Alle inzendingen over overblijfsel adel

hoofd dat mijn beenderas bevat voor later spreek met een mond vol aarde van het leven ik voel de zon en ja, ik blijf nog even mijn ogen tranen maar ook dat is water woorden bewogen door de wind - dat staat er in elke beendervel volop geschreven - vormen de liefste zin aan mij gegeven zolang mijn schedelmond nog praat - ik schater mij schuimend…

Dat we voorbijgaan en Klaas Pieters Wouda bijna twee eeuwen terug in Wierum is gebleven en aldaar op de wierde nog steeds rust met Evert, Albert, Trijntje, Jan en Annie, en dat daar Rinze Hooijenga nog bij mocht, achttien en wel - hij reed geweldig trekker en kon mijn zoon van nog geen dertig zijn nu -, dat is hoogstaand voor een verhevenheid…

Nu ontmantelt de winter zijn doden vissen komen naar boven, vlak onder het ijs liggen hun witte buiken gebogen Schuchter worden zij aangeboden als een afscheidsgeschenk van de wijkende vorst Waarom zij niet mee kunnen smelten zodat hun verstarring doorbroken en zij weer zwemmen konden, keihard wegzwemmen vraagt het kind aan mijn hand: kunnen…

Heb genade voor het tere bloempjesbehang de plek boven de deur waar het kruisbeeld hing, de gele randen in het bad, de zware geur van oude keukens, van reuzel en spek. Al die kamers waaruit warmte nu voorgoed ontsnapt en woorden zich nog trachten te verbergen in laatste kieren of als schimmel woekerend in het pleisterwerk. Streel de vergeten…

van de mariannenplatz naar de overkant: gesloopte panden of wat daarvan nog rest behangpapier, de plaats waar de leidingen zaten de holte waar de kolenkachel stond de vragen die zij zich daarbij stelt: hoe het voor de oorlog was waar het bed stond waar de tafel en alles wat daartussen lag van de mariannenplatz naar de overkant dat…

In de oude werkgrot verspreide rommel gebroken balken roestige hamers versleten schoenen behakte stenen die eens gezamenlijk klopten en stampten als meerstemmig koor in het gezellig duister nu: wegterend blijven bestaan.…

er is iets gebleven dat hij bestrijdt uit alle macht misschien het zien zonder gevoel ellende om hem heen geen onderscheid vriend of vijand geplet, vernederd uiteengerukt verminkt, vermist details verwateren eindeloos gebons verwrongen gedachten eenzame nachten herstel onmogelijk een wrak zonder toekomst idealen verspocht overblijfsel…

Ik weet niet of ik schrijven moet: mijn licht, mijn hel en schreiend bloed, of: tu es mon coeur du matin, Fleur de Blasin. De eerste, groene lentewind. Onopgeloste dissonant, onstoffelijk. Mijn prinsenkind, door u, in u ben ik gebrand en weet niet of ik schrijven moet: mijn levenslicht, mijn woedend bloed, jij schrijnt in mij als eb en…

het kompas draaide op de slaperige wind een licht gezelschap van zeevogels vloog over het wapperende slib ze vergezelden me op een verlaten wadstrand van Terschelling de brandingsklanken weerklonken in laagtij open en helder onder een zoutzilte zeelucht omdat deze septemberdag adellijk straalde ik liet vertrouwde voetstappen achter in het…

Baron Jean-Maurice Guillaume Van Bach Klust Eght Gheen Reys-Tebrij en freule Marie-Hélène Gertrude Doeterdan Nogh Schepke-SuykerBey, bewoners van kasteel De Pronkerighe Haen, kondigen u met trots de stuitgeboorte aan van hun dochter Aspr..., voor de rest was er geen plaats meer vrij!…

je hebt het voorsnijmes gepakt achterstallig wild gedeeld met wie voorhanden was de feesten zijn voorbij alleen fileermessen proberen nog wat smaak te achterhalen maar in trancheren kiezen wij door adellijk besterven hebben wij de oogst weer kunnen erven en gaan we samen naar een wild begin…

ik droomde: Heer van Heerlijkheid ‘t Wouw “laat iedereen nu vrij” liet ik bevelen en alles met de boeren, poorters, delen gelijkheid was het doel dat worden zou ze haalden van mijn lichaam snel mijn kop die plakte ik daarna gewoon weer op…

De neus vrij fors, en adellijk gebogen, een kleurrijk en zeer pittoresk gebit, een bril, een snor, grijs haar dat warrig zit en fraaie wallen onder beide ogen, zo blijkt het ideaal gelaat gebouwd. Maar dames, pech, ik ben allang getrouwd.…

heb slottorens bestegen jonkvrouwen bekeken aan het spinnewiel maar de hoofse adel daalde sneller dan ik viel toch spon zij garen bij ons ervaren op haar geur mocht ik ooit varen het patroon lijkt heel gewoon alleen is onze kleur nooit meer te evenaren…

Met alles wat er over is zullen wij elkaar bevuren bevrijd van de benauwenis ingestraald door zonne-uren in jouw ruimte wil ik landen als adellijke adelaar leg je vleugels in mijn handen op onze wegen naar elkaar niet meer hoeven te doorgronden waarom wij baden in gemis heeft de levenswond verbonden met alles wat er over is.…

in de lentetuinen dienstmeisjes zonder broekje - l'histoire d'o ergens in die tuin sluimert achter het lusthof de achttiende eeuw het kinderwetje en heel het verzuilde land viert vijftien jaar vier zuilen ondersteunen het dak een stoa met shoah evenredig vertegenwoordigd - arbeid en adel…

Cultuurerfgoed der lage landen: geen imitatie lustwarande in 't Gooi, aan Vecht of Heuvelrug, maar een kasteel met ophaalbrug, manege en een volière 'n hortus en een orangère, een authentieke bibliotheek, daar waar men 't liefst in stilte leest en koopman-dominee ontweek: cultuur als adel van de geest.…

Over water geen gedicht, hoewel adel verplicht, wanneer je in Dordt woont. Toch maar niet, tégendraads, tégen de stroom in. De oplettende lezer tóch z'n zin! Een gedicht over lucht(en), land, de 'overkant' Over wát? Dordts water. Vooruit, een on-Dordts gedicht schrijf ik nog, later...…

Voor het slapen gaan laatste gedachte is net een straathond zoekend naar de resten van de dag tot bot ontleedt hij de weg van voorhoofd naar achterhoofd en terug snuift achter de ogen overblijfsels van beelden en voor de nacht onderdak vindt tussen de kiezen waar ik je naam maal, je woorden en smaak van je lichaam als kinderlijke angst in…

In het bergrijk, waar de seizoenen overheersen en de horizon minuut na minuut zo majestueus verkleurt daar vervagen grenzen van tijd van ruimte Daar leidt het licht een gebroken bestaan Daar ontkiemen vergezichten mysterieus in nevelen verhuld een adellijke gloed van zon en van maan In dit biotoop van onvergankelijkheid is de mens…

ADELE Mens die puur Theater bracht, zoals Het hoort, die als Geen ander het applaus Kon laten klinken Na weer een lied Dat snoeihard bij ons Binnen kwam - en toch Een kwetsbaar mens met Een ongekende podiumvrees, Die ondanks je bulderende lach Van pure angst zat te Sidderen voor je op moest, En je podiumwerk als dwangarbeid…

ze vindt zo’n dooie katholiek maar niks vandaar dat zij gewoon is thuisgebleven zo’n Poolse man in jurk ... ze huivert even geen adel, dus te volks voor Beatrix al was de dode nog zo’n hoge ome voor haar leidt er geen ene weg naar Rome -------------------------------------------------------- Tot verbazing van vrijwel iedereen was koningin…

We hechten aan fluwelen wanden zodat voeten niet vertrappen kunnen we vullen vaarten en kreken op majesteitelijke wijze kronen de waterwereld met transparant adellijk bloed betast ons met gesloten ogen minzaam langs blinde kades raap in gedachten ons weg van hier als sleutels voor de deur van de dagen en de poort van het hart.…

De kroonprins der Nederlanden verblijft in het land van Wales op een oude kostschool de jonge man van hoge adel ervaart de gevreesde tucht en soldateske leefwijze die met afschuw dan wel schertsend genoemd zijn in geliefd verhaal vertellend van sloebers uit Britse gezinnen waar ouderliefde dikwijls taant of misschien geen raad weet.…

Dan werd het overblijfsel weggehaald, waar kracht en vorm uit was geweken. En heel het dorp verlamde in de strop die deze man of vrouw fataal geworden was. Zo'n lijk begraven was al zwaar, maar dan de ziel, die naar verlossing zocht en als een geest bleef waren door het dorp en waar geen tong of taal voor was.…

Moeizaam las ik de nauwelijks leesbare namen van oude adellijke families, leenheren van het omliggende land. Die hier eens woonden in het nabije kasteel waarvan ik de resten van dikke muren nog zag liggen in het zand. De adel en zijn roem zijn verdwenen, alleen de namen staan er nog en wat schedels en beenderen in de grond.…

'Nu laad ik nét de grote pakjesboot Komt Dieuwertje mij ademloos vertellen Dat jullie mij iets nieuws voor willen stellen: Een kleurenpiet,..en wie is die malloot? Ken ik die nog als kleine schobbejak Oh,.. Robert Vuijsje, die gaat in de zak!'…

Bejegen deze heren en dames met lof : zij zijn immers allen van zeer hoge adel …. ! Terwijl de jachthoorns echoënd schallen bestijgen eredames bevallig de koetsen. De heren gebieden gestreng de vazallen de stijgbeugels grondig en glimmend te poetsen. Groot-Heraut Hadelin Gobert d’Aspremont opent sierlijk de stijftrottende wandeling.…

Prins Charles hertrouwt met een gescheiden vrouw, een teken van een soepeler regime. In het verleden was het nog een crime, toen oudoom Edward Bessie huwen zou. Maar mijn betrokkenheid was veel intenser, toen Charles ging trouwen met Diana Spencer.…

Een houterige prins ging naar het Verre Oosten en was eerlijk van zins op zijn chinees te toasten. Een Story-journalist wist ’s Konings Zoon te strikken en hem in sakhé-mist het edel gat te likken. Aldus ontblootte Hij weer het achterste van zijn tong en trok er ferm van leer tegen wie Vlaanderen bezong ... Zijne Hoogheid had gedwaald…