezelfde dingen
al zou ik 't nét zo vaak herhalen
geen papegaai snapt nachtegalen…
Moeder
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.146 Moeder, ik zou mijn hoofd van zorgen zwaar
nog eenmaal in uw handen willen leggen,
terwijl uw stem m'een oud verhaal ging zeggen,
waarvan ik de heugenis nog bewaar.
Ik weet een avond, 't is al menig jaar
geleden, zoete rook van meidoornheggen,
die bloeiend bogen langs de smalle weggen,
maakte mijn moede leden loom en zwaar.
Gij zat voor…
Onvoorwaardelijke Liefde
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 2.908 Moeder zit over haar aangepaste schoenen te klagen
vader zegt dat ze toch heel mooi zijn om te zien…
Hij zou haar desnoods overal heen willen dragen
om haar vrolijke gezicht wat vaker terug te zien.
Vader maakt zich zoveel zorgen over haar klachten
omdat hij weet dat haar gezondheid achteruit holt,
moeder is een vechter en wil er niet op wachten…
De boom die 'vader' heette
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 2.216 een mooie, grote, stoere eik
staat aan de eeuwenoude dijk
in de lente met duizenden knoppen
die popelen om uit de tak te ontspruiten
en zomers: dan kun je het bloeien niet stoppen
weelderig blad, het is niet te stuiten
de herfst, guur en koud
maar stram staat de eik
geteisterd door regen en wind aan de dijk
de wind waait, de storm oogst…
moeke
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 2.519 dat ze hem mist, en
hoe fijn ze het vindt
zijn gestalte nog in
alles te ontwaren
waarom zij hem vaak
met een flakkerend
kaarsje belicht
maakt dat hij gebleven
is, en zij nog heimelijk
met hem zit te praten…
laatste melodie
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.435 aarzelend blijft hij
bij het orgel staan
zijn handen betasten
de toetsen, sprokkelen
nog vloeiende klanken
bij elkaar
op zijn gelaat glijdt
een glimlach
verzacht en verstilt
de laatste melodie…
ik zie een pijp en ik zie jou
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.956 jij liep niet het hele huis rond te roken
de pijpen liepen rond
altijd verloren
op de vreemdste plaatsen
terug te vinden, pijp
in de koelkast werd gewoonte
maar soms steeg de heerlijke tabaksgeur op
na het kraken van de puntzak
alsof de Semois naast de deur lag
het strijken van de lucifer
was een moment suprême toen jij
vertelde tussen…
Mama
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 3.138 Nu je er niet meer bent
woon je in mijn hoofd
en slaap je in mijn hart
herinneringen aan jou zijn levend
teder als een ontluikende bloem
ragfijn als een pas geweven web
ooit op een dag kruisen onze wegen
komen wij elkaar weer tegen
ik weet niet waar maar -wie weet- misschien…
warmte
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.262 27 12 1989
je graf is een zwarte steen
met flakkerend kaarslicht
in een nevelige tuin
verkeer raast langs de heg
letters lees ik niet meer
de tekst is nietszeggend
alleen herinneringen spreken over
geborgenheid en liefde
waarvan het gele kaarslicht
het warme symbool is
het licht op die
natbesneeuwde steen
verwarmt hart en handen…
vader sprak
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.798 bij het lezen van zijn naam
klonk zijn stem ritselend
in bontgekleurde bladeren
van hoe het ging met het gezin
nog wat nieuws onder de zon
en of ik nog een beetje bad
de Nobelprijs voor de vrede
was zeker mij weer voorbijgegaan
voor literatuur zult u bedoelen?
bracht ik er slechts tegenin
daar moest hij even over denken
die bedoelde hij…
Moeder
gedicht
3.0 met 67 stemmen 26.260 Om haar te ontlopen hield ik
van niemand. Ik schreef in de spiegel
een vrouw van ivoor,
knielde, aanbad, en bleef groot.
Ik kon niet verliezen.
Vanmiddag heb ik haar weer gezien
in de stad, volstrekt overbodig,
op zoek naar een jurk
die nooit meer past.
Zij is schoon,
al schoner dan oud.
Ik heb haar lief.
Zij gaat dood.…
Een stille groet
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 3.495 Ik stuur je nu een stille groet,
want niemand mag dit weten;
ik heb vandaag de zon gezien
en kan gelukkig heten...
Ik zag hoe moeders met hun kroost
de straten blij bekeken
en hoe ze met hun pril geluk
haast weer verliefd geleken.
Maar moeders zijn altijd op weg,
vervuld van vrees of zorgen,
van dromen, van een nieuwe dag
van 't licht…
Moeder dicht
gedicht
3.0 met 64 stemmen 46.707 'Mijn bladerloze schaduw mijdt het water'
Ziezo hè hè, de eerste regel staat er.
'en speurt de witte angst van eeuwen later'
Ga weg! Ga spelen met je transformator!
Je ziet toch dat je moeder zit te dichten.
'ik wend mij af en doof mijn vale lichten
ik heb 'tedúm tedúm' geweten'
Dat vul ik later in. Na 't middageten.
'mijn weemoed…
MOEDER
poëzie
2.0 met 12 stemmen 3.583 (de teruggekeerde peinst:)
Het hart van Moeder kan ons nooit ontsterven,
Want ’t is ontfermend als Gods grote hart.
Hóe men haar liefde wonde en treitrend tart,
Ze ontvangt vergevend na het woeste zwerven.
En geen verwijten, want het vuns bederven
Van ziel en ogen is opeens gestuit.
Zij bad voor ons en mocht, armzaalge buit,
Ons, worstlend…
Cecilia
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.233 steeds las hij de eerste
bladzij, verloor zijn hoofd
geruisloos alle woorden
wat later las ik hem nog
kleine stukjes voor,
stamelde hij soms zacht
bewogen: mooi, heel mooi
na zijn dood heb ik het oude
boek weemoedig uitgelezen
zag hem samen met Cecilia
lopen, weer fluitend langs
zomergroene dreven gaan
(n.a.v…
Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over
gedicht
3.0 met 36 stemmen 19.618 Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over,
larielijders allerlei, killers en kaalslagers.
Er zijn zoveel moegemaakten, klemgeraakten;
uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek.
Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers,
regelneefjes en meters van Nut.
Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver…
Gedroogde bloemen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 895 gedroogde bloemen in je haar
getuigen van een lang vervlogen tijd.
je handen zijn getekend door de tijd
een wirwar van vormen en lijnen:
rivieren van een eeuw.
Botten en vel zijn bijna een.
De druk van het leven
gestempeld op je lijf.
Maar zoals altijd
blijft het blauw van je ogen
de jongheid van je geest veraden.
Een lang vervlogen…
Broos
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.143 Ik kijk naar de man die, ineengedoken,
in zijn stoel zit, de ogen geloken;
zo klein lijkt hij nu, met zijn grijze haar,
in zijn pantoffels, en ook zo breekbaar.
Lamplicht zet zijn hoofd in een kader,
heel duidelijk zie ik nu mijn vader;
groot verschil met het beeld dat naar boven kwam
van de man die mij hoog in zijn armen nam.
Van veilig…
uitgespeeld
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.163 het kerkhof of,
zoals u wilt,
de begraafplaats,
ligt er berustend bij
de dag is sereen
want iedereen
die hier komt
ervaart eindigheid
de laatste tuin van mijn ouders
hun graf is rijkelijk beplant
geen steen
ze zullen ervoor moeten bloeien…
Vaders
gedicht
3.0 met 46 stemmen 21.221 Knuffelen gaat niet zo goed.
Ze roepen hé joh, je weet het hè,
en lezen de krant.
Over de rand kijken ze mee
hoe je je huiswerk doet
of niet.
Je staat versteld van
wat ze weten over de wereld.
Meer dan van jou bijvoorbeeld.
Vaders zijn zo. Ze laten niets merken
tot er iets is.
Dan leer je ze kennen als moeders.
------------------…
moedertje
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 2.530 je wil is er nog steeds
maar af en toe kijk je me aan
en ben je vergeten
wat je net hebt gedaan
je weet dat je dingen vergeet
maar kunt er niks aan doen
dan kijk je even in paniek
naar mij...en ik geef je een zoen
zolang je mij nog kent
en wij samen plezier beleven
aan dierbare herinneringen
hoop ik dat je nog heel lang zult leven…
Miljoenen
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 3.077 Het waren talloos veel miljoenen.
Ze vielen zomaar in zijn schoot.
Juist de man die hij zo haatte,
bracht hem rijkdom door zijn dood.
Hij was plotseling schatrijk,
kon al z’n dromen gaan vervullen.
Maar er was slechts droefenis,
die hij amper kon verhullen.
Niet dat hij de dode miste;
had hem jaren niet ontmoet.
Hij werd pijnlijk weer…