3375 resultaten.
Moeder
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 2.673 En dat blijft zij
iedere dag bellen
zo is zij, moeder
blij vertellen
duurt soms ellen-
lang
zonder enige betekenis
weten wat er is
zomaar even horen
dan raken wij niet
verloren
ze vinden ons getikt
maar
de navelstreng wordt
nooit echt doorgeknipt!…
Ik had wel iets willen zeggen.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.297 Ik lag vroeg in de morgen te draaien in mijn bed.
Ik zag een kleine vrouw met een doorleefd gezicht en vriendelijke ogen.
Ze was nog lang niet zo oud als ze er uit zag,
de dubbele jaren hadden haar rug gegeseld.
En het was zo vertrouwd dat ik niet kon spreken.
Ze zei me dat het goed was en dat ik vertrouwen moest hebben.
En dat ik vooral in mezelf…
Rafelen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 813 Geef maar,
geef het mij maar
die dagdagelijkse dingen
welke je niet meer
kunt benoemen
geef maar,
geef het mij maar
die herinneringen
welke huilend
rimpels schrijven
in jouw gezicht
geef maar,
geef het mij maar
die jaren van toen
waar de lach nog
armen had om je
aan te warmen
geef maar,
geef het mij maar
ik zal ze verzorgen…
Ma´s stofdoek
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.088 zij neemt mij niet meer af
het patiné verdiept zacht
onder deeltjes van stof
van wie eens beweging was
en slijt de verse dna
in fijn tot zeer fijn
mocht er een methode zijn
zij bouwt zichzelf op
van microscopisch klein
tot een reuzin, zeven voet
lang en voor niemand bang
wiegt zij haar liefste
zij zegt: wie spaart heeft wat
aan…
moeder
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.675 hij zei
jullie praten
nu precies als
je moeder
ja dat was
dan ook precies
wat ze wilden zeggen
maar niet
durfden zeggen
tegen een vreemde
ook al omdat
ze het nog niet
aan hun moeder
verteld hadden…
Pa
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 1.281 Pa waar ben je gebleven
ik mis jouw stem
het gesprek over onze jongens
ongegeneerd opscheppen over
hoe goed ze beter de beste zijn
niemand kon ons tegenspreken
in ons ongenuanceerd gesprek
ik ben geen kind meer vader
maar vader van onze jongens
eenzaam in mijn gesprek.…
Een stille groet
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 3.495 Ik stuur je nu een stille groet,
want niemand mag dit weten;
ik heb vandaag de zon gezien
en kan gelukkig heten...
Ik zag hoe moeders met hun kroost
de straten blij bekeken
en hoe ze met hun pril geluk
haast weer verliefd geleken.
Maar moeders zijn altijd op weg,
vervuld van vrees of zorgen,
van dromen, van een nieuwe dag
van 't licht…
Moeder dicht
gedicht
3.0 met 64 stemmen 46.689 'Mijn bladerloze schaduw mijdt het water'
Ziezo hè hè, de eerste regel staat er.
'en speurt de witte angst van eeuwen later'
Ga weg! Ga spelen met je transformator!
Je ziet toch dat je moeder zit te dichten.
'ik wend mij af en doof mijn vale lichten
ik heb 'tedúm tedúm' geweten'
Dat vul ik later in. Na 't middageten.
'mijn weemoed…
MOEDER
poëzie
2.0 met 12 stemmen 3.582 (de teruggekeerde peinst:)
Het hart van Moeder kan ons nooit ontsterven,
Want ’t is ontfermend als Gods grote hart.
Hóe men haar liefde wonde en treitrend tart,
Ze ontvangt vergevend na het woeste zwerven.
En geen verwijten, want het vuns bederven
Van ziel en ogen is opeens gestuit.
Zij bad voor ons en mocht, armzaalge buit,
Ons, worstlend…
Cecilia
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.233 steeds las hij de eerste
bladzij, verloor zijn hoofd
geruisloos alle woorden
wat later las ik hem nog
kleine stukjes voor,
stamelde hij soms zacht
bewogen: mooi, heel mooi
na zijn dood heb ik het oude
boek weemoedig uitgelezen
zag hem samen met Cecilia
lopen, weer fluitend langs
zomergroene dreven gaan
(n.a.v…
Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over
gedicht
3.0 met 36 stemmen 19.617 Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over,
larielijders allerlei, killers en kaalslagers.
Er zijn zoveel moegemaakten, klemgeraakten;
uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek.
Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers,
regelneefjes en meters van Nut.
Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver…
Gedroogde bloemen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 895 gedroogde bloemen in je haar
getuigen van een lang vervlogen tijd.
je handen zijn getekend door de tijd
een wirwar van vormen en lijnen:
rivieren van een eeuw.
Botten en vel zijn bijna een.
De druk van het leven
gestempeld op je lijf.
Maar zoals altijd
blijft het blauw van je ogen
de jongheid van je geest veraden.
Een lang vervlogen…
Broos
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.143 Ik kijk naar de man die, ineengedoken,
in zijn stoel zit, de ogen geloken;
zo klein lijkt hij nu, met zijn grijze haar,
in zijn pantoffels, en ook zo breekbaar.
Lamplicht zet zijn hoofd in een kader,
heel duidelijk zie ik nu mijn vader;
groot verschil met het beeld dat naar boven kwam
van de man die mij hoog in zijn armen nam.
Van veilig…
uitgespeeld
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.163 het kerkhof of,
zoals u wilt,
de begraafplaats,
ligt er berustend bij
de dag is sereen
want iedereen
die hier komt
ervaart eindigheid
de laatste tuin van mijn ouders
hun graf is rijkelijk beplant
geen steen
ze zullen ervoor moeten bloeien…
Vergeven
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 2.350 Is het bijzonder,
veelgevraagd,
mensen te vergeven,
pardonneren
jij zonder zonden
mijn zoon ver-
geven
streelt het jouw ego,
hem te vangen in
de echo
egoïstisch mens,
balancerend op
grens in vader-
ogen
hij gaat kapot
voelt het goed te
straffen
in vader-
ogen
jij een teefje, dat
dommig staat te blaffen.…
Zondag
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 2.557 Elf uur Lokale TV
bakken koffie of
mokken thee
twaalf uur Buitenhof,
politiek variété
één uur boeken en
cultuur
maar dan de radio, vlug
89.5 FM sport lokaal
mijn jongen schiet nét
tegen de paal
verslaggever gaat met
zijn naam aan de haal
Giovanni Hainje, niet
zo moeilijk toch?
logisch dat ik baal!
vijf minuten later….
Govaane Haanie…
ik herinner mij haar lach
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 2.036 Ik herinner mij haar lach
niet hoe het klonk
noch hoe het zag
want met de jaren
worden herinneringen vager.
Maar ik weet nog hoe zij
een kwinkslag of een grapje vond
voor elkeen die voor haar toonbank stond.
Ze was ook sentimenteel :
een appel weent
onder suiker en kaneel.
Dezelfde zakdoek droogde onze tranen
van rozenwater en later
van…
Als, bij moe-tanend avond-lichten
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.239 Als, bij moe-tanend avond-lichten,
angst daalt in onze aanwezigheid,
zijt gij 't, die voor onze aangezichten
de vreê der avond-lampe breidt.
Wij zitten, en ons leden wegen,
zwaar van stil-naedre dage-dood;
gij hebt zachte woorden die verplegen,
en breekt het vredige avond-brood.
En wij, die uwe gaven eten,
wij rusten in uw blijde…
Soms
gedicht
3.0 met 34 stemmen 18.852 Als ik op een stoel zit bij de radio
de benen iets te scherp over elkaar geslagen
het hoofd wat scheef, kin in de hand
ben ik, nee niet: lijk ik
soms ben ik hem, heeft hij ineens
bezit genomen, is mijn huid
zijn huid, kijken zijn ogen
uit mijn kassen dezelfde wereld in.
Ik houd me dan doodstil, verbaasd
dat niemand hem hier ziet, mijn spel…
Een olijf, een appel en het kind
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.430 De olijfboom
gespleten door ervaringen
zware stormen en meedogenloze zon
en kinderachtig zou je denken
daar kan ik voor het onweer schuilen
maar
in die ene wonde niet
zichzelf voor zichzelf verstoppen,
mijn vader.
De vroege appelboom
met meer gewicht dan fruit
een kroon die naar de hemel reikt
even diep als zijn wortels
de gronden doorgronden…
Lieve moeder
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 2.693 Mijn moeder ben ik verloren
Oud en grijs en gek zit ze
Voorgoed in de bejaardentoren
Met mooi weer mag ze naar het park
Voortgereden door een zuster
Als ze zoet is krijgt ze kwark
Me onbewogen aan te staren
Vertel ik vurig over onze jongens
Moet ik me de moeite dan besparen?
We voelden zoveel voor elkaar
Maar nooit de moed gehad om…
Vaders
gedicht
3.0 met 46 stemmen 21.218 Knuffelen gaat niet zo goed.
Ze roepen hé joh, je weet het hè,
en lezen de krant.
Over de rand kijken ze mee
hoe je je huiswerk doet
of niet.
Je staat versteld van
wat ze weten over de wereld.
Meer dan van jou bijvoorbeeld.
Vaders zijn zo. Ze laten niets merken
tot er iets is.
Dan leer je ze kennen als moeders.
------------------…
Toen zij instapte viel op haar been
gedicht
2.0 met 35 stemmen 20.965 Toen zij instapte viel op haar been
langs de zoom van haar rok een schaduw
golvend doorschijnend als water
getatoueerd in de loop der gebeurtenissen
Denk je niet dat die terug
dat zij hier weer en haar vader en moeder de auto
neer kunnen zetten weer instappen weg kunnen rijden
Dat die dan net zo terugkomt
----------------------------…
Moeder
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 3.337 In mijn herinnering gegrift
voor driekwart in mijn meisjeshart
was het verborgen, stil apart
kostbare niet vergeten gift
vol ijver snort haar naaimachien
vraagt moeder mij om iets te zingen
van winter of van lentedingen,
ik vraag: "Oud moedertje misschien?"
terwijl zij knipt en rijgt en stukt
zoekt kinderstem de juiste toon
dan klinkt…
Vader
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.758 Al jaren wordt mijn vader stukken ouder
Al twintig jaar ruimt hij de zolder op
Maar altijd hield hij die alerte kop
En iedereen kon bouwen op zijn schouder
We hingen uit het raam bij elke stop
Hij nam me mee op reis in alle treinen
En wees op reeën, bergen, bruggen, seinen
We zagen steden, stranden, steeg en slop
We ruilden onze rollen lang…
zeehonden
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 967 Mijn moeder ziet zeehonden
bij laag water
op de plaat.
ik vind dat een mooie
gedachte, mijn moeder
zo kijken naar die zeehonden
en dan wolken op
de achtergrond.
Ergens blaft een dove hond
Schuld en dank
vallen weg
in dat beeld.
Het had niet veel gescheeld
of ik was er niet geweest
de waanzin van die willekeur
troost het allermeest…
Vader
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.022 Vader,
te lang geleden
heb jij mij
- ver weg van hier -
in een moment
van onverbiddelijke onachtzaamheid
droomloos
in het leven gestoten
voordat jij mijn tong brak
en mij mijn vergeten ontnam.
Toch:
nog eenmaal wil ik je omhelzen
voordat jouw huid
de kilte krijgt
van de oneindigheid.
De klokken klinken dagen
als uren.…
geleide droom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 872 Een statig huis,
niet ver van zee,
bladerende verf.
De tuinman
veegt de herfst
van 't erf.
De poort piept mee,
de sleutel past in 't kruis.
Als je binnengaat
staat
bij elkendeel
het moederbeeld.
Ongeloof.
Bij elkendeel?
't Moet zijn
dat wij heel
erg met haar
verbonden zijn.…
Confluent
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 2.276 Mijn moeder verleidt
het garen
tot kluwens zij.
Zij breit
aan mij.
Zij reikt
twee draden
aan mij.
Ik brei
aan haar.
Ik vermeng de kleuren
rood, blauw, geel
tot één geheel
aan haar.
Samen breien we tot
de draad
veel te strak
gespannen staat.…
Levensloop
gedicht
3.0 met 68 stemmen 26.556 Voor bijna alles heb ik mij geschaamd.
Mijn nek, mijn haar, mijn handschrift en mijn naam,
de schooltas die ik van mijn moeder kreeg,
mijn vader die zich in een blazer hees,
het huis waar ik voor vriendschap heb bedankt.
Maar nu mijn vader aan vijf slangen hangt,
zijn mond steeds heser over afscheid spreekt,
nu hurkt mijn schaamte in een…