146 resultaten.
Blankenberge
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 424 badhokjes op het strand
ademen nog oud verleden
de Pier ligt fier te wachten
op nieuwe dagjesmensen
bewolkte lucht op maandag
met koude huiverlucht
ziet enkele grijze kuiven
en verkleumde kinderen
mosselen met frietjes
moeten de mensen warmen
een echtpaar lepelt verlekkerd
een advocaatje met slagroom
op een groen bewierde strekdam…
krantenbericht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 111 in de krant stond een bericht
de overledenen zullen schrijven
ze hebben een nieuw bericht
dat elk individu moet lezen
wat het is weet ik niet
omdat de ogen zijn gesloten
ik aarde ruik en pieren zie
die door het bloemperk kruipen
maar ga het maar lezen
misschien gaat het over vrede
of pistolen die dagen
en nachten korten
het is vast…
sla de luchten lam
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 521 soms breek ik
voor even je vleugels
sla de luchten lam
waarin je wilde vluchten
er is geen liegen
maar de waarheid
die geen draagvlak krijgt
lijkt op onze werkelijkheid
jouw vliegen is weer
vrij en ik ben blij je
te zien zwieren boven
zeeën zonder pieren
nooit meer de
stroomversnelling van
het moeten, golf eindelijk vrijuit…
Seizoenen komen en gaan
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 82 voorover gebogen in de wind
loopt hij op het melkwit grint
Veegt de hangende tranen uit zijn baard
terwijl het meisje voorbij galoppeert op haar paard
Seizoenen komen en gaan
het witte huis de bloesem
stille boom onder de gouden maan
De blauwe rivier
ik herleef ze
schilder met vrije adem de bruisende zee
het Hollandse strand de pier…
Afstand om te vrijen
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 707 tussen de sterren
en mijn in
gewanden ligt slechts
dat ene
: huis :
veraf te ver om
te lopen dicht te
dicht om te vliegen
waar jij nu
misschien in bed
net als mij
rock geen pop
tekenend langs de muren
wel denkend
aan
zoals ik jou
en deze inval, slechts
een mini fragmenta
tiebom veroorzakend
goeie ouwe
telepathie op muren en pa
pier…
ik ben naar de zee gerend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 461 ik ben naar zee gerend
alles achter me gelaten
de sporen in het zand
zijn niet voor mij bestemd
we waren bang
om op het strand
te lopen als de vloed
zich teruggetrokken had
en iedere voetstap
zichtbaar was in de
kaalheid van nieuw land
geen hand om ze te wissen
de hemel duikt de verte
al voorbij, een pier met
meeuwen op een rij…
vernieuwde glorie
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.589 De blokken zijn geteerd
gaten gestopt met wier de meeuwen
plakken vast op witte zeilen
het waait op Westkapelle
als hij zijn armen rond haar middel legt
valt er geen zeester te betrappen
Ze zegt dat ze de geur niet meer herkent
en dat het licht verandert is hij schopt
een steentje weg draait om zijn as
Ze droomt haar kind weer op de pier…
Zeepost onder rembours
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 802 met een handvol woorden
loop ik richting zee
ze borrelen in mijn handen
maar ik sluit mijn vuisten
stevig, zo stevig dat ze
stikken zonder zuurstof
aan de vloedlijn
laat ik ze los
zo dood als de pier
waar ik net nog liep
levenslijnen tellend
dwarrelen ze in het schuim
waar ze zinken zonder
zinnige verbondenheid
ik staar ze na zonder…
Schijndood
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 658 met een handvol woorden
loop ik richting zee
ze borrelen in mijn handen
maar ik sluit mijn vuisten
stevig, zo stevig dat ze
stikken zonder zuurstof
aan de kust
laat ik ze los
zo dood als de pier
waar ik net nog liep
om levenslijnen te tellen
dwarrelen ze in het schuim
waar ze zinken zonder
zinnige verbondenheid
onbewogen staar ik…
Potentiële energie
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.898 Terwijl die in het dal,
mooi gevormd ja, maar wel dood
als een pier. Zie mij dan hier in de fleur
van mijn bestaan: op deze top lacht
de toekomst me toe. Hoeveel kan ik
niet verwezenlijken, als lucifers al die
bomen doen knappen, huizen vernielen,
rivieren een andere kan doen uitgaan.…
Waarom de aarde
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 335 Van de aarde waaruit ik
Vanmorgen moeizaam geboren word
Ontstijg ik de aardse gebondenheid
Die mij het soepele bewegen belemmert
En die mij het liefst met gebogen hoofd
En stramme spieren voort doet gaan
Als ik verwelkomd word door
Het eerste koude morgenlicht
Van deze nieuwe dag waarin ook
De pieren die mij omringen hoopvol
Wakker…
BBBaarden
netgedicht
1.0 met 10 stemmen 79 Allen die wilden ter kaap'ren varen
Moesten mannen met baarden zijn
Jan, Pier, Tjores en Corneel
Die hadden baarden en mochten mee
Allen die heden ter camera
varen
Moeten nu mannen met baarden zijn
Op hun wangen, op hun keel
Mogen ze aanschuiven op
teevee
Alwie met BBB opzien
baren
Moeten wel mannen met baarden zijn
Zijn het er…
Tij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 380 Het stuivende zand vooruit
de schitteringen in het water
de schelpen op de pier en
in de rug duwt dertig jaar
Er was een ander strand
en later lag in het verschiet
twee blonde kinderen, een hond
een kar, getrokken door een vrouw
het duin op naar de top en
naar beneden door het mulle zand
de zilte zeelucht als afrodisiacum
latent aanwezig…
Waarom de aarde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 Van de aarde waaruit
Ik vanmorgen moeizaam
Geboren word, ontstijg
Ik de aardse gebondenheid
Die mij het soepele
Bewegen belemmert en mij
Liefst met gebogen hoofd
En stramme spieren voort
Doet gaan -
Als ik verwelkomd word
Door het eerste koude
Morgenlicht van deze
Nieuwe dag waarin ook
De pieren die mij omringen
Hoopvol wakker…
Dus blijven hopen op verlichting
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 113 De aanraking is voorbij
De geur van de huid verdwenen
De lieve spontane omhelzingen
Die zijn Overleden en begraven
Dood als een pier
De natuur doet
Daar nog een schepje bovenop
Dagen laat zij sneeuw vallen
De koude oosterwind laat
Duinen ontstaan
Doodse witte sneeuwduinen
Die verder en verder ophopen
Dan komt de dooi
Doodse dooie…
Bolderdeholder
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.303 Pot de knorren, jak de schobben
fluit de flieren, haspelstoet,
pamp de slampers, jas de klavers,
piep de horle en kauw zoet
Wassewis je wissewasjes
wapper oelen en waai pier
warrehar de hele makmik
lach je schaters en zwaai zwier
Heim je pappen, wiek je klappen
foezel konkels en blaas toet
baad een pootje, neem een ootje
rijd eens spook…
Boulewaar.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 705 waar ik woon
ik loop hier op een boulevard
Mist en zon, stof en zand
ik hou je stevig bij je hand
zon en mist, zand en stof
het zou zomaar overal kunnen zijn
Het lijkt hier altijd zondag
mijn hoofd is bij de sterren
mijn gedachten bij de maan
waar jij woont, en ik maar soms
Alles is hier van hetzelfde
blokkendozen met balkon
een pier…
het kleiner wordend wit
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 377 ik zag kastelen
op het water
kaboutermensen
puntmutsten hun groet
het zag er zwart
van afscheidnemend velen
meeuwen krijsten
schor hun groet
water sloeg in deining
terug met golven
hoofden braken ze
maar argeloze voeten
werden nat bedolven
met een laatst
signaal de haven uit
de zee draagt langs
de pieren het kleiner…
Wind
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Op de pier zie je
enerverende golven,
die klotsen tegen keien.
De meeuwen kunnen
zich net
vliegend houden.
De zon laat zich af en
toe
glimlachend zien.
Het lijkt wel herfst,
maar het is nog
steeds zomer.…
Ochtend in maart
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 62 Vanuit de keuken kijk ik uit op de tuin
waar vogels zoeken naar zaad en pieren
de esdoorn heeft nog een kale kruin
blauwe druifjes rinkelen met hun belletjes
de eerste lentejurkjes geven mij zwier
geen idee wat de nieuwste mode wordt
de krant verkreukel ik tot oud papier
gastvrijheid pruttelt in de koffiepot
de buurvrouw zet haar raam al…
Nachtvaart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.127 En langs de lichten
Zijwaarts loopt
Een lijn de einder langs
Van onder ’t schip
En golven door
Een glanzende gloed
Van lichtend wit
Beweegt, beweegt, beweegt
Ik zoek het eind
En vind slechts
Uit het donker niet
Maar door het schip bewogen
Licht
Dichtbij het wufte
Nacht’lijk strand
En pier
Van verre glorie
Geluid
Van scheepsmotoren…
Corvus Marinus
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 909 Eens schiet ik weg als een speer
naar de pier en droog daar
mijn veren in de avondwind.
Vroeg in de morgen stijg ik op
ik inspecteer de stranden
en daal op het hoge huis.…
Stapt hij straks aan hand gedwee
gedicht
3.0 met 19 stemmen 13.978 Stapt hij straks aan hand gedwee
kleinkroost zijn pier af in banding?
Wat knispert daar onder je voeten?
Aarzelt hij dadelijk vreemd bij het los
in hengsels hangend hek
op inklinkend pad van rivierklei?
Wat opent het wuivende bos?
Beklimt hij stroomopwaarts bodem
verliezende stuwwal?…
kwetsbaar langs onder
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 282 teveel aan het kunnen
mijn favoriete bruingespikkelde
kip ligt te sterven op een zwaar
loodje en ik te licht bevonden
'draai ze de nek om', zou ik van
de veearts te horen krijgen, 'moest
het nu nog om een prijzige koe gaan'
Ik ben een schildpad, schier schildboortig
met het talent van de blik neerwaarts
kalverogen O zo groot voor de pieren…
Oostende
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 322 tegemoet
bij een zomerse zefier
roept de verbeelding
ahoi, schip ahoi
op de pier
meeuwentirannie
in de straten
spraakgebrek sans gêne
geld vervloeit in held
ruimschoots
wolkendraken in beton
in overvloed
maskers van verkrotting
ensor verliest het licht
op zijn blazoen
vloekt vernieuwend
op het bal ‘du rat mort’
er zitten pissers…
De witte zwarte gier
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 152 Ineengedoken zit de witte gier
Te kijken naar zijn zwarte soortgenoten
Hij voelt zich niet gewenst en wordt verstoten
Vraagt zich wanhopig af wat doe ik hier
Hij is een rariteit, men geeft geen zier
Om hem, hij heeft er tranen om vergoten
Totdat een mens een plaatje had geschoten
Beschouwde hij zich als een dooie pier
Een fotograaf kreeg…
Windkracht 12 (en een half)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.515 sterren) voordat een pan
mijn arme hersens klutst
haar even aanstaar heel onthutst
en me erbij neerleg (een uurtje of zes) - dan
bid ik nog even tot mijn lieve heer:
bewaar me, behoud me en zo meer,
laat ze maar lekker slapen hier
terwijl ik stilletjes kruip onder de wol,
bij de buurvrouw (shit) zij is rock ’n roll
en ik morsdood (als een pier…
Een vergeten steen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 82 ik heb op de
mooiste plaats gezeten
een vergeten steen
bij het einde van de pier
om ongestoord
naar het concert van
de wind te luisteren
in grandioos akkoord
geen bladgeruis
of brekende takken als
vallende dissonanten
verstoren het watergeluid
dat in zijn robuustheid
dijk en waterkering heeft
gekend en hen heeft verwend
met alles…
Aangemeerd verlangen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 397 Jij bent een blinde passagier
verborgen in het ruim van mijn verlangen
ik kies de zee al dromend op de pier
en jij het schip met horizon behangen
onze ogen spoelen aan in verre landen
maar toch gaan we voor anker
in onze haven van gevlochten handen
waarin de sporen van gemis verzanden
één keer nog wil ik in de zee van liefde springen
en…
Lekker bakkie
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 754 Lekker bakkie hè - zei hij
terwijl hij rondkeek naar de meiden
met hun veel te strakke billen
die zij holden langs de pier
en zij knikte - keek er naar de lucht
waarna zij niets meer zeiden
in gesprekken zonder woorden
met zichzelf - drie kwartier
Het is hier mooi hè - zei zij toen
waardoor een eind kwam aan hun zwijgen
en zij pakte hem…