Alle inzendingen over pijnloos

De immoralist gaat pijnloos heen, zij deed ‘t stervenswerk voor hem dat had ze kunnen weten, zo was hun relatie.…

wij nu uitzien inzien naar haar zuinige golven dat alles tevergeefs herinnert aan het uitzicht van ons de zee onbehulpzaam omdat de elementen onbehulpzaam en buiten blijven ze ziet vooruit noch ziet ze iets ze komt ons toe en schuift ons onder in heel haar lichaam vastliggend tot aan de horizon voor ons voeten is het krom en pijnloos…

is er een goed moment voor zintuiglijk vergeten pijnloos liefhebben of lijfelijk herschikken zit er vertraging in elk ogenblik zoals mos op de bast naarmate dagen verkorten als er geen vragen meer zijn kunnen we verder, we waren al laat we versliepen ons in eindeloos tijdsbestek dronken zielsveel van ons hemelwater deelden ooit één…

Doorbloeding als pijnloos verdriet. Vertrouwen gebaseerd op één hand. Het zijn jaren, seizoenen, maanden. Maar geen dag vergeet ik uw zorg. De duurzame persoonlijke omarming Staat stevig geboeid als mijn waarborg. Ons gesprek met zuurstofrijk bloed. Al mijn herinneringen door u gegeven. Bescherming tegen onzekerheid en verlies.…

En kom om mij te omringen, mooier dan ooit, met jou uit de schemer van het sparrenbos, het omtrekloze, te herkennen aan het zwenken van het duister, hangend aan de takken, zwaaiend steeds, ik beneden, omsloten door de golven - zwem jou tegen, de zee in, die pijnloos is, achter de branding door. -------------------------------------------…

Onder de lakens gedoken voel ik mij vrij en pijnloos, alsof ik onder een stapel sneeuw lig, alsof de tijd stilstaat en sneeuw het rimpelen van het lichaam tegen gaat. Ik voel me even vrij van alle pijn die mijn lichaam dagelijks voelt.…

misschien kan ik in jou pijnloos sterven als regen min of meer regen is en de dood met zijn wijsvinger mijn ogen geneest, zacht en onverklaard het zou op stilte lijken; geleend uit schaduwen van glas of op witte vlokken in een hand wanneer niemand merkt dat het sneeuwt, vroeg tegen het raam misschien is mijn zwijgen niet…

In de schemer van mijn dagen blijft elk antwoord ongezegd op mijn laatste levensvragen die, onverwoord noch uitgelegd, verschrompelen tot mijmerij, pijnloos, van kwetsuren vrij.…

kind, licht en onschuldig herkende het geschuifel niet van het donkere wachten, droef en zwaar de muffe geur, een lijf in zwart op de grijze muur hing haar gezicht, streng en met harde vuisten, voortgedreven door gebed stemmen naderden uit fluwelen hoeken en dwongen mij naar koude wangen dat volstond voor de herinnering nu pijnloos…

Elke dag een streepje ouder je kijkt niet op of om en je wordt ergens in de ruimte aan jezelf in iemand weerspiegeld je volgt een reepje pijnloos licht, waarin je weg kunt glippen, jezelf verkleind het doel zonder dat je het dromen verleert, een vergezicht dat tegen zichzelf en in de ochtendspiegel keert.…

Eerst werd de tandarts pijnloos en jodengrappen geinloos, de wagens werden paardenloos en olielampen waardeloos, het koken dat werd vuurloos en ministeries stuurloos, sigaren nicotineloos, de verf werd terpentineloos, sinaasappels werden zadenloos, ons oordelen genadeloos, een goed dieet werd vetloos, de jeugd van nu wetloos, autobanden…

De roep van de golven het duister van de nacht verdringen gedachten ik voel een woeste kracht Nietsontziend stamp ik door mijn stappen happen zand zelfs de scherpste schelp ram ik pijnloos aan de kant Het diepe verlangen naar het eindige trekt ontsluit het zilte zeepad laat voeten bodemloos Tranen ebben niet weg stromen als een vloedgolf…

ofschoon je glans in alle dorheid is vergaan klim ik je heuvel op tussen uitgeteerde mozaïeken rust je naam de zon brandt nog eeuwen je faam pijnloos scheurt je marmer open wespen zoeken in de wonde naar het opgedroogde leed maar langs verweerde stenen groeit eenzaam een perzikboom bijna devoot beroer ik zijn droom zelfs een vijgeboom…

Het heden Stil en veilig Overleefd en afgegleden Pijnloos en gevoelloos Naadloos en probleemloos Verlost van het verleden Soms mis ik dat gevoel Met dat doel Heb ik mezelf gesneden Om te zien Of ik misschien Heel even Blijk kan geven Iets terug voel Van dat leven Dat lang weg is Opgegeven Een snede In hart en ziel Lijf en leden Zonder…

geluid zetten zij een elektrische maaltijd voor en voeren het beginsels met de kleine lepel van hun stem in hun rauw maar licht gestegen hoofd breken warme eieren hun ogen sluiten in genot en openen zich geel en lauw dan bijten zij in zoete inborst zure levens, zoutpilaren tot de gave meeuwen die de kust bevolken niet langer pijnloos…

man die de woorden zoekt verlaat het huis door het raam hij voelt de pijn terwijl hij boven de bomen -verder en hoger- door het luchtruim zweeft zijn tijd is niet opgeheven hij valt niet voor eeuwig uiteen het moment is nog niet gekomen laat hem dan opnieuw nog even pijnloos zweven boven de stad -verder en hoger- laat dan…

Elke dag een streepje ouder je kijkt niet op of om en je wordt ergens in de ruimte aan jezelf of in iemand hebt gespiegeld je volgt een reepje pijnloos licht, waarin je probeert weg te glippen, je verkleint het doel zonder dat je de dromen hebt verteert, in een bekend gezicht dat tegen zichzelf en tegen de ochtendspiegel keert,…

Een oude hond zakt door z’n heupen jankt en heeft pijn kan amper nog lopen wat is het dan toch fijn dat zo’n wezen pijnloos uit z’n lijden wordt verlost Een oude oma dik negentig blijft op een verlossend einde als van die hond hopen krijgt toch nieuwe heupen aangesmeerd ze ligt op bed kan van pijn niet meer lopen maar die jonge chirurg…

En het lichaam pijnloos uitgestrekt.…

In het licht Dat zich aan de schaduw ontrekt En pijnloos de naden van de tijd weet te vinden. Zonlicht mag het niet heten, Maar de angel is er ook al uit. Zo zit hij daar. Bier met een rietje, In ijs geschonken. Noorderlicht, Zuiderlicht. En de rode zee is dicht. Egypte aan de horizon.…

Slechts in de stormloop der liefde soms, verovert hij pijnloos gebied en woont er kortstondig. ------------------------------ uit: Schreeuwlandschap…

Je hebt zo diep geleden aan het verborgene in jezelf, dat ik hoop, dat je daar in het pijnloos oneindige een nog veel mooiere studeerkamer hebt, dan in Oranjewoud.…

Kijk niet om of terug in de ruimte naar jezelf of in iemand anders gespiegeld, herkenning wat je wel of niet wilt zien, te volgen of te begrijpen, een reepje pijnloos licht, waarin je in wil vluchten, stiekem weg te glippen, voegt niets toe aan de doelen zonder dat vroegere dromen zijn verteert, in ervaringen wat tegen zichzelf of tegen…

Hij bezwoer me the lady with the lamb te hebben gezien gesecondeerd door een kolossale neger die zij Igor noemde en Igor verving op haar bevel uiteindelijk pijnloos de katheter. tweelingen leven en dood siamezen Illustratie: © George Lambermont zie http://bit.ly/kouiJ8…

Samen met mijn gewetensconflict van loyaliteit, besef ik, dat ik zojuist de goede beslissing heb genomen, voor een nieuw en pijnloos bestaan. © avriends - 2007…

Tot die tijd zal ik lopen op blaren, blikken negeren en weten dat dit pad mij leidt naar een pijnloos bestaan.…

Afdichters maken korte metten. Met knagende herinneringen. Uit een onvoltooid verleden. Vol schuldgevoel en spijt. Opgelucht opnieuw beginnen. Met een schone lei. Bevrijd en onbelast. Onze ware ziel beminnen. Een afdicht heelt een open wond. Afdichten schrijven is zeer gezond.…

is weer een mug   De haat wordt weer de liefde De ruzie is nog niet begonnen Verdriet gaat terug naar blij Verliezen verandert in gewonnen   De ziekte wordt weer gezondheid De boze brief is niet verzonden Strompelen wordt weer kunnen rennen Wat verloren was dat is allang gevonden   De kou dat wordt weer warmte De pijn gaat terug naar pijnloos…

Een laatste beetje fonkelende gril Kan bijna pijnloos zachtjes sterven Het ingelegde hart in zout, ‘t kan haast niet bederven Laat los laat gaan om mijnentwil 't Was alles nog zo reuze pril Mijn geest ligt echt nog niet in scherven…

Hij omwikkelde jou met een koningskleed, maar hij ruïneerde jouw innerlijke rijk als een wolfspin met giftige tentakels, als een Dracula zoog hij jou leeg, onzichtbaar, pijnloos, onmerkbaar.…