Zwijgen in de woestijn
poëzie, het is dat andere
dat kriebeltje op je huid
een riedeltje in een lied
de glimlach van het meisje
dat vergat hoe mooi ze was
poëzie loopt nooit
door de lange haatstraat
ze wandelt langs het pad
dat langzaam kleiner wordt
ze leert je dansen in de regen
ze laat je wachten
tot de storm te moe is
poëzie is een verzonken rust
een dichterlijke zegen
het zwijgen in de woestijn
dat is poëzie, niets anders
dan poëzie
Geplaatst in de categorie: emoties
Een uitdrukking van gevoelens.
Poëzie raakt de emotie.
Jouw gedichten hebben dat in zich Guy.
Mooi verwoord wat poëzie is.
Vakkundig!
op zijn zestigste,
ontdekt hij de poëzie,
alsook het leven
verdient u de naam dichter niet.
U kijkt alleen maar naar de sterren.
moet je dat woord niet 5 keer noemen.
Dat lijkt op weggaan om weer
terug te keren: gebrek aan durf,
verbale machteloosheid?
Ik zou me beter voorbereiden bij
zo'n onderwerp.
en goed en waar,
maar waarom de verleden tijd,
die glimlach van die mooie meid,
toch niet de muze die verglijdt?