Alle inzendingen over ovt werd

Een dief was niet voorzichtig toen hij stal Die ezel liet zich in de mis betrappen Door midden in de winternacht te gappen Beleefde hij met kerst zijn zondeval Ach heer, zei de pastoor, blijf toch nog even Want onze kerk is van gespuis vergeven…

Laten we niet te veeleisend zijn. Het grote geluk is niet iedereen beschoren. Misschien zijn we niet bot genoeg of moeten we behoren tot de klasse met veel geld om met alle geweld dat soort geluk te willen najagen. Laten we niet het onmogelijke vragen. We zouden tevreden moeten zijn. Het is al heel fijn dat we tegen elkaar aan liggen en…

Zes noten die je zo kon leren spelen Maar time ze maar eens zo precies als hij Denk daar dan dat vibrato ook nog bij Hoe hij de snaren rekken kon en strelen Lucille die altijd om zijn schouders hing 'The thrill is gone', wie blijft is B.B. King.…

We zijn op tijd. Ik denk dat ik je nog zie ademen. Maar je geeft geen krimp tussen de stijve lakens. Het is zondagmorgen. We drinken cola uit een blikje, doden traag de stilte van de kamer. Buiten luiden klokken de prelude. De slagen sterven. We tellen af en tikken op het toestel dat gebroken zwijgt. Zo ga je ongenaakbaar weg en komt…

De laatste prent die maakt hij strakjes boven Een lange rij, een lommerrijke laan Je ziet twee mannen naar zijn uitvaart gaan Als laatsten zijn ze achter aangeschoven En verder hoeft hij weinig uit te leggen Een fluistert zacht: 'Ga jij ook nog wat zeggen?'…

Niet weer De eerste lockdown was vertragen in het dagelijks leven. We leerden onze buren weer kennen. We gingen bij oma aperitieven en zij voelde haar hip en jong. Maar de tweede is er teveel aan. Sommigen zien het niet meer zitten. Oudere eenzame mensen zijn het er slechts aan toe. Nu de Kerst en het Nieuwe jaar in aantocht is. We…

Ook in de tijden van Heer Halewijn Bleek men al hoofden af te kunnen hakken. Toen waren er geen plastic vuilniszakken, En evenmin bleek er een stoep te zijn. Op het banket dat toen is aangericht: Zo ‘n hoofd op tafel…..toch ook geen gezicht.…

op de begraafplaats legt de winterstorm het verzwegene bloot een witte bleke steen niet langer geborgen onder laagjes dunne sneeuw het onvoltooide weerloze leven verstopt in inktzwarte schuldige aarde murw van zwijgen en wegkijken zing ik je naam samen met jou, Michel kruipt de ijzige kou onder mijn huid…

“Kom van dat dak af Waarschuw niet meer” Wat een flauwekul Laat toch die mensen Laat toch die lui Lekker lui op het dak Wijntje, hapje, sigaretje in d’r hand Een uitzicht om wauw van te zeggen Lucht om lekker te happen De zon om lekker bruin te worden Het leven in de Jordaan Speelt zich niet alleen op straat, cafe en huis af Maar ook…

Degene die naast me staat is stil van geest. Hoeft niets te bewijzen, schreeuwt noch overschreeuwt. Pact van stilte, voor het leven verbondenheid in bescheidenheid. Gelijk ik: wachten in eigen krachten.…

Het Friese wonder is nu wereldkampioen! In Antwerpen deed hij de meesterproef, een stunt met salto’s en een hele schroef. Die draaitoeren zijn echt niet na te doen. Toch raar: in topsport zijn ze goed voor goud, in politiek is draaien juist goed fout.…

Symbool voor slechts het einde in overtreffende trap nieuw begin het volk ging voorwaarts, maar niet iedereen proefde toen de vruchten Gestudeerden blijven hangen in een tijd die hen niet kwijt wil maar toch is deze Nieuwe Tijd voor best veel van hen, echt een eeuwige strijd Dit mooi monument verzinnebeeldt staat symbool voor het verleden…

Het kind maakt alles anders haar heupen breder haar borsten voller zijn blik wordt dieper de hare zachter Het kind maakt alles anders het belegert je huis met knuffelkreetjes en zoete geuren het zuigt je leeg het knijpt je fijn het wurmt zich een nestje tussen vier armen tussen twee levens Het kind maakt alles anders hoe dapper draai…

Wanneer ik mijn boterhammen op heb met marmelita, neem ik op maandag de bus naar Beek aan een landschapsgolf met kerk, bron en eend om les te nemen bij Chiquita. Wij staan altijd open voor élégance, al is onze rug nogal stram en stijf. Hoewel we soms houterig dansen als een harlekijn, is een sierlijk gebaar onze acte de présence. De pasjes…

Macron de CoronaKoning van Frankrijk Laat zien en voelen wat ook al lang in Nederland gebeurd "De burger het leven zuur maken" Burgertje pesten, treiteren, zieken Door met name onze Belastingdienst Die er nog een slogan aan vastplakte ‘Leuker kunnen we het niet maken!' Maar met en van Kaag krijgen ze de volle laag Van de Secretaris Generaal…

Op een medaille werd er al gerekend, Een gouden plak, het liefst achttienkaraats. Zij liep al heel lang op de eerste plaats, Zoals gewoonlijk liep zij weer uitstekend. Zij denkt -want zij wil winnen, zij is sporter- : “Ach, was die race maar honderd meter korter.”…

vanuit zijn diepe zelf de wil tot schrijven om te verslaan wat er gebeurt in plekken waar de vrijheid niet gewoon is, men met kogels praat het leven niet als heilig wordt beschouwd niet zoals zijn achtergebleven familie thuis hij was de ogen van de wereld deed wat hij het meeste liefhad adrenaline schoot door zijn lichaam dag in dag uit…

Een warme golf gaat van jouw wezen uit; jouw levenskracht, een kraan die opendraait, een sterke stroom gevoel die stuwt en stuit. Uit elk gebaar waarmee jij liefde zaait volgt nieuwe hoop, ook als een vuur oplaait, ontnemen wil aan wie jij bent gehecht, het eigen kind, bestaan waarvoor jij vecht. De strijd vaak zwaar, zo weinig in jouw macht…

Prinses Corona Gaat echt niet voor minder ijs Smaak naar kwaliteit…

De dotten van sneeuw liggen als een donsdeken over de Kolonie. Koninklijke dreven, zwart en wit in de nevel. Doodgewoon fietsspoor. Kruisen van zwervers rijzen vaag op uit de sneeuw. Vinden zij hier rust? Krater van de crash, omgevormd tot een stil ven. Verzacht het de dood?…

In de berg bij mijn vuurman heb ik niets te doen dan gelukkig te zijn Om me te vermaken verschijn ik soms als blanke maagd in de wereld voor afgunstige ogen en onhoudbare begeerte om aan den lijve mijzelf als nieuw opnieuw te ontdekken Mijn dag en nacht duren langer dan een mensenjaar van de jongens en de mannen die hun schilden…

Een prachtig schilderij, zes witte mannen Een drietal daarvan lurkt aan een sigaar Het gaat hier om een treffend tijdsbeeld, maar Er staat geen vrouw op, dus het werd verbannen De rel kwam in de pers dus men hing vlug Het doek (of toch: de schaamlap?) weer terug…

Hij, van de bezie en de zoete zonde Hij, goed bekend met psalm, kansel en preek Hij, lang en blond en wild, ziekelijk bleek Ging al na tweeëntwintig jaar ten gronde Zij, met hem spelend rond de pastorie Niet wetend van de dichters in hun wezen Werd veel te weinig om haar werk geprezen In haar van vaders kant melancholie Augusta, domineeskind…

Halverwege Plasmolen en Mook daar ligt de Mookerhei waar Spanje op oranje dook, een vreselijke slagerij! De duizenden doden die vielen door pijl en bijl en zwaard, huursoldaten met verdorven zielen, Gods absolutie niet waard. Hun zwaarverminkte lijken, of losse delen daarvan, zullen in rust de grond verrijken zodat de hei weer bloeien…

De nieuwe anchorvrouw is Annechien Zij gaat het nieuws van 8 uur presenteren Moet het verlies van Sacha compenseren Ze heeft er 'zin an' en dat kun je zien Voor mijn part zit ze er tot haar pensioen Alleen met Astrid heb ik wél te doen.…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

De presentatie ging te laat van start Mijn bloeddruk voelde ik steeds sneller stijgen Wat zouden we voor nieuwe gadgets krijgen Gelukkig, dacht ik met een bonzend hart Want mocht ik ooit van opwinding creperen Dan zal mijn Apple Watch dat registreren.…

Voorover, in het boot-ruim, lang-uit lag Shelley en las. De wilde golven sloegen Luider en luider langs de zijden, droegen Hoog-op het broze vaartuig, met geklag Van schril zoevend gieren door want en stag, Die knerpten. Hoorde-i niet, hoe de andren joegen Hierheen en daarheen, zuchtten, riepen, kloegen? Hij las maar, las, totdat hij niets…

Het meisje Zong als een sijsje, wilde niet meer, deze amok! Ze vertrok, schreiend heel vroeg in die ochtend, dat verdomde spoor! Hadden we ’t maar geweten! Maar Waarom? Hadden we ’t maar geweten! Alles achterlaten Met niets zo jong naar de hemel, Waarom doe je zoiets? Meisje lief, lief lief meisje Je zong als een sijsje…

De inval van politie en ME die in Maastricht de boel op stelten zette, was imposant en maakte korte metten met het gedoogbeleid van pais en vree. Als 't leger straks terugkomt uit Irak kan het meteen in Limburg aan de bak.…