Gedichten

gedicht (nr. 4.038):

Streepjespak

Graag had ik het geweten
van vaders zondags pak.
Echter ik ben te weinig schrift
voor de regels van de tijd,
meer een ansicht met daarop
zo'n beeld van wat te vaak is.

Misschien dat ik mij vergis,
was zijn pak minder woord
dan zondags gewicht.(Beelden
strijken zich glad uit de prop
in mijn kop. Haastig lees ik
voor iets opnieuw verfrommelt. Mikt!)

Grijs stond het woord op de rand
van zijn boord. De dag kroop
uit krentenbrood en klokgeluid
voort. Een wandeling is het
verschiet, de kip tot schrik gewassen
op het graniet. Zijn pak niet pas.
Alsof er ruimte was. Voorzoeken.

Ik las oog om oog, later over
de liefde die logica schrapt,
en keek naar de vouwen
in zijn onkreukbaar pak,
schreef me op de lijnen
van dat innigst zwart, verzond me

naar een later waar het woord
zelden op snit of geweten wordt betrapt.

--------------------------------------------------
uit: 'Van tijd het dood gewicht', 1997.