Alle inzendingen over platen

Ik vind, jij vindt Wij slijpen de messen wij smeden een verbond Vals plat, glad verloren, ik zeg je mijn liefje: ónze wereld is rond.…

Verrot vervallen en gezakt in de grond stinkende door de regen weggespoelde stront De zogenaamde hoofdstad van Nederland zinkt van ellende en ouderdom weg in het zand Arrogantie decadentie en borstklopperij vol met stinkgrachten ergens aan het Ei Eindelijk is het eerdaags einde verhaal het dorp op palen in het rioleringskanaal…

Ze houden het vandaag droog en windstil omdat ik spinnen wil op de Plaats in Den Haag…

zes paar klompen op een rij... het moment van rust kan ik niet beter beschrijven dan dat het hier wordt uitgebeeld…

Neem plaats tussen de herfstkleuren neem in je op al die geuren neem op diep in je gedachten zaten wij daar te wachten te smachten toen zag je mij en we lachten.…

plaats voor een zalig rustgevoel wat ik lang niet meer kende Hou me vast mijn lief en vertel me wat te doen en ik zal het doen, zeg me waar ik moet gaan en ik zal er gaan.…

bohemien en kunstenaar de plaat is blijven hangen vervangen door een bandje en cd maar het intens bestaan maakten wij mee…

In mijn hart, mocht je komen wonen was er een kamertje, speciaal voor jou wanneer je er ook had willen komen ik hoopte toen, spoedig al heel gauw. Je mocht er van mij altijd wonen blijven een gedachte dat je toch iets bij me bent 'n idee, al weet ik jij bent niet te krijgen toch ben ik blij je te mogen hebben gekend. Je eerlijkheid…

Gewoon, om om me heen te kijken, om het geraas de baas te blijven, mijn medemens te hand te reiken en niet te worden meegevoerd, in die zelf opgelegde snelheid in al die haast en al die felheid soms pas even op mijn plaats. Dan denk ik na. Ik zie mijn medemensen knokken, ik zie ze omgaan met hun brokken.…

Wat goed en sterk van de regeermeneren: een ‘wietpas’! En al scheelt dat heel wat geld, het is een helder drugsbeleid dat telt: gewoon toeristen bij de grens al weren. En onze Keukenhof is straks slechts open voor hen die eerst een ‘tulpenpasje’ kopen.…

De natuur blust uit in een te vroege zomer alle vruchtbaarheid verdroogt wat regendruppels tikken vluchtig op een stoffig raam als je naar buiten kijkt zijn ze al versmolten in het alom aanwezig stof rest slechts de vage geur van verdampte vochtigheid die je verlangend insnuift (aangepast)…

Met de punt van zijn schoen wrijft de man in het wit over de grond. In de verte knerpt het ijs en boven hem geluidloos een vogel. alle uren heeft hij hem in het vizier de albatros Rillend drentelt hij rond. Hij wil en zal hier zijn rede voor een wereldwijd gehoor vormgeven. Hij proeft zin voor zin en herhaalt wat goed klinkt maar steeds…

rust vinden daar gaat nogal wat aan vooraf een moeizaam leerproces van vallen en opstaan of beter nog van woede uitbarstingen en wroeging... doch eens is het er de rust als een soort van verlamming die je belet om op te staan…

De tafel is gedekt voor twee personen De maaltijd is gereed Voor die twee die hier wonen Alleen de stoelen zijn nog leeg Ik zit aan tafel en ik wacht Nog hoop ik dat je terug zult komen Al is het in de nacht Ik wil het blijven dromen Het wachten duurt en duurt Het eten wordt al koud Ik wacht nog of je binnengluurt Ik wil het blijven dromen…

Hij is alleen en boven hem zweeft een vogel met een geweldige spanwijdte. Geluidloos houdt deze hem ononderbroken in het oog. Rillend drentelt hij rond. Hij wil en zal hier op dit eiland zijn rede voor een wereldwijd gehoor vormgeven. Regel na regel neemt hij op de lippen en wat goed klinkt spreekt hij omhoog. Telkens hoort hij dan in zijn rechteroor…

Carola, die wel was geschapen, verleidde de mooiste der knapen. Geen nacht ging voorbij zonder liefhebberij. Ene Mees wou ook graag met 'r slapen. Ze zei: 'Ik wil koren, geen kaf, Mees.' De knaap, in de put, daar ze 'm afwees, zocht troost, die hij vond bij z'n slapende hond. Hij behielp zich zowaar met een mafkees.…

Het luchten het treffen het breken het stelen het vasthouden het opvreten het winnen het schenken erin dragen wie achterbleven de weg naar het hare het laten uitgaan, maar wie krijgt het erop trappen, alsof het niets was met heel mijn 'tuut' de vrouw van je 'biep' een pak van mijn 'zap' Waar het pompend van vol is en wat er dan…

Bladeren slingeren rond in een ontzield dolen over dooiende vorstgrond. Gevallen van wakende bomen, zoals zij gewoon zijn jaarlijks naar beneden te komen. Om op te gaan in massa zonder kleuren. Zodat ooit een tengere stengel zich verheft boven ontheemde laagte, zich ontfermt over een zucht van aards treuren.…

stilte maakt van zwijgende woorden een snoer van gebeuren ogen schieten vuur armen gesticuleren het onzegbare drama je verbijt de pijn die snijdt door je ziel op de plaats van verlaten waar de tijd als wit laken het stille lichaam bedekt…

wakkerend woekerend staat mijn geest nooit stil altijd onderweg naar hier naar nergens muziek dreunt me doof en duf met zichzelf herhalende klanken en woorden als een vloed van wegebbende controle rollen golven van gevoelens met schuimkoppen door mijn overvolle hoofd in plaats van naar mijn hart…

Het is niet te versmaden Dit bloedeigen smachten Het evenwel verbeiden Gezond en o, zo zoet Dat de stilte het bedekt Want dit duurzaam besef Draagt een zacht moment in Vertraagde eindeloosheid…

Vuurtorenlicht achter me als een ster in de nacht Mijn herinneringen zijn als het kompas op een verre zeereis.…

Die stilte maakt ooit plaats vrij bedenk ik in de auto op de snelweg met een lege stoel naast mij.…

op een plaats waar de ziel, haar "moeders lichaam"... verliet!…

De reactie van Kerima onder mijn versje ~In plaats van~ bracht mij tot dit sonnetje En Annemieke ik vertel het jou in groot vertrouwen. Geen man te hebben was in vroeger tijden geen malheur, want elke dag kwam er toch wel een kerel aan de deur waarmee je als ze wilden, iets romantisch op kon bouwen.…

De reactie van Kerima onder mijn sonnetje ~In plaats van, vervolg~ noopte mij tot het schrijven van dit versje. ~Maar tante wat u hier vertelt, is dat nu echt wel waar; per week toch wel een keer of zes, dat kreeg u voorelkaar? De melkboer en de kruidenier, de bakker, groenteman, en dat dag in dag uit, nou zeg, u kon er wel wat van.…

De eik staat eenzaam, hoog en slank, in bladertooi, op het heideveld: beeld van een groene druipkaars, trillend, luchtig, vrij levend.…

Voor clowns geen plaats, geen plek een blinde vlek voor pret en plezier Hier is geen plek voor deze artiest voor het circus waarin je je tranen lachen kunt je zakdoek niet kunt wegstoppen Dat je raakt naar meer smaakt en zelfs smacht naar anders....…

ik liep in de fuik van laat avondlicht en hield je hand vast ontleedde een bloem, zag om naar waar we net nog liepen met zo weinig geluid, alsof niemand wist wie wij waren zonder wetenschap van uitdrukkelijk achterblijven zowel bomen, bladeren als vuilnisbak bestonden rond dezelfde tijd een vogel floot nog even als teder besluit…

Die borsten zijn net als dit rijm hééél plat, Maar het glijdt wel veel sneller door het bad.…