Netgedichten

netgedicht (nr. 12.761):

TERRA NOVA

zo af en toe betreed ik onbekend
terrein, ik zou het wel wat vaker willen
maar zonder er veel tijd aan te verspillen
waar vind je nog een plek die niemand kent?

en als je er één hebt ontdekt, dan schend
je vast een wetsartikel, je gaat trillen
uit angst voor een pak slaag op blote billen
alsof je nog een kleine jongen bent

wat kan ik anders dan mijn honger stillen
met mijn papier en pen? ik bouw een tent
waar ik maar wil en kijk door vreemde brillen

ik observeer als een geheim agent
en zo verdwijnen langzaam de verschillen
er groeit een landschap in mijn geest; het went