Alle inzendingen over platen

Ik swing op oude platen waar niemand het wil hebben over ritme daargelaten Buiten op het kerkhof (in 1975 gesloten) groeit het groen onwetend verder waar zoveel wijsheid eindigde daargelaten Ik geloofde serieus dat die lantaren altijd brandde een smoes voor alle energie die gloeide in mijn handen ik liet het gaan -ik kon niet vliegen- en…

ondefinieerbaar maar toch benaderbaar een moment een plaats een gebeurtenis vereist is een bepaalde mate van een state of mind een bepaalde ontspannenheid let it all come down geef je over en geniet…

Mijn plaats. Maar waar? Op het strand laat ik mij deze eenmalige zomer niet zien, zelfs anoniem niet, gewend als ik ben. Het onweer blijft uit. Maar waar? Net als. Was ik maar weer plaatselijk verdoofd! Scherpe honden slaan aan in bruine mist.…

het zijn de tandjes die voorzichtig proeven in de groeven van het oud vinyl hun impulsen geven aan het mengpaneel dat tonen switcht waarmee de versterker blitst met doorleefde muziek waar het nostalgisch verdriet in krassen en haperingen als liefde en pijn nog voelbaar zijn ben zuinig geweest op hun hoezen boordevol herinnering…

plat praat ze geluk tussen haar armen een paar nullen opgeblazen lippen benen dijen open glanzende nagels grijpen minuten mis ik iets ik mis hier iets - gratis is alles van waarde en Bach wordt een beltoon…

haar vinyl zat vol echo’s uit vervlogen tijden het startruis had een intro om te benijden de beginvocaal nog ongepolijst was in essentie klaar het wiegend golven van de plaat intrigeerde zonder maat in de hartslag van toen voelden wij wat emoties doen als nieuwe muziek zijn barensweeën krijst jeugd ook aandacht krijgt…

geef me de ruimte een plek naast jou het hoeft niet veel te zijn en ik laat me zien zoals ik ben, een mens in taal en beeld, soms met een welgemikte aai over de bol van jouw bestaan en samen heerlijk lachen om weer een kleine schuiver die ik altijd maken moet morgen al immers ben ik weer weg misschien als de plek naast jou te klein…

Jetayu, teruggevonden op dezelfde zolder, kreeg door een ruil zijn plaats in mijn tempelcel van rood en goud. Hij in het Noorden en Garuda in het Zuiden klapwiekend boven het zwevend neuzelen van een antieke gamelan. ----------------------------------------------- uit: 'Een stip op de wereldkaart´, 2001.…

Nooit dezelfde plaat en toch voortdurend die song malend in mijn hoofd…

Ik, op de schommel zwijg boven gras. Het hoge zorggras met de paardenbloemen. Jij, op je knieën, maakt een rolbaan voor jezelf, voor als je oud bent. Dan kunnen we je naar buiten duwen. En weer naar binnen. Ik luister naar jouw handen. Hoe ze hameren. En ik zit op de schommel, zonder schommelen. Rek zonder rekken - De lucht tikt…

Je moet niet alleen, om die plek te bereiken, thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken. Er is niets te zien, en dat moet je zien om alles bij het zeer oude te laten. Er is hier. Er is tijd om overmorgen iets te hebben achtergelaten. Daar moet je vandaag voor zorgen. Voor sterfelijkheid. -------------------------- uit: 'Schoolslag…

dit is om te vinden om niet meer te weerleggen grijs in het gebied overal ter plaatse diep in het uur dit is geen gouden vondst dichter bij de kern te verruilen met randverschijnsel hoe later, hoe verder van nu zowel volledig als desnoods dit is de verblijfplaats ongebonden aan toekomst standvastig toekomend en ooit wederkerend…

de straat wordt afgestruind door morgensterren die van de avond ochtend maken met volbepakte fietsen lantaarns in hun hand om juist bij volle maan hun buit te zoeken zij zijn totaal onschuldig ze jagen niet op wild er valt geen schot de oude dingen worden op hun plaats gezet. ----------------------------…

Hun huid geschramd aan prikkeldraad en scherven hun ziel gekneusd hun vlees gekooid verscheurd van kamp naar kamp - in niemandsland zelfs niet vogel-vrij. ------------------------------------------ uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Ogen als regenschaduw* Uiterlijk beslist uitgehuild Die tijd in jaren was echt hard Eventueel gebrek Een nijpend tekort Oprechte liefde Vliegt ongrijpbaar door toorn Niet te stoppen kwaad Van een onbespied' duivelskunstenaar Daarna zijn kunsten rucksichtslos uit Onmenselijk, maar waarom? Nou daarom... *Het verschijnsel dat weinig…

Ook in Italië, Milaan en Rome Verscheen die linke, nieuwe virussoort Verspreiding van Corona gaat nog voort Maar laat zich binnenkort vast wel betomen Veel enger is de soort die langer hier is En continu gedijt: het winstziek virus…

het uitzicht schommelt richting zee vandaag en verleden schoongemaakt als glas klinkt de helderheid als schaduw het lege papier staat op en dekt de tafel zeer tegen de gewoonte in wat ooit vertrekt blijft in vergeten achter onleesbaar tot vorm gekomen bedenk de bloemlezing in gedachte vooruitlopend op betreden er was ooit iemand…

nacht dat wij in Zijn Huis niet verdwalen hou jij mijn plaats daar bedacht?…

op eindmorenen het gevoel voor verhouding steenkamer steenwijk is het links of rechts wij kijken steeds achteruit waar de zee licht - rond middernacht scheen daar in de volle maan een helm van geel haar over de leuning leunen de hunebedden op zachtroze huid overijssel's kop daar gaat alles nog rustig de ruimte in -…

Soms is een aanvulling op zijn plaats. Soms krijgt een afkeuring ook zijn plaats. Woorden die tekort schieten. Zo Kort…

Ik wil je niet enkel leegte nalaten als ik er straks plots niet meer ben ik wil met dit lied tussen jouw platen zodat je kunt zeggen: zo klonk z'n stem ik moet je nog zoveel liefs vertellen jou zeggen hoe het voor mij is geweest ik wil je nog zo vaak zomaar bellen en je doen denken aan ons feest, want geluk kwam bij ons aan tafel zitten…

Gij zijt aan mij gebonden met het al. Elke steen bezit uw val en ieder cijfer uw getal; de mededeling uw verhaal; tong uw taal; de veelheid uw geval. Gij hoopt u in mij op met doodgewicht aan regendrop. Iedere vleugel heft u op.…

Mannen kunnen maar één ding tegelijk en vrouwen kunnen daar eeuwig over treuren of over kleine dingen beginnen te zeuren maar mannen kunnen maar één ding tegelijk Mannen zien vaak langs die kleine dingen trappen ongemerkt lomp van alles plat fanten in porseleinkast noem je dat ja, mannen zien vaak langs de kleine dingen Mannen zijn van…

Achteruitgezet, Uw wet schrijft integriteit, De kiezers lijden. Gevoelens geplet, Emotieloos geplaveid Mijn plek bestrijden. Toch, eens, onverlet Heb ik aan iedereen schijt, Niet te vermijden.…

kreukherstellende fase bleek een vals plat geen keuze slechts twijfel door antwoord verwoord geleende tijd sterft weg in de verte…

ik heb stilte hart gegeven voor dagen en weken een veilige schuilplaats tegen woorden die zich steeds herhalen in torenhoog stapelen zonder uitzicht te geven op een nieuw perspectief uiteen vallen om weer stof te kunnen geven voor hun eigen replica’s een plaats waar letters hun nieuwe fundamenten gaan leggen die in begrijpen…

gaten had werd ze aan alle kanten genaaid Nu laat ze het weer over aan een baas en werkt zich weer uit de naad Maar alles wordt weer voor haar geregeld en uiteindelijk heeft ze daarbij baat In deze branche als zelfstandig óndernemer zou je denken dat je niemand nodig had omdat je jezelf dan onder-nemen kunt en zo eindigt ook dit gedichtje plat…

er valt een scherf op de grond gesprongen van een bord dat ooit met liefde werd gedeeld gebarsten was het schild al langer maar de immer parate kleefpasta wist breuken steeds weer te lijmen nu ze eindelijk is uitgemoeid poets ik al onze grijsgedraaide platen en strijk haar kukident in de groeven gelukkig zat er toch al geen muziek…

zoals je uitstapt op het station met het vertrouwen te zijn aangekomen op de plaats van bestemming zo zal het gaan een enkele reis bij vertrek en de zekerheid van het onzekere zo heb ik dat in gedachten als ik er niet meer ben...…

aangeslagen sleep ik mij met traangelaat over straat schamper dan hoe trouw de verschutte vrouw opgaat in geweer tegen een muur eenmaal ontdaan van al dat zwart blikkert er heus wel weer wat prima facie grapte jij nog terwijl je vertrok ik poets nu vlot je stalen plaat voorgoed uit mijn gewreven zicht kets jij je haan maar…