inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.865):

je haar pluist in de wind

je ogen vangen het strak blauw
van een zee vol witte zeilen
ik kan de vrouw in jou, slechts
met de grootste moeite peilen

je haar pluist in de wind
en waait een eigen leven
je huid is stilte-wit, waar
zijn je rondingen gebleven

de tijd vertelt je lijf
de gang van de seizoenen
maar lente is je niet gegund en
zomer moet zich herfst noemen

je bloeide niet omdat
de winter toesloeg voor
je groeide, de kou heeft
jou nog altijd in zijn boeien

je stem golft tranen
in een vloed verdriet
de branding schoont ze
maar vergeten kun je niet

Schrijver: wil melker, 17 juli 2003


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 856

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
wauters kristine
Datum:
21 juli 2003
Email:
stovelotionhotmail.com
Gewoon machtig.
Naam:
Mies Prinsen
Datum:
18 juli 2003
Email:
m.prinsen1chello.nl
Dit gedicht staat als een huis. Graag gelezen, mooi dus.
Naam:
jannie hoogendam
Datum:
17 juli 2003
Email:
Veel gedichten van u gelezen en ik vind ze bijna allemaal even mooi. Altijd met diepgang en met een boodschap. Schitterend hoor. Dat wilde ik even kwijt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)