Alle inzendingen over poeet

Perquin Komrij, Nasr en Naomi Esther Simon, Gerrit en ook Anne Vegter aan Tsead de eer des volks poëet te zijn voor 't Moederland; doch wie wij node missen is de vox populi van Driek van Wissen…

poëet bied met een lint van lettergrepen de herinnering aan een veilige haven dicht een plek waar het verdriet kan rusten al vindt de striemende echo steeds de weg terug schrijf met trommelstokken roer je ben erbij sta ernaast vertel zonder te breken…

Mijn speelse muze kan me soms benauwen als ik de melkboer 's morgens elke dag - in koude, hitte regen, hagelslag - weer met zijn kruiken heen en weer zie sjouwen. Hij is correct een dienaar van mevrouwen, die slechts belonen met een fooi of lach; en of hij nors of praatziek wezen mag, op hem kan heel mijn huisgezin vertrouwen. Al houdt…

Ze hangt haar dichtersjas aan kale bomen als vangnet voor de stemmen in de nacht die drijvend op de wind worden gebracht door sluimernevels van ontslapen dromen en morgen zullen hun verhalen zacht over die oude jas zijn neergekomen om aangedaan in het gevoel te stromen als muze waar ze lang op heeft gewacht maar blijkbaar heeft zij zich…

is misschien niet zo netjes. Kan wel indringend aankaarten. Kersvers poneert hij het hemels haalbare: de werking van een onaangepast Relaas... Neerlandici steigeren bij zijn bizarre fratsen. Anderen beweren dat zij naast hun schoenen hebben gedanst. Zo werkt dus het hemels haalbare. Iets indringend, onaangepast aankaarten!…

Het ging eerst langs me heen, ik schreef braaf strofen Toch heeft dat sportgebeuren best niveau Bij al die deelnemers in Tokyo Voel ik dat ik er ook aan moet geloven Dus span ik me nu in sportief te leven Voor de tv, haast 24/7…

Schrijf mij onmiddellijk een gedicht gebood de dood aan een muze man Nog vòòr voor je mij bent gezwicht schrijf het nu dus, nu je het nog kan De poëet zag, dit zou zijn einde zijn en schreef bijgevolg een dag of tien Dat was niet naar de wens van Hein had hij angst om te gaan, misschien De dichter dichtte heel de lange dag alsof gans zijn…

als een dichter sterft bij leven heeft de ebbe zich te vroeg doorgezet en verschraalt het kunstig zinnenweven tot knopen van een versleten letternet hij teert slechts op zijn scheppend verleden dat stilaan zo zijn glans verliest een poëet dient tot de dood zijn rijmen te smeden: een onvoltooid vers is waar hij voor kiest…

Als daarna de poëet in de agent Mij blij verrast met een vormvaste prent, Dan ben ik ondanks alles dik tevreden. Politie die mij jambisch wil bekeuren, Mij hoor je er beslist niet over zeuren.…

een gebeurtenis is nooit iets wat zomaar gebeurt de poëet ziet méér: een voorval is niet slechts toeval stilletjes worden louter gebeurtenissen aankondigers omina die fluisteren in dichters oor wat komen gaat in de verborgen wereld van dichters hoofd weerspiegelen zij de diepste behoeften van de mensenziel…

hij was heel stil en dacht niet veel zijn hoofd open gewaaid zijn tastorganen kruipend een zoeker in de tere lucht een poëet die in de ruimte ziet zoals een man die op de verschansing hangt en naar de zee ziet zoet glijdend het middelpunt zoekend daar waar het licht breekt en schrijft met lange handen…

Ik ben geen poëet of filosoof Beleef gewoon de realiteit Waarvoor jij nu je ogen zo graag sluit Drang en lust, Plots werd je bang En sloeg je op de vlucht. Goed wetend waar je aan begon. Maar het excuus wat je achteraf verzon, Sloeg bij mij in als een bom. Ik maak me niet meer kwaad. Hoogvliegers, Vallen meestal laag!…

AAN DE ONBEKENDE LEZER Hoe zoet is ‘t om te peizen dat, terwijl ik rust misschien, een ander, ver van hier, mij on- bekend en nooit gezien, u lezen kan, mijn dichten, mijn geliefde, en niet en weet van al de droeve falen van uw vader de Poëet!…

de poëet is verdwenen In de diepte van 't dansend meer. Slechts zijn pet vindt men acht dagen later Op de kust van Wieringen weer. ------------------------------------------- uit: Snikken en Grimlachjes (1867)…

VI "Vergeef mij," huivert de dichter, "'t Is onbescheiden misschien, Maar mag ik ook vragen, wat dame de eer heb vóór mij te zien?" - En de schoone glimlacht: "Wel zeker! - maar eet ondertusschen voort, - Ik ben dat weeuwtje van Staavren, Daar ge mooglijk wel van hebt gehoord; Die een lading Dantziger tarwe Aan stuurboord in…

Er is geen "minder" en geen "beter": Het is maar net waar je voor kiest Maar met "Een kurk in je reet" Ben je wellicht een goed artiest Maar naar mijn maatstaf geen Poëet (het dicht, toch rijmt het voor geen meter.)…

Ook de wolken die er prijken zijn met geen vers ooit te bereiken, ondanks aan boord een enkele poëet.…

wij Amsterdam in hetzelfde gebouw jij bij de Haagse Post en ik bij Dagblad Trouw Jij was er al, Ik start ik rookte niet, jij wel ‘heb je nog wat sigaretjes?’ vent van binnenpretjes: wij dol op onze taal jij markante dichter warrig harenstichter poëtisch rookkanaal ik zal je niet vergeten redenaar van onverbeten wij zijn getreurd…

Tekent zijn lijf zijn zijn krullend hart verschuift het ijzeren gordijn weer over de vijftig bergen tot ver na het genoemde: sterke wil als spil van stuwende kracht en poëtisch vermogen van bestaan met smart onafscheidelijk verbonden troont in de aura geluk als branding van het leven.…

Mijn man is een fantast lacht de dichtersvrouw hij speldt vaak luchtkastelen op mijn mouw…

Een Piet wilde rijmen maar miste het woord hij kon niets bedenken geen zin werd gescoord toen kwam er een dichter die schreef zonder stop goed klinkende klanken voor het Pietje op die danste van vreugde naar Sint’s magazijn en pakte een pakje gestrikt met satijn kijk lachte de poëet dit is amusant van mierzoete letters heeft Piet…

Dichter wil gevoel vertolken vlijt de klanken op papier muzikant heeft niets met woorden huppelt op klinkers van de poëet.…

Zoals Lucebert schreef poëzie is kinderspel wie de poëet is werpe de eerste steen werpt hij dubbel zes hij gaat meteen verstoten van alle aarden naar de gevangenis intens tot zijn verdriet Gooit hij ze niet of eenmaal in de bak de eerste keer wel ook bevrijding na een poos het heeft geen waarde alle poëzie is weerloos da's eigen aan…

In het huis met duizend kamers hoort men alleen de doffe blaf van de zwarte hond de zangeres verloor haar stem en zwijgt in alle talen de poëet vangt tevergeefs de vervlogen woorden de beeldenstormer zit onthand vastgenageld aan de grond de gekooide vogel zwijgt gelaten en kijkt niet meer naar boven alles is een gerucht…

Voor mij ligt een doek het zijn de kleuren die ik zoek dat heeft te maken met mijn stemming op het doek heb ik geen remming daar laat ik mijn handen glijden en mijn spatels begeleiden golvend ga ik op en neer het doek krijgt nu een bepaalde sfeer de compositie is compleet het is net als dit gedicht een poëet dit schilderij bevat romantiek…

een man dicht in broze tijd de weg halverwege van hier naar later hij kneedt de taal vult de scheuren in het schrijvend hart poëet van vuur en ijzer kenner van ogen van naald en storm meester van karmozijnen woorden van geheimen van het licht schilder van bloesemend verlangen in dichters handpalm geschreven en alleen maar dit…

als warmte het hart verlicht de geest zijn heugelijke ronden danst de pauwenveer op het bed betoverend glanst dan schrijft de poëet zijn lentedicht bloesemzinnen schakeren bij het ontwaken de dageraad schetsen de hemel in goudbrokaat een weerschijn laat de aarde floreren de pauw waaiert haar kleuren rond als een weelderige vlag de dichter…

wat was het bijna angstaanjagend heet hoelang duurden de wolkenloze dagen en geen depressie om mij te behagen de glimlach van de ploert was hemelsbreed de zonnegoden bleken hard en wreed zij heersten zonder zich maar af te vragen of een dichtersziel dit kon verdragen want licht en warmte vellen de poëet maar nu is dan de hersft weer in het…

Tegenstrijdig zijn de vrije gedachten Ongeremd progressief tot extreem Verfijnd sereen of grof provocerend Zo schrijft de ware poëet alleen Hij aanvaardt geen vinger oplegging Eist onbeperkt te zijn in woordenkeus Negeert de hem opgelegde normen Vrijheid in schrijven, is zijn leus En mocht men dan al aanstoot nemen Afkeuren zijn onverbloemde…

gaan de liedjeszanger is gestorven bewondering is verworven de zachtmoedige slapen gegaan Mia heeft het licht gezien rockend door het leven vrouw en kind achtergebleven hun verdriet verzacht misschien niemand gaat verloren herinnering verlengt het leven in zijn liedjes wordt hij herboren hij heeft zoveel gegeven ware proleet ware poëet…