Alle inzendingen over ploert

heb de hitte gedragen van lange dagen zonder schaduwwind nog ploert de zon roodkoper in het ondergaan hangt warmte nachten aan pas in schemerkenteren is er het ogenblik dat hitte zwicht voor de nieuwe dag de eerste frisse lach van het ontwaken de ramen open maken tot de explosie licht intenser wordt het zonnevuur je lijf en lendenen…

waarom kies ik koelte als de zon brandt op mijn huid ik wil het bruine beest dat eerst in wit weer rood wordt als mijn thuis maar feller ploert de koperen dood, nog even en mijn cellen hebben het begeven daarom verdwijn ik af en toe ben haar hitte zat en moe duik de koele schaduw in die zalig meekomt als jij schijnt…

tegen 'n rots omhoog brekende golven, 'n boel kabaal Op vijf minten afstand mooie pijnbossen, een ander verhaal Stoere mannen bedwingen het water houden zich staande in de golven Terwijl het donk're bos bedoelt lijkt voor wolven Maar echt het mooist van dit geheel is toch de zon die ondergaat Weer een dag voorbij, terwijl de koperen ploert…

ooit eens stoppen Of dendert het in eeuwigheid voort Vertel het mij Sopraantje gehuld in vederdracht Blijft het ongeremd en altijd nacht Blijft de mensheid grof betichten Zal de zon eens het onrecht belichten Vertel het mij Mijn zingende nachtegaal Zal kinderlijke onschuld jou ooit beluisteren Bevrijd van de machtwellustige politieke ploert…

even kwijt was in de vluchtigheid van plezier en lach de vervlakking van de hele maatschappij zelfs het houden van heeft zijn lat relatie of kiest voordeur delen een kleine bloemlezing uit de groene wei waarin wij niet meer bloeien omdat we in de overvloed van regen al verdronken zijn of verbrand omdat een te scherpe koperen ploert…

Staat het Iberisch schiereiland in brand In warme extreem hete droge zomers En zengt de koperen ploert het Baskenland Nu teistert hij zelfs tropisch de Les Landes Hier op de lage vogelrijke wadden En in subtropisch hete deltalanden Snikt 's zomers onweer, kelders overstromen Na hittepiek en droogteperioden Een poldertoekomstvisie…

sterrennacht op klompen langs het smalle pad de lange weg naar het oude dorp de hemel kraakt, de stilte kruipt Duitse ulanen op hoge paarden als moe geplaagde horzels in hun Grooten Oorlog, slaan de avond blauw, het volk huilt, het dorp brandt, de onschuld sterft, de nacht likt het zwartgeblakerde het korenblonde meisje weet de vuige Duitse ploerten…

ik loop door de laan en kijk naar de lange rij bomen in de seizoenen die komen en gaan hoe de liefde begon op blauwe vleugels gedragen lichter dan ooit door smalle kronkelige straten verbonden met de bron de rode ader van de witte hemelzon terwijl ‘t lijden kermt uit de ogen onder de koperen ploert zonder mededogen…

verblindt door de koperen ploert die je het uitzicht beneemt ik zie hoe je tastend kreunend naar de ijskast loopt van de ronde blokjes uit het diepvriesvak bestemd voor de cola-rum tover je ijskompressen: legt ze op je ogen een gebroken stem uit de duisternis grijpt je bij de hand fluistert met omfloerste…

het is je muzikaalste lichaamsdeel je laat het eigen melodieën fluiten al ga je daarvoor beter eerst naar buiten de lucht wordt anderen zo vaak te veel en als je bezig bent dan kijk je scheel eenmaal begonnen, ben je niet te stuiten je voelt je één met ploerten en schavuiten maar daarna loop je snel weer in 't gareel je hebt er bij die…

de zonnevlegel dorst de velden onder een juk van stilte en rust het koele water van de Schelde trekt zilverklotsend richting kust dampend trillen de horizonten terwijl de ploert hardnekkig brandt sleepboten trekken mastodonten huizenhoog boven ’t Zeeuwse land in polders tussen sas en sluis vierde het smokkelwerk hoogtij de botermeisjes…

in limbo De wrakende dupe En kind noch kraai bezet De ziekbedrand waaraan ik "de horror" Met stokkende lippen prevel Tot zijn duikerklokkig oog Het bolsegment priemend uit de kom Dat afgezonderd in een nopend noumenon Ik seuterig bij zijn voornaam noem Als enigst teken van vertoog Daar loert het fletse fantoomsujet De ploert…

bij mij niet aan 't voortschrijden der dagen noch verandert het iets aan het vullen onzer magen slechts één zonnestraal maakt mijn zware gemoed misschien iets beter doch vandaag gloorde een beetje hoop toen de ochtend begon ik nam plotseling in 't gras een bloeiend madeliefje waar kopje wanhopig omhoog gestoken naar de afwezige koperen ploert…

Oh zonnescherm, oh zonnescherm wat zijn je strepen koen ik zag je bij de buren staan met een plastieken jasje aan oh zonnescherm, oh zonnescherm ik gloeide langzaam groen oh zonnescherm, oh zonnescherm wensend dat ik jou had - omdat die hete ploert gemeen me constant in mijn bakkes scheen- oh zonnescherm, oh zonnescherm heb ik jou snel…

Op de brede kade van basalt, waarvan de zijde door het water al sinds tijden wordt beroerd en uit China, het land van de reizende koperen ploert. Op de brede kade van basalt, steken huizenhoge kranen hun geraamte af tegen een hemels blauwe, of juist grauwe lucht.…

En iedereen komt natuurlijk met een ‘pakkie’ Tja, d’r kledingkast in de babykamer puilt bijna uit Oom Jan nam mee zo’n stoer ‘spijker-jackie’ Tante Annie, had ’n gebreid jurkje, roze en geruit Gehuld in alleen een vaal kapot laken ’n Balk biedt enige bescherming tegen die koperen ploert Begint zijn weerstand op te geraken ’t Aftellen is begonnen…

Hij mocht niet op z'n kamer van z'n ploert. Door huurschuld, die de pan uit was gerezen, werd hem na rijp beraad de deur gewezen. Hij stond op straat en voelde zich beroerd. Een flinke klap in zijn gezicht was dat. Platzak was hij, toen hij het huis verliet. Bij vrienden had-ie ook al geen krediet.…

Op een Hoenderkoet Een hoenderkoet, geen lachebek, Met een merkwaardig spraakgebrek, Was sinds zijn jeugd in Sas Van Gent Met broederliefde onbekend: “ Si'ds het achteloos gevoeder Va' mij' liefdeloze moeder, Wordt mij' broer, die harteloze ploert, Door mij' vader stiekem bijgevoerd.…

Ja, ’k zie het wel, ploerten, hoe je ginds zit te gapen, Je zit in mijn heilig sermoen weer te slapen! Heeroom, denk je, is wat kippig, hij zal hier ons niet zien, Neen, apen, tot zelfs in de kroeg kan ik jelui wel bespiên. Of dacht je niet, dat ik het wist, dat je bij dagen en nachten Aan het spel je verslaaft?…