inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 50.708):

Legoblokken zonder thuis

de treden kraakten nog
hun eigen melodie
toen ik naar boven liep

het was geen lopen
maar ik sloop
in pure nostalgie

voelde hoe
het spinrag van de tijd
aan mijn handen bleef hangen

in de verste hoeken
rommelde het avontuur
schatten van het eerste uur

nog stond de kist
onder de gebarsten ruit
maar het uitzicht was verdwenen

in de polder
is de stad verschenen
als legoblokken zonder thuis


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 26 januari 2014


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 133

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
30 januari 2014
Een stad als legoblokken zonder thuis, mooi .

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)