Alle inzendingen over pier

opgejaagde dieren die dorstig smachten naar een heilzaam vocht vol overgave streken we banieren elk middel was geheiligd, alles mocht gehaast persten we druiven, brouwden bier bij nacht en ontij raakten we vervlochten en deinden met de golfslag mee als wier we wrongen ons in onverwachte bochten een schip in nood dat stuk sloeg op een pier…

Ooit glom er een blitse spiegelbol en twistten er naaldhakken stijlvol. Straks maakt de hengelaar zich een stoofpotje klaar van gedrogeerde pladijs en schol.…

hier kun je de ogen laten weiden buitengaats…

een handvol wolken voorbij de pier die aan het eind in tijdloos rood verstuift betonnen starheid in een speelse zee die dartel dolt maar tevergeefs verankerd in het zand waar krabben schelpen kraken en mosselen weer ten grave dragen het witte zwanenstuk waar boeggolf bruist en kuift tegen beton en terug daar dansen deinend deze…

Maar ik blijf nog hier en loop verder langs de vloedlijn, geniet van het mooie vergezicht vanaf een pier begroeid met zeewier. En tuur dan naar de einder.…

Gillen en bungelen, zwiepende waaghalzen, trekpleisters boven het Schevenings strand, Stuipen op ’t lijf jagend, draaierigmakende, zweven ze omgekeerd, jumpen op stand.…

Ik haal de pieren uit m'n neus die 'k er al een week bewaar. Ik spuug, ik krijs, heb geen manieren, mijn arrogantie kent geen grens. En toch lijk ik, van alle dieren het allermeest op de mens.…

Zaterdagmiddag, Bournemouth Pier & Beaches Stad, geleund aan zee. Toch is het er rustig op het strand. Voorzichtig flaneren in de kou. Het is een late winter, het voorjaar nog ver van hier. Tussenseizoen. Koffiedrinken op de pier, maar de jas blijft aan. Rommelig plekje aan het raam, de koffie is lauw.…

' 'k Ben gelukkig geen zebra of pier.'…

voor het eerst weer op het gras de eerste rijp van koude adem drie planten met witte bloemen lijken verwijtend buiten te staan vier merels met gebolde veren trippelen zoekend naar een pier nóg hangen laatste vlierbessen nóg zoemen trage muggen…

ze gieren over dat strand zesendertig kilometer op de ATB voor de Egmond Pier Egmond langs Castricum en Wijk aan Zee ze voorspelden bevroren zand blijkt het toch zacht gezond zak je weg wat dacht je wat die bikkels gaan harder rijden achter de finish wacht een menigte struise meiden…

Van drie kilometer strand van Hoek van Holland mocht vanwege hevige trek in geulen en gleuven niet worden af gezwommen Nu weer wel wij mannetjes werden met drommen na heet in pannetjes te hebben liggen steuven tot in het diepste der diepten verwacht Meteen liep het bij Pier Zuid met fluiten de spuigaten uit…

Op de pier van deze haven zag ik een verdriet de tranen en de letters, in het zwart geschreven je taal helaas, die toegang heb ik niet. Ik vroeg een man met erudiete ogen "welk verdriet, moet hij doorstaan?…

Antennedraden tegen het plafond dood als een pier de kristalontvanger ijsbloemen op het zolderraam - ik tel de tijd afkomstig van de toren en moeder maar soebatten op de drempel om een groet voor de nacht. Ik sla mijn ogen niet op ik sla met stomheid.…

Hagelwit gekalkte lijnen lagen weken lang dood als een pier op uitgebluste grond. De stippen verbleken in het verboden verklaarde strafschopgebied. De ballen worden slap, achter slot en grendel. Geel geven! Nee, Rood! En een penalty voor dit winterweer Maar die sleutels zijn kwijt. Morgen Helvoirt uit We gaan ervoor!…

een blij moment tijdens mijn wandeling langs de zee en op de pier. Het was vooral genieten met de zeehonden. Vanmorgen dacht ik nog voor mijn wandeling: kon ik maar een zeehond zien. Het werd nog mooier dan het al was: twee zeehonden bijeen. De natuur bracht een wonderlijk moment op deze sombere, grijze zondag.…

meeuwen knopen tapijten uit lachen en nevelsluiers liggen vermoeid op de pier terwijl de geur van hete koffie nog door steegjes drijft aan flessenpost hangt zeeluigaren en de bakstenen van de mansardestad kleuren rood als een roestige dag de zweetnaad tussen horizon en zee is lekgeslagen en laat de zonnestralen diep oranje in de…

Het uitzicht dat ik jou wil tonen Is een landschap in mijn hoofd ’k Wil jou er deelgenoot van maken Anders word ik niet geloofd Het fraaie grasland, heuvels, bomen Een grillig stromende rivier Mensen vrolijk aan de stranden En uitgelaten op de pier Zo is het plaatje hier van binnen Vol zonne- en ook maneschijn Gecompleteerd met pure schoonheid…

Een vloedgolf likt met gulzige tong en ontembare eetlust aan de troosteloze pier. En spuugt alleen het hoedje van de dame die naar een schuilplaats zocht weer op het droge.…

de zee is niet het lijfbezaaide zomerstrand de buiken verankerd in het hete zand de zee is niet hengelaars op de pier hangend aan hun stok verstokt de zee is niet vissersboten zwalpend op de groene golven gevangen in hun netten de zee is zelfs niet meeuwen die schreeuwen in de branding of een zon die ondergaat in zee de zee is alleen…

op het wad komen woorden samen van anderstaligen deinend dobberend in golven van hoog hoogtelijnen scheren door ons achterland uit de fles wordt geschonken berenburg of hooghoud woorden in half vergane taal bekoren ons op bogen van wilgenhout krassen wij onze gedichten eb drijft letters uiteen wat blijft zijn de pieren die…

Mij met jou hand in hand de golven volgende langs het strand samen lekker uitwaaiende op een pier in de zon die schijnt op ons plezier Zo uitgelaten als een kind waarin ik mezelf en de liefde vind Het leven belevende zoals het mag met jou zo samen op deze dag Dichter bij jou bij eb en vloed met jou in zee want dat voelt goed…

Superstorm in november bij weerman Piet zo voorspelt hij op zijn blog voor de zekerheid zelf precies net niet Piers Corbyn heet de daar vertaalde profeet volgens Elsevier in de wieg al sterrenkundige* sindsdien voor zijn daaglijks brood weerkundige Niemand weet hoe hij werkt en meet de baas van Weather Report wil alleen kwijt ik doe het…

Op de pier die als een wichelroede de zee inloopt, links restaurant rechts piratenclub kom ik je tegen stevig, koude handen, compact Je lacht als je me hoort over jou De gecomprimeerde loop, die jij als compliment opvat en wij we kijken naar buiten hoe mist verderop de golfslag bedekt We vervolgens in elkaars ogen opengaan en verdwijnen…

we deinen op de warme golven van de zomerzon dromen koelte en geruis van zee en strand rondom het volmaakt vakantie vieren klotst tegen pieren haast en stress hebben geen vat op het genieten van ons zonnebad de idylle is compleet als stilte rozige sluimer geeft totdat een strandbal uit het niets keihard knalt op ons glasservies…

slopen door als een haas zo haastig te gaan lopen ik heb de tijd, gaat u maar rustig voor verwacht van mij geen spetterend record ik ben geen zwarte parel uit de tropen maar tegenvoeter van de antilopen mijn loopbaan zit volhardend op dood spoor mijn Adidassen kleven aan de vloer dit is een stad om langzaam te genieten van Boulevard, de Pier…

Zo zondag dat de wind hier niet over de pier blaast noch in 't park de hond dolt is het mij te moede en zulke taal ook drukt mij uit als tube's laatste, allerlaatste... Op straat stappen of ze mij halen: geen jeugd, geen jacht, komt u maar mee! maar nee, is het roerloze extase: een stille gang, tikken zeg niks!…

ben ik vergeten wat ik hekel, ken ik geen prik of scherpe stekel, ik ben zo doods als zand en pier, ik ben nu ook gewoontedier.…

nog sporen je voetstappen richting zee onuitwisbaar de indrukken ik liep met je mee nog jaren later tekent de omgeving jouw gelopen tracé er lijkt niets veranderd in water en zand gehalmde duinen de basalten pier zij zijn nog hier weer springen wij over de laatste golf die onze afdrukken wist ik kijk naar jou zie eeuwige…

Een schreeuw van woorden, teveel en ik val uit mijn graf vergruis de schelpen op mijn pad loop mij uit de kijker lach om waanzin en gemier spring van mijn balkon schenk een hengel aan een pier.…