Alle inzendingen over poëzie

Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf? Hoe moet poëzie dan klinken? Luid geknal? Heavy metal rock? Druppelende kranen? ----------------------------------- Uit: 'Fijn dat u luistert', 2014.…

Poëzie is altijd onvolledig, taal die nooit de waarheid vangt. De ziel geminimaliseerd tot woorden. De dunne koorden waaraan de dichter hangt.…

Poëzie werd doodgenepen, in symfonieën van akkoorden. De zin probeert men te mijden; opnieuw een lege bladzijde.…

terwijl ik zoek naar verse lucht adem ik alleen maar letters in om ze daarna in jouw mond te leggen je slikt ze in zonder vragen zou dit ook poëzie zijn?…

Wij zijn verdeeld over zijn poëzie maar hij had hoe dan ook de gave om met steeds weer nieuwe woorden ons te laten zien hoe alle woorden zullen falen.…

Velen verwijten poëzie vaak Onbegrijpelijkheid, Clichés en Schijnbaar weinig samenhang Maar juist die mensen zijn als Lentemorgens bij een Kaarsverlichte Zonsondergang…

Niets haast in Dit leven lijkt Houvast te bieden - Maar de poëzie - Zij bewijst dagelijks Dat ik besta En legt verslag Van waar ik ga of sta…

Als ik het leven Niet gevierd heb, Laat me dan In ieder geval Mijn einde vieren Met veel bloemen, Mooie muziek met Krachtige refreinen En eindeloos veel poëzie…

ik hou van aardse poëzie waarvan je niet gaat zweven met de hakken in de klei een handvol bagger er nog bij en dan maar klunen door de taal (voor je het weet heb je een verhaal)…

je zingt de sterren van de hemel vensters gaan open alles ademt licht je zingt zingt in harten door muren alles wat je zingt is poëzie…

mogen schrijven, lezen © Hilly Nicolay (Geschreven voor de poëzie week 2022 Thema: natuur)…

Maar zijn stekels die ik zie, prikkelden tot poëzie. Metaforen, maar voor wie?…

gedichten verkrotten verbindingen verrotten alles stort in en sterft en bederft en verstoft en verstuift en ploft uitgeblust uit elkaar poëzie niet meer strak gespannen…

Pure Poëzie omfloerst mij buiten zinnen. Vertekende beelden van passie, verhullen geleden lidtekens; of hoe zeg je simpel ik hou van jou?…

Aangebrand, Dichterschap, Kringloop, Het huwelijk, Zie je ik hou van je, O-derivaat, Oote, Fanfare-corps, Komtocheensklaarklootzak, Schrijvenderwijs, Poëzie is een daad…

Sommige poëzie is met een klein mondje nog kleinere dingen zeggen erwtjes blazen naar de zon net als een kleintje koffie als je omkomt van de dorst…

rozen en poëzie hemelse geneugten eeuwige schoonheid volmaakte harmonie bezingen de liefde onvergankelijke in kleuren en klanken tot tijdloze symfonie…

wie poëzie leest doet dat stiekem want wie wil er met een versje paraat worden betrapt nee dan de blinde die leest met 10 vingers terwijl niemand kan zien wat...…

de dag is als de wolken die boven haar voortjagen als golven op hoge zee het geschreeuw van meeuwen de stem van de herinnering besloten in haar ziel zwart als poëzie…

rozen en poëzie hemelse geneugten eeuwige schoonheid volmaakte harmonie bezingen de liefde onvergankelijke in klanken en kleuren tot tijdloze symfonie…

dan pop en bal laat herinnerd u laten weten dit was ik en dat was het heelal ---------------------------------------------- uit: 'de Nederlandse poëzie van de twaalfde tot en met de eenentwintigste eeuw in honderd en enige gedichten', 2001 en als muurgedicht in Leiden.…

menig dagblad Er is geen poëzie in de mond van een pestend kind Er deint geen wals op de stroeve aarde en het genadeloos grind waar men de geur van reukloze rozen en dode egels vindt…

, geheel vrij, origineel uit de keel of pen van jou, mij en alleman, zonder dichtersleed, met passie zonder moed en dat mijn vriend, dat maakt Poëzie levendig en voor al gemeengoed.…

Mijn woorden zijn hoog verborgen wolken Vaak drijven ze mensen gewoonweg voorbij Enkel degenen met dezelfde dromerige ogen Begrijpen de poëzie in mij…

Jij en ik mijden elk zacht geluid dat reeds fijnere poëzie wil bedwingen.…

Ik kan er niet omheen: míjn poëzie geeft minder uitslag op de schaal van Richter.…

in de poëzie is bijna elke regel er één teveel met dit gegeven kwam ik mezelf tegen met een potlood in de hand gereed om te schrappen wat nog overbleef was een leeg blad…

de dichter dicht voor even het hiaat in zijn gedachten hij haat de ledigheid dus wil hij dit verzachten de tijd vullen met woorden dat ligt in zijn vermogen een vleugje poezie heeft hem altijd bewogen…

die onmenselijke leugen van jij niet jij wel grijpt steeds naar de macht wetten uit te schrijven om mensen in de knel te kleineren maar onuitroeibaar blijft de poëzie over liefde humaniteit en waarheid die zal blijven…

( voor Hans Lodeizen ) Een jongeman, zo teder en fragiel, ademde zijn korte leven de poëzie in en uit als een eeuwigheid. Er bloeiden rode rozen uit zijn rode mond en gele en roze, vooral roze.…