Alle inzendingen over polders

De polder verschuilt zich onder een dikke laag sneeuw het ondiepe meer dat vroege vlokken spiegelde is niet meer zichtbaar in de ijzigste kou van maart breekt het ijs we spreken af na de sneeuw als de klei weer water draagt vol rimpelingen in de wind…

Drijfklei neemt mij op tot op een meter diep waar ik een bodem vind de oude wei ik wil mijn woorden geloven die ik ooit eens profeteerde de Broekpolder in haar water spiegel ik mij naast een divers gevormde gevellijn met stofbeslagen ruiten waarin de drab een wazig beeld hier wonen wij ze spreken zacht moe van ’t verhuizen…

Een fotomodel uit Almere ging trouwen met een van de heren aldaar en al snel ging het poldermodel met d'r poldergemaal in de veren.…

Jouw lijf, dat eeuwig grasland, graag verder begraasd maar genadeloos veroordeeld tot andere weiden. Lief, hierbij een briefkaart om je te laten weten; het gaat goed eigenlijk beter -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

twee teefjes onder appel op die mooie zomerse dagen mijn stem herkenden zij wel ook al gingen zij op in het jagen ma en kind met hoge sprongen achter de konijnen aan om later met hangende tongen het koele water in te gaan braakliggend polderland hernomen door de natuur niet kunstmatig aangeplant een veld vol avontuur…

Geen vaag verhaal of een obscure foto Van wat er is gezien in Luttelgeest Nee, Janneke vond daar een echt dood beest Waarschijnlijk aangereden door een auto En ook al wordt hij niet tot wolf verklaard Dat dorp staat toch weer even op de kaart…

Zonlicht aan mijn venster in 1973, Het was nog vroeg in de ochtend, mama was al beneden. Een hoog geluid van de oude koffiemolen aan de muur deed mij ontwaken. Het clowntjesgordijn keek mij aan... Ik sprong uit mijn laken. Ja! Vandaag is het zo ver! Eindelijk was er dan kermis in de west..... Gestommel, geratel , zonlicht, koffie, en gedartel…

wellicht stapelt de aalscholver al haar vluchten in het moment, in haar blik verraadt ze niets al zijn haar vleugels gespreid en droogt ze de gedachten in de kruiende wind de omgeving zompig van het lied dat dit seizoen zo anders doet lijken ontbindt de aarde in lege velden, een hectare is slechts nog maar een woord zonder ruimte haar rui…

Wij zijn polders en dijken ...........rijk Wij nemen hals-over-kop de wijk als water opdringt tot over dijken het sjouwen van zand in zakken zonder zin of nut Wij zitten plotseling in de put met onze voeten in 't water Dit is de kater in De Lage Landen aan rivier en zee 'Luctor et emergo'.…

De onverbiddelijke mannenbroeders Zij voelen zich zo vreselijk bedreigd door alles wat naar naastenliefde neigt Hoe oordeelt God toch over deze hoeders van vrouwenzusters, homo-lesboschaapjes?: ‘O Kees, bid voor jezelf en voor die knaapjes!’…

het lijkt gewetenloos wanneer mijn stappen zich zetten op de vlekkerige paden die zich hebben verzameld tot een nest vol eerbied doch wel met een sprankel anarchie eigenlijk geen wonder, want in deze trage mist doemen telkens in deze niemandsland kathedralen op, derhalve dat deze al herkauwend door het met rijp belegde gras zich voortbewegen…

Overtrekkende ganzenvleugels klappen duizendmaal En dan slaapt de polder weer.…

ik weet de polder in je blik kaarsrechte sloten samenvloeiend aan een verre horizon zie wolkenluchten vluchten in een oneindig blauw je trouw aan mens en beest op het ouderlijk land geboren en getogen op de boerderij wie heeft er tegenwoordig nog zo’n blik als jij…

Hendriks was een naam uit de polder met vette laarzen in de klei een graanbedrijf, een boerderij, maar zijn ongebreidelde muziek klonk nu bij mij op zolder Hij maakte me zo high hij raakte me fysiek en in mijn jeugdig hoofd ontstond de kick van een ongrijpbaar bestaan vanaf dat ogenblik was het met mij gedaan…

Achter het station strekt zich de polder uit. Er staat een boom op het punt al haar bladeren te laten vallen. In de vroege novemberzon toont zij nog eenmaal haar volle pracht. Hij denkt aan treinen die hij wel gehaald heeft. Wordt dan de boom. Blij als een schoolkind met een geschonken uur.…

Te weinig orde wreekt zich op den duur: onbetaalbaar uurloon. Ruimte en tijd verhouden zich als opruimen tot snelheid. (Ik ben niet snel, wèl opgeruimd.) Dat ene versje dat je vindt, wanneer je het niet zoekt, dat is geen vinden van, maar het verliezen van de tijd. Dat andere over de poëziepolder wordt geheimschrift van weleer.…

nederland in nederland nu eens niet door God geschapen noch beleden als ultiem geloof zo weinig hier is zelf gekomen des te meer gemaakt gepland de bodem daalt de zee zal stijgen en stortvloed zet de polder blank geen schepper die dit lot belet elk nedermens draagt mee iets van verleden maar in nieuwland blijft historie…

Je lichaam warmer toen ik zei dat dit alles me herinnert aan het noordelijk landschap in de winter waarmee ik verbonden was, polders, oneindigheid omdat achter die dingen de zee is. Ik wil altijd terug naar zee, water fluisterde ik tegen je schouders en je mond gaf aan dat ik ook zwijgen mocht.…

populieren al kalend in top staan dominant in de polders wuiven naar de aardappelen en bietenvelden, krommen zich regen striemt het oude blad ratelen en roestig worden gaat steeds moeizamer, er zijn al stroken waar het land geel kleurt en de merel nog zingt in de licht parfumerende bomen strofes klinken korter en zijn zachter, de gesel…

Verdwenen stranden Maken plaats voor grazend vee De inpoldering…

Toch, het water zal zich roeren, land alleen ervaart het loeren van buitendijkse krachten, voorbijstromend in gedachten, en het heroveren van wat de grootdenkende mens slechts tijdelijk bezat, want, er was nooit sprake van enig geven, gedoogd werden we in polders te leven.…

Tussen brandende rozen stond rechtop een zwaard een vogelreservaat en een dorp aan weerszijden uitstervend van brandenburg tot oude schild. angstvallig daalde de zee tot paradijselijk eb waar wolken het water verlieten en blustanks vervoerden met verdrinkingsdood door de lucht, rode paarden voorop, strijdkreten uitgooiend op het dorp dat zich…

Crisis in de polder. Calvijn zijn boze droom. Gelukkig zijn daar Balkenende en Bos, zij zijn met onze miljarden goed op stoom……

treden kraakten nog hun eigen melodie toen ik naar boven liep het was geen lopen maar ik sloop in pure nostalgie voelde hoe het spinrag van de tijd aan mijn handen bleef hangen in de verste hoeken rommelde het avontuur schatten van het eerste uur nog stond de kist onder de gebarsten ruit maar het uitzicht was verdwenen in de polder…

Ze zit in bus 106 de stad trekt bleek aan haar schouder op de weilanden ligt groen kinderen fietsen in de wind huizen spartelen aan de grond onder de rivieren geen polders maar bossen zomers de Sonse duinen ze kan er niet genoeg van krijgen het land zó uit de zee geschept! --------------------------- uit: 'Glazen jas', 2007.…

Langs een wilg met dode toppen, een geschoren hoge in zijn blaren onverminkte haag, een door waaiend hout beschaduwd raamloos muurvlak, blinde boerderij, buiten bomen, hellende, de holle wei, lichten aan de einder, vuurtorenlicht, een donker zwijgend paard dichtbij. ---------------------------------------------------- uit: verzamelde gedichten…

ik wist het vlakke land zee en openheid polders en het eindeloze strand ontdekte heuvels en rustieke dalen op mijn levensloop in jaren botste tegen rotsen bergen die met scherpe kammen wolken snijden aan de horizon zag ravijnen die het kleine van de mens vergrootten door de angst van het begraven zijn ken het magnifieke vergezicht…

In Groningen is een proefdijk volgens plan doorgebroken. ---------------------------------------------- Een dijk is iets waarop je moet vertrouwen, Bij dijkdoorbraak heb je geen schijn van kans. Zodat men in de buurt van Nieuweschans Een superslimme ijkdijk is gaan bouwen. En daarom wordt de vlag nu uitgestoken: “Hiep, hiep hoera, de dijken…

Ganzenvlucht die over Kwam juist op het Moment dat het leven Mij bijna het leven Benam, wiekend naar Verte, naar horizon, Naar verse, vrije lucht - Al gakkend bracht Ze mij zonder Het te weten Mijn leven bij Me terug…

Wie vindt nog poëzie in de prozaïsch rechte lijnen van poldervaart en polderweg? Waar romantiek moet wijken voor de wetten van 't verstand; de kortste weg meandert niet. Wie vindt nog schoonheid in dit nuchter land, getekend met een liniaal? Ik! rechtlijnig in denken en doen, rechtlijnig van figuur. Het vleesgeworden poldermodel…