inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 341):

In pure vorm gegoten

De wind weeft gouden stralen
zachtjes doorspoelt het je haar
Ik zie jouw ogen langzaam verdwalen
opgaand in een teder gebaar

De zon weerkaatst jouw gouden glimlach
verwarmt mijn hart met al haar kracht
Toont het geluk van een eerste lentedag
die ons voor altijd samenbracht

Zichtbaar stralend in het groene gras
blikken we elkaar liefdevol aan
In het moment vereeuwigt als in was
zie ik twee beelden samengesmolten staan

Gevangen in de tijd
Eenstemmige melodie
Onze zielen bevrijd
In pure poëzie

Schrijver: Edwin van Rossen, 14 juni 2002


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.302

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
solange
Datum:
15 juni 2002
Email:
vansolange
Dit vind ik echt heel mooi, het neemt direct mee en schildert sfeer.
Het heeft gewoon wat!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)