Netgedichten

netgedicht (nr. 17.695):

de regenmerel

populieren al kalend in top
staan dominant in de polders
wuiven naar de aardappelen
en bietenvelden, krommen zich

regen striemt het oude blad
ratelen en roestig worden
gaat steeds moeizamer, er zijn
al stroken waar het land geel

kleurt en de merel nog zingt
in de licht parfumerende bomen
strofes klinken korter en zijn
zachter, de gesel van het paren

is ook aan hem niet voorbijgegaan
maar toch, in de stilte en luwte
van de luie dijken is de zang
tijdens een regenbui immer mooi