Alle inzendingen over overstroming

Ze doet het keer op keer doet ze het gaat schaamteloos al haar oevers te buiten tilt zichzelf onverschrokken naar een hoger niveau tot aan velden en weiden likt aan deuren en ruiten verdrinkt het landschap in haar kolkende golfslag geen meanderende stroom zoals ik haar ken wel een losgeslagen, driftig element ze doet het éen keer om…

onderlopend land dijkdoorbraak, polders gevuld met zoute tranen…

Wanneer zult gij van uwe slaap opstaan? 'Rijs op, mijn kind, rijs op! de dijk is doorgebroken, Het water drong in huis en stijgt elk ogenblik.' — 'Och moeder, ’k lig zo lief in ’t zachte dons gedoken, En ’k was daar in mijn droom zo machtig in mijn schik. Neen, stoor me niet.' — 'Mijn kind kom spoedig in mijne armen, En ’k draag u met…

Niet overdrijven, overstromingen genoeg. De kraan moet nu dicht.…

overnemen Ik weet niet wat ik er mee moet Ze zijn vervuld van liefdesverdriet En blijven stromen in overvloed Wie wil er wat van mijn verdriet Een litertje of zo je zegt het maar Dan mag je het gratis bij me halen Ik ben het zat en ben er mee klaar Ik heb al miljoenen tranen gelaten Wonderlijk vocht uit groene ogen Een totale emotionele overstroming…

Bij branden komen nooit gevaarlijke stoffen vrij, bij overstromingen komt er nog eens troep vanuit de bodem bij. En toch moeten ramen en deuren dicht, hebben mensen bij brand tranende ogen, hebben mensen bij overstromingen de naarste ziektes, maar er is nooit iets mis, je hoeft je nooit druk te maken!…

Daarmee wordt voorkomen Dat het gaat overstromen want dan ben je te laat. Als je maar weet hoe het gaat Dat het niet vanzelf overgaat.…

Soms als emoties je plotseling overstromen Dat al wat mooi was blijkt te zijn geweest Vlucht je ver weg in onverhoopte dromen Want wat je daar terugvind hoopte je het meest…

zie toch hoe fraai zij glooit maar als gehaaide kaper zand in de ogen strooit van waker en slaper hoor toch ‘t woeste grommen schuim koppen metershoog de rug weerbarstig krommen klokken luiden droog meeuwen krijsen zonverloren vluchten voor de overvloed en zij verslindt de sporen van menig voet en goed…

het wassende water stijgt tot ongekende hoogtes doet boten uitrukken voor dingen van alledag overledenen ontkomen niet aan natte voeten nietsontziend de stroom die hen overweldigt dagelijks peilen zij de grond hopend dat de zee haar armen opent daar zij niet met zeebenen werden geboren…

als de angst kale egel behaarde octopus zich onweerstaanbaar baan breekt door al mijn poriën mijn onderhuidse weerstand met kracht vermaalt is het nieuwe jaar zes dagen oud heeft een noordwester het land geteisterd bij de koffie de krantenfoto's de platbodems der redders glijden over de verzonken auto's heen de mensen met afgetrokken…

verwoestend water stroomt nu zacht en vredig weg onthult de modder…

een rivier brengt een leven tot leven en enkel een stam verstopt de waterweg het is geen verplichting je over te geven maar tranen die niet stoppen het is erger dan een overstroming van land en akker…

Aanzwellende stortvloed overstromend land schreeuw het uit dreunend galop dan machtige paarden verlamd van angst Aurora Kretenzers hoe lang nog Zwaard blijf je razen…

Ik zou je de hele nacht willen dromen omzomen met sensibele levensdraden mij laten overstromen door zintuiglijk ervaren ruiken voelen zien proeven en horen dat jij het bent.…

Maar als je inhoudelijk kijkt Mis je de rivier de Maas Kan die dan niet overstromen Of is men die rivier wel de baas.…

Kampeerders kregen later natte dromen en zijn door overstroming omgekomen.…

deze aarde behoort niet meer bij mij alhoewel ik eraan geloven moet alles draaft aan mij voorbij zij overstromen doet vroeg op neem ik in mijn mond terug naar werkelijkheid slapeloosheid kosteloos put het uit bagage draaiend door de ochtendstond…

woorden komen als niet te temmen stromen in sloten niet in te tomen stromen woordenstromen woorden komen massa's woorden stromen naar massa's massaal naar massa's blijven komen overstromen om in om te komen…

Niks naars kan nu de mens nog overkomen Al zou de Mississippi overstromen!…

Maak ons tot licht en overstroom ons met durf en moed, met veel vertrouwen; Maak ons tot vuur en wek de hartstocht voor recht en vrede, voor geduld; Maak ons tot stilte die durft knielen, die wil dienen ongeweten. Voor Witte Donderdag 2008…

Ons land ligt deels flink onder NAP Ik spreek wel buitenlanders die hier komen Die bang zijn dat het hier zal overstromen De Nederlander zit daar niet zo mee Maar zal ons landje niet ten onder gaan Wanneer De Dijk straks ophoudt te bestaan?…

Een grote meerderheid der Palestijnen Heeft nu een nieuwe president gekozen Die, hoop ik, elke extremist gaat lozen En zorgt dat het geweld snel zal verdwijnen Maar mocht er desondanks geen vrede komen Dan vraag ik god de boel te overstromen…

Het waterpeil gaat deze eeuw omhoog Het zou er op den duur van kunnen komen Dat heel de boel hier nog gaat overstromen Zo luidt een rampscenariobetoog Frappant. Steeds meer verkeren wij in sferen Van tijden die nooit leken terug te keren…

Zo was er eens een nazaat boreling als mixture van twee paar diverse ogen 't oog van de dag, als dat van Mata Hari in het regenwoud van Noord-Sumatra lichtblonde haren en helblauwe kijkers het ander paar gelijkend op de zon van Bali, Soerabaja en Oost-Java die Oostersch uitrijst boven d'horizon gloeiende kolen onder gitzwart…

waterval van woorden overstromen gedachten als ik met je praat in eenzame nachten zoveel te vertellen struikelend over zinnen omarming van de nacht waar ik wil beminnen intense herinneringen zo waardevol en warm beroer de lege plek heel even met mijn arm…

soms kent mijn hoop slechts sporen in zuigend modder getrokken mij vergaat dan de moed het licht uit de nacht te lokken als de duivel mij overmant en ik niet kan dreggen in tranen van overvloed daar mijn verstaan is gestrand en ik mij onkundig weet de schaduwrijke overstroming te weerleggen…

Gedachten overstromen, de steen waarop ik sta Eén been opgetrokken met ingehouden adem Het andere is vochtig van het woordenvolle water Lucht loopt uit mijn longen Het water wijkt terug Eén toverspreuk voldoende Eén woord tegen alle…

Je lag als een sfinx in de woestijn : peilen naar jouw gevoelens ontweek je onberoerd en de tijd trotserend, overstromingen van het leven negerend. Piramidale ontzag had ik !…

Deel je gave biologisch waarin jij verschilt jouw empathie de letterlijke ruimte zelfstandig autonoom loos mannenboeken doordrenkt met koude macht vervloek achteloze filosofieën der krijgskunst overstroom ons empathie verteder ons blijf vrouw.…