Alle inzendingen over peil

Zwierige witte kelken, Het kind dat zijn Ogen uitkeek bij Het zien van zoveel moois, Zij die oud werden in mijn Volwassenheid zien me Mij na vijftig jaar terug Als stramme oude man Die ondanks het moeilijk Voortbewegen de vreugde Van toen nog niet vergeten is, Eeuwige hemelse vreugde die De beweeglijkheid van mijn Gedachten op peil…

Wat is de zin van diepzinnigheid in gedichten als je je eigen diepzinnigheid niet overziet De diepte niet meer kunt peilen en men vol bewondering maar zegt o wat is me dat toch diep En men zwijgt en durft niets te zeggen want men wil niet de onbegrijpende lijken niet gaan uitleggen dat de inhoud naar grote onzin riekt wees helder…

Verlies van P.E.C. en P.S.V. en Twente, Ook Feyenoord en Ajax winnen niet, Vitesse speelt met Groningen zelfs quitte: Verspilling is het van mijn dure centen. Mijn 'zekerheden' zet ik maar opzij, De voetbaltoto is een loterij.…

meubels hoogglans de vloer was een zonnetje kleur en verlichting in perfecte balans een glimlach van het peil art nouveaux toch sprak ook hier entropie al onverstaanbare woorden op waarschuwende ondertoon want gangbaar blijven had zo zijn onderhoudsprijs waar antiek en schaarste het aanbod bepalen zal de vraag nooit dalen…

Ik krijg de wind er maar niet onder, ik krijg 'm ook niet in m'n zeil, mijn bootje vaart, niemand aan 't roer, de rest óók beneden (alle) peil!…

dat verbaasd gevoel… maakt mij wat bang want vele jongeren staan op met tegenzin ze palmen liever alle vrije plaatsjes in lachen uit en zitten wat te grienen want… ook oudjes moeten hun plaats verdienen wat troebel kijkend door hun ogen beslissingen klieven met de bijl het respect raakt hier wel echt verloren en dat is toch beneden alle… peil…

Acht pogingen om het woord prachtig te peilen: de wijze waarop de pauw zijn veren showt de Eiffeltoren priemt door het oog van een drone de bollenvelden met hun kleurpatronen de geboorte van een deerne of een zoon. Dat je bent teruggekomen om je ongelijk te bekennen. Hoe fonkelt het licht op de golven!…

woede figureert speelt niet meer de hoofdrol wat blijft is onbegrip van het veld verwijderd verwezen naar de tribune eerst in een dip verlamd door onvermogen dan vechten tegen de bierkaai uitermate zinloos verbannen uit de koffiekamer alleen nog sociaal verkeer op straat conditie op peil houden op twee bijvelden tot einde contract de diepte…

zijn peilen quasi feilloos komen soms terecht in weggekwijnde harten waar de bodem dor en droog hem en haar toch doet stranden als volleerde schipbreukelingen die ondanks eindeloze wandelingen maar geen haven kunnen vinden dan een verlaten vissersdorp met alle huizen in de as gelegd zonder water, zonder voedsel waar ze dan toch samen…

Eens zullen we stijgen tot grote hoogte je zal het zien verlichtende wijsheid misschien maar eerst moesten we gaan door dalen om de afgronden te kunnen overzien het inzicht te halen en onze kracht te peilen om de hoogte te bepalen ook door storm regen en wind tegen geleerd de storm vervaagt wat toch moest gaan buigt en geeft nieuwe kracht…

Om de eilanden van slib in het moeras stijgt het peil, de vissers zien hun wereld wijder worden, ook oude beddingen vullen zich, het waterland wordt bereikbaar over rivieren uit het vaste land Het is een aanzuigende leegte een poort naar de zee, een kans voor de veenboeren en de bosbewoners om handel te gaan drijven dijken, kades, een stad…

Ons peil dat stond garant voor laatste prijs, dus: met het telefoonboek in de hand op zoek naar sterke Canadese spelers met namen als De Vries, De Jong, Van Dijk. Zo werd van keepers en van spelverdelers de nationaliteit ge-copy-pastet en zo werden de kansen meer gelijk: van cruciaal belang voor vlees en geest…

Groepen mensen trekken leiders aan geven hen macht, en die macht trekt mensen aan In nieuwe tijden smelt de macht Aanhangers haken af Het peil daalt weer Zo stuwen en duwen de massa's de wateren der welvaart op en neer alsof het hen overkomt Ver weg beweegt de zee mee brengt daar droogte of vloed en kwelt de mensen tot ze zich verenigen…

een helder zicht Het zijn de simpele gebaren die behoeden voor gevaren Het geweten verlicht Het is het opgroeiend leren wat de revue laat passeren naar dat gedenkwaardig moment Het is het nemen van stappen en opvangen van klappen In het geheugen geprent Het zijn de grote tegenslagen die een mens tot iets verlagen tot ver beneden peil…

Er is geen peil op te trekken, het is typisch maart, vroeger zei men al: "maart roert zijn staart"…

taart in uw gezicht de spot druipt er aan alle kanten af Jouw tere omgang met mijn herdersstaf komt nu in een heel ander licht Meer als om narigheid vragen schat want met 'dag burgemeester' boven je brief moet mijn gezag er aan geloven Ik ben niet om om te zagen Zo'n aanhef lijkt leuk bedoeld Wie er echter door heen voelt ziet het peil…

De meren, sloten en al die mooie Friese vaarten water is nu 'ijs' het 'vocht' gehard gelijkt op staal rayonhoofden driftig aan het peilen, vergaderen, praten de rijders, werkers, toeschouwers, ja echt allemaal. Op één uitroep wordt nu nog gewacht: 'it giet oan...! Vraag, is het stérk genoeg, dat vocht?…

Wij mogen weten: God is ons heil Hij draagt ons door alles heen Met Hem zijn wij nooit alleen Zijn liefde voor ons is zonder peil. God leidt ons met vaste schreden Daar mogen wij altijd op vertrouwen Op Zijn woord kunnen we bouwen Hij is met ons in alle omstandigheden.…

Wel ziet hij wat hem hevig triggert: vensters op een grauwe natuur, maskers van politiekgetrouwen rond een niet te peilen pot GIF! Als we nu geen protesten bouwen, liggen jij en ik, wij allen straks in een ONdemocratisch graf.…

Vorming, onderwerpen aan hoger onderzoek tot zinvolle correctie van ’t studieboek hoger intelligentie te pretenderen maatschappelijke problemen evalueren te komen tot aanvaardbaar peil der student dat hij alvorens te blameren verschil kent tussen eindeloos fuiven of ook iets leren terwijl hoogleraar en professor investeren in educatieve…

Geloof me de stemming steeg maar ja het peil dat daalde, mijn glas was al weer leeg had nog veel dorst, ik baalde. Door de drank, ik zag dubbel zag een dame op de kruk, ik zei, op je neus zit een bubbel meid jij bent lelijk echt geen stuk.…

stank en beter voor haar longen die jarenlang knauw hebben gekregen Haar tijd ligt in het ver- leden dat niet mede lijdt zich niet bewust van slechts enkel kwaad dat verdiept in tijd levenloos hier ligt Mijn Rubens-vriendin rijdt bijna altijd vijfenveertig is soms net iets té consequent, maar weet wel wat Liefde is: ....niet te peilen…

je ogen vangen het strak blauw van een zee vol witte zeilen ik kan de vrouw in jou, slechts met de grootste moeite peilen je haar pluist in de wind en waait een eigen leven je huid is stilte-wit, waar zijn je rondingen gebleven de tijd vertelt je lijf de gang van de seizoenen maar lente is je niet gegund en zomer moet zich herfst noemen…

De sloot wou ik omzeilen maar de afstand was te groot de diepte kon ik niet peilen ik at van het laatste brood Ik stierf, de laatste blauwe luchten omringden mijn doelen die nu verloren leken te zijn in een afgrond waar donder heerste en de goden aten van mijn erfenis al streelde het verlangen om dán toch op deze aarde te blijven maar…

Slechts zoeken blijft mij beschoren vanuit onbestemd doelloos heil in godverlatenheid verloren stort ik in afgrond zonder peil. Boven mij een brandende zon waar ik geen schaduw vind geen put waaruit ik drenken kon verstoken van verkoelende wind. Zie toch belofte vanuit groene aarde een steen wijkend van de duisternis.…

Sonnettenbakken is dus niet verkeerd, het houdt de geest op peil en goed gesmeerd.…

Ondertussen verwijs je ook mijn karkas naar 't knekelhuis en decreteert verder: die verzen van jou, jij schrijft veel te veel zeg, een derde is beneden peil, een derde prachtig, hier, weg met deze.…

eeuwigheid viert Wind en water waar de zee in het gruis van machtige bergen woelt De berg overwint de berg wanneer het puin zich met de pieken voedt Het massief breekt, altijd tot grind in stilte vermalen waar het zijn graf dolf aan de voet en zijn eeuwigheid vierend faalt in het moment Wind en water de verstoven bodem laat zich niet peilen…

zie de honger in je ogen het dorsten in je blik je groet is nonchalant kust en flirt met anderen het glas steeds in de hand de stillen hebben thuis hun bloed op peil gebracht die strijd is daar allang gestreden kinderen en echtgenoot herinneren iets meer verleden de schonen willen kaatsen tegen wanden van geluk het vals gevoel van…

Ik kom nooit meer van je los Ook al ben je er niet meer Niet dat ik zou willen In dit grote levensbos Het doet gewoon nog steeds wat zeer Papa, 15 jaar al 15 jaar zonder kontakt Zonder een teken van leven Een lek vat bomvol verdriet Waarin het peil jaarlijks wat zakt Ik kom nooit meer van je af Zoiets staat nu toch wel vast Toch voelt…