Alle inzendingen over poëzie pure

Puur wil ik de heldere geuren beleven zonder heimwee naar een vroeger leven nu prille liefde zonder levensvragen geluk vervult met mooie dagen puur als het diepste uit een bron sereen in innigheid verbonden zo helder als de dag begint geen zorgen over oude wonden puur wil ik het maanlicht zien in alles wat ik op zal schrijven moet liefde…

de massa goochelaars met vlinderende handen in pure eigenzinnigheid…

uw Calimero-gehalte wordt niet netjes opgekuist binnen enkele seconden geeft u klakkeloos sneaky lage cijfers vindt dergelijke euforie misplaatst binnen diverse gedichten uw creativiteit kunt u in elk geval volop botvieren voor mij is alles pure poëzie vandaar dat ik het u lezen laat misschien valt het kwartje nu in meerwaarde…

als pure stilte binnenin een innerlijk licht om jouw en zijn toekomst te vertalen…

maar haar ogen straalden zoveel licht uit bij onze totaal onverwachte ontmoeting haar begroeting voelde licht, zacht en menselijk en heel vrouwelijk, daardoor dit moment zo gelukkig makend wat ze direct deelde met hem, haar man, haar mantel van liefde ze sprak tot haar man: "Ik wil je even aanraken" dat raakte me het diepst, het meest, pure…

Dat moment was pure poëzie. De woorden werden ijl, verdwenen, lieten zich niet langer tot zinnen kneden. De witregels bleven over, waarvan alleen ik weet wat ze willen zeggen. Vol van betekenissen maar los van de taal. En zo stapel ik je woord voor woord onuitgesproken tot mijn eigen meesterwerk.…

poëzie in de wind…

poëzie spreek zacht mijn naam uit en volg het binnenbruidsorkest van de winter…

men hoort het niet wanneer hij vliegt over veld en vijver: een vlucht in een enkele lijn of wat achterblijft op een gezicht, soms verward en veel meer dan een zoektocht in ogen expressie als pure poëzie die hij doorgeeft aan hen die het gelaat van kunst willen vinden binnendringen in zijn droom; waar hij doolt langs twijgenlicht…

stilte zijn humeur hangt onder de blauwe lucht de vitale kwast schildert de zomerse duinen over de grote oceaan naar een verre horizon herrezen in vergiffenis en pure mensenliefde.…

Je bent als pure chocolade, zoet als marsepein verstopt in een lade, ik wou dat ik dat laatje mocht zijn. Je bent als een veren kussen, zo zacht als dons, je kunt alle vuren blussen, behalve dat vuurtje van ons. Ons vuur dat blijft laaien, nog hoger dan hoog. De vlammen grijpen en graaien, tot ver aan de regenboog.…

Ze leiden me naar hemelsblauwe tranen, die weerspiegelen op mijn gezicht, telkens wanneer ik geloof in jouw puur gedicht. Jij bent het antwoord op mijn zoeken en omarmt me door mijn verhalen heen. Jij wacht op me in troostende hoeken, waarin ik kan schuilen met mijn geween.…

Zuiver, Als een Madelief in het gras, Met ernaast een klaver, Pure liefde, Samen spreken ze schoonheid en geluk, Geplukt in de hoop, En gekoesterd, Samen, Een madelief en een klaver, Voelend aan de wolken, Zacht en wit, En de zon, Warm en fel, Ver boven de aarde, Die dag in, dag uit, In zijn eigen richting draait, Zoals wij, Samen,…

zoals je bent ben je mooi, lief, teder Puur water over uitgeslepen stenen kabbelend door een droge rivierbedding Puur een bloem ontspruit uit de aarde komt boven en bloeit zijn leven Puur Puur kan van alles zijn voor iedereen verschillend maar puur is een ding zoals het is, zoals je bent…

Het gevoel van toen is nooit meer teruggekomen er kwam bewustzijn etaleren van gevoelens een kunstenaar ging door een woelige storm en vond in rust de luwte en er stierf een ik in jou op een najaarsdag je werd weer terug geworpen in verdriet zonder dat iemand je ooit echt had begrepen terug in de woelige storm van…

Dit oergevoel kan nimmer leven op een plek zonder cultuur het brakke water wendt de steven buiten de oorsprong van natuur laat ons elkaar een eiland geven voor liefde van het eerste uur geen strakke regel houdt ons tegen wij zijn minnaars, wij zijn puur.…

De zon schijnt de lach van binnen uit al dat bloeit en groeit in mijn natuur zorg ik dat alles netjes sluit oh wat heerlijk, wat voelt dit puur.…

Dat ik het pure daar moest laten had geen haast als ik had geweten hoeveel aandacht het jou kostte om mij niet alleen te laten er lag in ’t proberen zoveel tederheid dat ik mij realiseerde hoe puur het was en dat het mijn verdriet genezen kon maar jouw aarzeling vorderde langzaam en alles wat ik naliet vergat te spreken in de stilte…

Welke oprechte man, zweeft niet bij zulk een hemels creatuur Ik meen wel hele velen, wat gaat boven puur?…

binnen de zwaarte rond mijn eigen lijf draag ik een luchtige ziel schoonheid laat mensen bloeien precies zoals ze echt zijn…

mijn vertedering om wat mooi is, te proeven momentopname…

in haar mondhoek streelde haar tong een vlekje chocolade wat haar zucht naar puur verraadde en ik in haar verdronk…

Ogen die stralen bij een kabbelend beekje in de lentezon.…

Als verliefdheid niet zo zoet was en verdriet was niet zo zuur Dan was de herfst niet zo kleurrijk en de winter niet zo guur Bergen zouden vlaktes zijn oceanen kleine waters De klok zou geen secondes kennen er is alleen nog "later" Het is nu toch veel mooier alles is nog puur Want verliefdheid is nog zoet en verdriet blijft altijd zuur…

in de uren dat hij naar haar keek verblindde hij de ogen met klonten gips duwde hij de armen strak naast het lijf dat hij havende met spatels zijn vingers en handafdrukken hij zocht niet naar haar beeltenis in een wervelwind van kris-kras lijnen verbeeldde hij het lichaam van de vrouw in de ongepolijste pure…

Puur Als op een goudomrande wolk van emotie spreid ik gedachten, zielenroerselen zo gezegd wandelend langs een stille bouwplaats laat me verwonderen door die ene enkele klaproos voorovergebogen zacht wuivend door de wind alsof ze me groeten wil sta ik even stil en voel de relatie van het alleen staan zo goddelijk mooi, in haar eenvoud…

De poes van de buurvrouw krijgt hopelijk voor heel even de schrik van haar leven Haar langdradige poëzie met miauwende decibellen begon me gruwelijk te kwellen Toen ze met veel kattengejank haar werpselen wilde uiten rond middernacht in de tuin buiten De stank is niet meer om te harden te zacht om op te tillen rottende sheba uit die…

dichterlijke zegen het zwijgen in de woestijn dat is poëzie, niets anders dan poëzie…

poëzie…

poëzie' 'of een gedicht'?…