Alle inzendingen over pen aan de wilgen

Mijn vrouw vindt mij een zwartkijker, als ze leest in mijn arsenaal, of als ik voorlees voor haar luisterend oor, de kat mijzelf, kortom, ons allemaal. Zij vindt het soms zo somber, morbide, spiegelend, vaak banaal. Zij neemt dan maar een wijntje met ijsklont en duikt met haar koptelefoon op in de Franse taal. Zo zitten wij dan aan de…

Ik zag een meisje mutsjes maken: Zij hield, op hare malse schoot, Een mutsenbol, zo zwaar als lood, Mismaakt van mond en neus en kaken, Een kunsteloze beeldtenis, Gelijk dat goedje doorgaans is. Zij kneep en plooide dus haar mutsje, En, onder 't plooien, schonk ze mij Een vriendlijk lonkje van terzij, Dat straks gevolgd werd van een kusje;…

Ik beken: dat binnenpretjes me doen lachen, en beken nog eerlijker, dat ze doen schaterlachen, dus binnenpretjes of niet: wanneer je me lachen ziet, dit echt aan de buitenkant zit, en ik GENIET!!!!…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Al jaren vroeg ik U nergens om maar ‘t is belangrijk waar ‘k nu mee kom, mijn vraag is geen cadeau of grote gift ‘t is een verzoek, aan U gericht! In plaats van pakjes onder de boom, vraag ik U simpel en gewoon: neemt U dat verhipte virus met U mee als U weer vertrekt met de arrenslee. Begraaf het zo diep, dat niemand het meer heeft dat…

's morgens vroeg de pen ter hand genomen vertrokken zij naar hun prive-vertrekken. opdracht: een recordverhaal verwekken; met het hersenspinsel terug te komen. op het eindresultaat echter wel één smet: geen van de verhalen bleek een speedsonnet.…

De volgeling van deze ligt alweer klaar, te wachten op mijn pen. Het is serieus echt waar, dat jij mijn nieuwe zieldrager ben.…

mijn wikken en mijn wegen Het maakt je allemaal niets uit Wat ik verteld heb of verzwegen Met je armen om me heen geslagen Kijk je diep in mijn betraande ogen Het maakt je allemaal niets uit Wat de waarheid is en wat gelogen De enige die me begrijpt Me lief neemt voor wie ik ben De kleuren die je in je draagt Een inspiratie voor mijn pen…

Eens lagen pen en papier verlangend naast mijn bed. Klanken op de rand van waken en slapen werden in één pennenstreek tot een vers geschapen. In één haal de toon gezet. Nu kadert mijn flatscreen een steeds veranderend schilderij van wisselende zinnen. Lang, kort weer afgebroken en opnieuw beginnen. Waar is het eind?…

Dromen draaien rond mij in een wereld van zachte poëzie als de letters mijn pen vinden; mijn woorden zullen ge- en herschreven worden Maar enkel door mij De wind zweeft mee met mij langs de laatste zee van talloze emoties - waarin wij duizend dromen zullen beleven- en neemt mij naar de mooiste zonsondergang van mijn leven Maar toch…

Pen en inkt beschrijven kras het linnen van mijn ledig ledikant, ik prik je dichte wolkenhemel open, wrik je vrij, verlost uit diep verdoken zinnen, grijp met graagte naar je wijs beminnen, naar de liefde van een god : ik lik je woorden uit de beker, drink je spreken. Zal ik je koning noemen of mijn God ?…

Pen en inkt beschrijven kras het linnen van mijn ledig ledikant, ik prik je dichte wolkenhemel open, wrik je vrij,verlost uit diep verdoken zinnen, grijp met graagte naar je wijs beminnen, naar de liefde in je hand : ik lik je woorden uit de beker, drink je spreken. Zal ik je koning noemen van mijn lot ?…

Onder Een kort rokje Klikklakkende hakken Eeuwig melodieuze tred Met gestifte lippen, Kleur rood Terecht hoog aangeschreven en Erg gewaardeerd Zeer architectonisch en Majestueus Kerk van de Verlosser Op het bloed in Sint-Petersburg Hemelse Tempel: Beijing Geëerd Hij voelt haar warmte klop- pen op zijn dijen Zij voelt zijn liefde…

en als je er één hebt ontdekt, dan schend je vast een wetsartikel, je gaat trillen uit angst voor een pak slaag op blote billen alsof je nog een kleine jongen bent wat kan ik anders dan mijn honger stillen met mijn papier en pen?…

zwijg maar, woorden zeggen toch niks meer leg je pen neer, het blad blijft onbeschreven als op een verlaten eiland aangespoeld, blijf ik zonder jou, alleen, kleuren vervagen, alles stil in een toekomst ongewis, is het bovenal deze allesoverheersende stilte die de leegte opvult met verlangen, passie, hoop en mij steeds laat hunkeren naar het…

Wij groeiden allen tezamen met de sla peen en bloemen gelijk op in alle seizoenen onder onze glazen ramen Wij heersers op eigen gronden trokken 's zondags eendrachtig naar de kerk waar we vroom baden voor vrucht naar werk als groep werd het thuis ontbonden Alle zeven uitgestreken smoel kwamen op een rij bij school voorrijden zodat ze…

Toon ik mijn belangstelling voor leed ziet men mij als een echte ramptoerist Als ik echter een hoge functie bekleed, acht men ’t lomp als ik dat heb gemist Help ik, met er te zijn, een zielig mens dan ben ik warempel een ramptoerist Maar de hoge oom met zijn volle pens is al dadelijk als hij komt, een idealist Geef ik interesse aan de lijdende…

Jij vond de nacht al geslacht genoeg, maar het druipt aan je pen.…

Vingers, papier en oogleden beven bij een vurige pen, die dansend waakt. Het hoofd verzint toverkunst, verlangt en blaakt om de jeugd wonderverhalen te geven. De schrijver beeldhouwt zoete verbeelding van prille lezertjes, schouwt verkenningslust der twaalfjarigen met spitse ontdekking.…

nacht het zijn weer de dromen hij kent ze als zijn broekzak och, waren ze te schrijven… de ochtend, de uren een merel kraakt een tak bladgoud ritselt o, laat nog even die stilte blijven vruchten smaken zoet op brosse beschuiten thee dampt geurig warm ademwolkjes tekenen het glas hij veert op, schuchter nog zijn hand glijdt naar de pen…

Machteloos is de hand die geen pen meer vast houdt. Toch het is de geest die het verhaal opbouwt, maar zich niet laat vangen op A-4 formaat. Laat is het nu op de avond en de nacht opent haar poort. Iedere daad en elk woord zijn reeds geslonken en vluchtig als vuur vonken gelijk je twee stenen tegen elkaar slaat.…

Staren naar mij pen voor uren en uren. Ik neem een slok whisky en voel mijn lichaam trillen. Neem nog een slok... Ik zou dit niet meer moeten willen. Steeds verder zak ik weg, weg in de eenzaamheid. Ik neem een bad en voel dat het hete water mij verstikt. Ik voel een bedroefdheid. Ik wil weg... Nogmaals... weg.…

Kleine schalkse ruiter, tussen pen en podium huilde je angst en hartenpijn, wars van glitterglam, de eeuwigheid in. En waar je nu bent, verhef nogmaals het wondermooie Mia (jouw muze toch?) tot tijdloze hymne, hier al onsterfelijk en weet, lieve Vos, niet alleen Elvis blijft bestaan, maar jij ook. Jij ook.…

Geen mens of serafijn maar gewoon eik of een den ritselen op de wind, dat beschrijven met mijn pen. Ik hoef niet zo nodig een hele hoge kroon mijn benen als takken bewegen vast loom. Ik wil wel dansen op de wind gelijk een klein kind, ik heb geen behoefte als zodanig in een sprint.…

of met gouden pen beschreven, van het nieuwe mensenleven? zorgen maken hoef je niet dingen die je toch niet ziet laatste hoofdstuk uit je leven heeft de Heer al uitgeschreven dank de Heer het allermeest als je zo je dagen leest elke dag naar Hem op zoek Schrijver van jou levensboek.…

hun trotse dag vergaapt zich aan uit de pen gelopen inspiraties begraaft de aardse vuilnis achter zich laaft zich aan het oorsprong van het alfabet in het stof gebeten lettersplinters van de ziel-sprong in elk gespiegeld gedicht.…

door boze krachten elke herinnering een moordend geweer Je knoopt jezelf helemaal vast Het verleden is weer meester in je kop Elke minuut dieper in het slop Alles voelt als een loden last Jouw beweging creëert een luchtstroom Zelfs jouw kleine lieve zucht blaast door mijn donkere hoofd zuiverende lucht Het moordende geweer wordt een virtuele pen…

overvloed, tot in de benauwdste ogenblikken toe, maar niet genoeg voor iedereen een enkeling blijft wakker, ziet de hemel rood worden, elke ochtend opnieuw hij wacht tot er honger komt en er komt honger, dor en stoffig en van heel ver weg, maar niet genoeg voor iedereen hij is de eerste nu, hij begint haastig te lijden, grijpt zijn pen…

Niet dat ik ooit tevoren een pen heb gehanteerd en ook mijn lief heeft mij hier niet geïnstrueerd. Wel bracht hij mij bij de regels van het sonnet, als u dit leest begrijpt u dat ik goed heb opgelet, mijn lief heeft toegezegd niet te zullen corrigeren; mij kennend, weet hij dat hij dat niet moet proberen.…

Poëten zijn de nadenkende geslachten Zij die op beredeneren wachten Gaan met de tijd verloren voor De poëzie die nacht en stilte door Zicht baant de weg door ruimte en Door grotten: bespot door zotten is de pen Van hen die uitwellen in zonnegloed Wat lieft en leeft in 't trots gemoed Schone en trieste melodieën waar De zoete geur van…