Alle inzendingen over pij

in huis om mijn wanhoop nog de baas te blijven ben ik alle heilige beelden gaan bekijken heb hun harde en zachte lijnen bekeken hun ogen wilden mij spreken omdat ik de stemmen ben vergeten de man aan het kruis vond ik niet pluis hij had al teveel geleden om mij nog in het heden te helpen in de rij miste ik de franciscaan met de pij…

draag als enige geen baard verloor mezelf in starend volgen van de bogen die welfden tot het dak vlak bij des herens hoogte bidstoelde in de refter die te koud voor woorden was chambrette achter een gordijn dat alle privacy verloren gaf ijsde bij de koude kranenrij waar oude lijven tandenpoetsend kuchten kleedde me met bruine pij…

En moet ik langs de grauwe wegen, In grove pij en ongeschoeid Het geeslen voelen van den regen, En hoe het eenzaam-zijn vermoeit.…

ket klapt vuur uit stoere hoeven we gingen in herinnering soms wekenlang naar zee vanuit Heiloo in eerste spurt nog even langs Kapél Maria was hun heilige bedevaarten gaven aflaat en verlossing uit de hel draafden zacht langs Egmond-Binnen uit het klooster hoorden we het zingen en terwijl de merels floten schoonden zij in pij…

de lange slanke pij van boven tot onder of van aarde tot hemel draagt in zich wat nog rest als stof maar toch vooral gevuld met de adem door de geest gevormd overwonnen op het uitzichtloze broze ik zoek het gelaat sprakeloos geworden dat doch als haast zeker de zuivere zienswijze draagt van worden naar zijn waar echter…

Op Mijner Wereld regel-rechte banen Pronk-volkren trekken op ter Kathedrale Kaproen, pij, toog; kazuifel, filigrane Mijter; dorpers-rood, rood van kardinalen.…

een monnik in een asgrauwe pij komt dan plichtsgetrouw langs om met wasbleke vingers in het werklijf te roeren : het is tijd voor de bus. ik is het lam in de gloed van een ander, jij bent te laat en vergruizelt, hij en zij worden geslacht. het zet nog wat eelt op het beeld, verweeft het geheel, vergrendelt het bederf . exit.…

zich genesteld heeft in het ‘omen’ van de olmen naast de kerk, verheft zich tijd naast eeuwigheid, daar huist een heremiet in z’n eenzaamheid, mens voornoemd: als Wiggelaar, ontvlecht de oude eiken van hun pijn, loogt de holle frasen van tijd in azijn, wiggelt wind en water om orakels in te zomen in dromen verhuld in een gouden pij…

maanvloed keerde terug in de getijden En sprong van stond af aan op tilt opzij De winternacht verraste de abdij Waar franciscanen baden in hun lijden Een schare moeder gods in monnikspij Om samen godespijzen aan te snijden In 't duister van de nacht der kale dwerg Waar nonnen zich met monniken vermeien Een schare moeder gods verhuld in pij…

mijn witte dressoir draagt mijn zelfportret in bruine pij zonder aangezicht waar ter hoogte van de heup de rozenkrans hangt zonder poseren ben ik als heremiet neergezet het is een deel van mijzelf al in den beginne toebedeeld vroeg was ik reeds ontaard van huis naar huis wellicht door mystici fluisterend aan mij verklaard werd…

Waar bracht een zwakke hoop van ruwe vissersknapen, Gewoon in de open boot op 't hobblig vocht te slapen, Met gene schat, dan met zijn want en vangst bekend, En aan geen tooi, dan die der ruwe pij, gewend, Waar bracht die 't ooit zo ver, dat zwijgend onder 't lijden, En nimmer afgerecht op ridderlijke strijden, Al 't rijk bezit van hem…

’ ik viel stil en zweeg, keek hem aan en schudde, hij sloot de ogen, kop schuin naar boven ‘ compassie ken ik niet, dood is dood, jullie mensen schuilen veel te lang bij elkaar, weten niet hoe het is om te leven zonder een schilderij in mijn hol of spiegel ’ vervolgd,‘ zie mij, naakt in bruine pij poten vol doornen, twee jongen kwijt gevangen…

Gij bestond tot slaven u te maken, Van de huif tot aan den hoepelrok; Van de grove pij tot aan 't scharlaken; Van de luijr tot aan de oude stok, Ja, gij voert ook zelfs nog na ons sterven, Over onze lijkbus uw bestier; En gewis begraven ons onze erven Eenmaal naar de nieuwste mode en zwier.…

Valkering toegediend een bloedbroeder van Sodomiet Krediet Pierre had wel zijn grote schuld bekend en op tv ook geduid te hebben gezondigd en beloofd onbevlekt door te mogen gaan Sodomiet Krediet geheel niet, totaal niet geen greintje spijt van zijn zijn, zijn toepassing zijn, het tegennatuurlijke, geheel ontkennend in een hagelwitte pij…

Veel moet gij bij mij niet zoeken 'k heb wat trouwe oude boeken en een tafel met wat brood, 'k heb de klare waterdrank en een brede eiken bank; mijn bezit is haast te groot want nog warmer dan dees pij is het machtig medelij dat verglanst tot schone dingen levens droefst' herinneringen.…

Het oog van Mei gaat glanzend hun temoet, Wat is het dat die donkre mannen dragen In monnikskap en pij, hoor, hoor, ze klagen Als om een doode; die ligt op de baar. Zij is nog jong en in het blonde haar Dat hangt, liggen de bloemen van April.…