Alle inzendingen over pen aan de wilgen

Berustend water in de nacht, gedroomde woorden van een andere oever, waarop duizend wilgen wachtend op het laatste veer. In hun knoesten ruizen schakels, illustere kettingen van de tijd, uit het zicht van bestemmingen, die op donker licht hun horizon bevrijden.…

tegen wilg en drank te doornbloeden bengelt hij ten toon boven brede zeestraten en krappe landengtes. het duurt. hier, neem nog wat secreet, compadre. geen geur kan ooit verhullen hoe de dood alleen naar sterven smaakt.…

(naar het gedicht Sensation van Arthur Rimbaud) Viel de vette klei maar van m’n klompen Kon ik maar zo dichten als Rimbaud Waarom ruikt m’n pen naar peen en uien En zwalk ik meters onder zeeniveau Nooit krijg ik de kans om lang te zwijgen En mijn gedachten vinden zelden rust Zal ik ooit gelukkig met een vrouw zijn Is er iemand die mijn woorden…

te beschrijven Als ik de pen erna mocht houden, zou ik een poging wagen Om vervolgens weer te falen zoals ik dat altijd doe Ik wil omhelst worden door de zwaartekracht en rondzweven in een kamer vol warmte Ik wil weten hoe het is om je ogen te sluiten zonder de drang te hebben ze weer open te doen…

En toen ze geen groenten meer hadden, Geen bieten, geen kool en geen peen, En toen ze elkaar niet meer zoenden Zoals ze dat deden voorheen; Toen kwam er een meisje naar binnen Een briefje van tien in haar hand, Die vroeg of de baas 't kon wiss'len En dat was hun enigste klant.…

Een werkelijke levensbehoefte trekt mijn pen uit de laden van onze kasten om te verhalen. We blikken samen soms even terug , zien in gedachten de tuin , de appelboom die vrucht droeg en diverse bloemen. We zien leven , geluk naast soms de complexe problemen.…

Met geen pen te beschrijven met geen woord te zeggen op geen enkele manier uit te leggen Ik doe mijn best maar de woorden blijven op mijn lippen kleven als ik je wil vertellen dat ik heel mijn leven op jou zou willen blijven wachten komen de woorden niet los van mijn tong maar maakt mijn hart een sprong iedere keer dat ik naar je kijk…

de blonde Goudriaan vooraan, de schele Kast, die jongen van Peen ruggelings tegen het Periodiek Systeem, de mooie zware Wieke van der Linden naast de leraar die zij beminde, de kleine Vink, de dorre Krol, magere Kossen, Kooiman de hater, Spoelstra de schaker, Johnnie de meid, Rie die zo lachen kon, edoch later nog zoveel heeft geschreid —…

Terwijl geluiden vervagen blijft alleen het krassen van pen op papier duidelijk Een klein beetje wereld wordt verstuurd Terwijl geluiden vervagen wordt de liefde neergeschreven en de hoop verwoord Om een mooie vrouw gelukkig te maken En na een paar weken wordt de brief geopend en de mooie vrouw verlangt naar haar man Terwijl ze het babytje…

Is immers dit papier - al om het even of ik in vreemde streken woon of hier -, en ik als vorst, mijn pen als valkenier jagen er op de vogels die daar zweven.…

Hij hoopt op een wonder, gaat op zijn knieën, een pen in de hand. Langzaam ontstaat er een zin, een strofe, een gloednieuw gedicht over zijn grote verdriet: het onbereikbare vers.…

Ze is veel meer dan alleen de manier Niet slechts de belofte van pen en papier Maar vooral wat daar voorbij ligt Een meeslepend verhaal, een ontroerend gedicht Ze is veel meer dan een brochure voor een vakantie Niet slechts een een-dimensionale garantie Ze is vooral de beleving van de reis Een zonsondergang in Kenia, noorderlicht boven het…

Hoe krijg je zo iemand, Die jou ook met geen pen weet te beschrijven, Jou, op zijn beurt, de liefde ook niet weet te verklaren, En je in het diepst van je ziel tot uitbarsten brengt bij de minste aanraking.. Eindelijk aan jouw zijde..? Op zijn plaats, als jouw wederhelft, waar HIJ hoort... Wanneer alles...…

wat in mijn ziel besloten ligt daalt vloeiend uit mijn pen letters woorden zinnen buigen verlaten zwijgende mijn hart een stukje van mijn ware zelf onthult mijn echte ware zijn zo ergens tussen grijze cellen worstel ik met mijn en dijn mondig mensje tussen goed en ook een beetje kwaad ik en de ander wroeten mij in een slapeloze slaap…

Van binnen een drang het te markeren, maar ook teleurstelling te maskeren ‘k Pak de zachtaardigste pen en schrijf ‘k Pak de zwartste vilstift en ik kras en ik weet dat het geheim veilig is.…

Ongelovig kijken handen als blind naar jaren, maanden en weken nagels, niet gelakt, spitten en draaien om en om het voelt en voelt en voelt ja het voelt als bijna niets geen tijd meer te verliezen om driehoekjes te plakken iets meer pit in de pritt verdorie, waar is die blauwe pen hij schrijft zo soepel alsof letters lijken te dansen…

Vreemd, een persoon die iets kan ontdekken met een pen, die enkele woorden onderstreept woorden die ik, gewoon niet zo kan zeggen een gevoel wat pijnlijk in m'n binnenste leeft!…

Om de buitenwereld in te kunnen gaan Moet ook ik me hard en stevig maken Kiezen op elkaar, gespannen kaken Dan kan ik de confrontatie aan Dat telkens weer je zo moeten forceren Is slopend zo jij samen met mij weet Terwijl de moed zich met de lafbek meet Doen wij niet anders dan reconstrueren Met behulp van inkt, pen en mystiek Of dromen…

Sta - tig van stem roe - pen de klok-ken met stre-len - de drang: Na - der, o na - der, o na-der tot Hem! Kling- klang, kling - klang, kling - klang, klang!…

in kleine stemmen bloeide groot een lied blijheid rond verdriet en de bellen van een slee wie mee doet glijdt omlaag, tot winterland omhoog, tot aan een ster van ver schrijft er een boodschap op een oude kaart vol nieuwe wensen zoveel mensen rond een Heilig Kind in mijn witte wereld bindt mijn pen haar zwarte noten tot –ik in de hemel…

zoenen helaas heb ik geen vleugels alleen wat schrijfgerief zo wordt het geen bezoekje maar enkel deze brief ik wens je alle goeds nu jij verjaart vandaag maar samen met de wensjes zend ik ook een vraag bewaar iets van de sfeer stop wat zon in je valies en van la Tramontane een zwoele, zilte bries en heb je een minuutje een pen…

er was eens een groep meeuwen schreeuwend vlogen zij rond de zee bleef onverstoorbaar doorgaan met eb en daarna vloed vijf dichters zaten op een duin pakten papier en pen elk hoorde iets anders in het luide krijsen de eerste schreef een elegie de tweede beweende eenzaamheid de derde zag de wanhoop van een mens de vierde tierde…

Op de rug van mijn geest werd met zwarte pen geschreven als graffiti op een verouderd hart, op ongeduldig papier, ook wat de prullenbak niet vrat, blijft uiterst links of rechts een drammerig streven had in uitersten tot de draad versleten blad als onzin waarmee de wereld wordt volgeklad, feilbaarheid in een oceaan van inkt…

er was een tijd toen schreef ik een gedicht vlot uit mijn pen, maar nu is er geen woord gericht, waardoor ik er op deze manier aan wen, komt er weer verandering, diep in het gevoel van mij, vind ik nog een woord of een mooie zin, voel ik mij hierin nog ooit weer vrij, ach ik moet niet zo zeuren, dat ik dit schrijf is een begin, kan weer…

nieuwsgierigheid stilt Niet in de lichtste sluimerslaap Of uit de diepste bron gedroomd Een geparfumeerde fantasie vervliegt Of water dat naar ergens stroomt Ver van meningen vanuit vooroordeel Of een korrel zand die in de Sahara woont Of als schelpen waar getijden, in voor en tegenspoed de liefde met de zee bedrijven Inkt door gezamenlijke pen…

Mijn taal vertraagt in de versnelde tijd Die mij ten den deel valt nu dat ik ga sterven In zomerhitte zijn mijn aderen nerven De zon speelt klokje van gehoorzaamheid Ik ben nog jong, poëet en filosoof Mijn pen voelt zich verwaarloosd en verlaten Ik zoek naar troost, ontdek, krijg in de gaten Dat mijn interesse uitgaat naar geloof De dingen…

met een hart vol woorden op de fiets van ergens naar hier vragen in golvende regels dwarrelen pen en schrift uit elkaar vogeltaal stap voor stap in korrelig zand geschreven opgetild uit de leigrijze zee schillen krijsende meeuwen appels met elkaar niemand kan aan zijn lot ontkomen de zee golft sist valt aan gaat terug taal bouwt op breekt…

Zal ik het leed van gisteren verdrijven Zal ik wat in me omgaat op gaan schrijven Zal ik wat ertoe doet laten beklijven Zal ik me inhouden, bescheiden blijven Ik wil geen zout in open wonden wrijven Noch wat in het verschiet ligt overdrijven Ik kan geen leed van gisteren verdrijven Wat met geen enkele pen is te beschrijven Ik hoop dat…

onbenoembare dingen willen vangen in een dodelijke strik Zwarte merktekens krassen op muren van beton Een Medka getekend tussen de werelden De liefde blijven oefenen met potlood en een beetje gum Droeve woorden dopen in lampenzwarte tinten Met uitroeptekens medemenselijkheid onderstrepen Schoonheid bevleugelen met bevlogen pen…

Dans met je vrienden onderweg om ze een leven lang te eren weef met sterrentouw de hemel als je in de regen staat span er het paard achter de wagen om het daarna af te leren wees zo dapper als je zijn kunt en verricht een heldendaad Neem steeds genoegen met genoeg en neem de tijd om haar te delen lees soms brieven van geliefdes die allang…