Alle inzendingen over prikkeldraad

de kinderkleertjes aan prikkeldraad in de wind spelen tikkertje duistere nachten wat doet een mens als hij weet dat hij sterven moet biddend en wenend op weg naar de ondergang slalom naar de hel goed voor brood en soep het merkteken op zijn arm in zijn huid geprikt hoed je voor dromen het is de vlijmendste pijn als je weer ontwaakt…

er was geen buiten meer het land gekocht verpacht geclaimd tot eigendom gejat door wie de meeste macht en centen had het prikkeldraad de stoep en straat snelweg en rivieren je moet betalen aan de staat of aan tal van die inhalige aasgieren waar is het land gebleven wat hebben wij de kinderen te geven geen buiten meer want ieder…

onze ogen registreren verkleurde barakken wachttorens het prikkeldraad diepe barsten in droge grond kerven sporen in beladen aarde vanuit de dakgoot fladdert een mus naar de plas water in de modder een kraai ontwijkt het aangekoekte leed onze zintuigen ruiken de sepia dood…

gehelmd, met prikkeldraad staat hij opposiet wit is nooit helemaal wit zwart niet helemaal zwart vrede wordt snel uitgesproken waar haat in harten gist de leeuw vreet het lam op als de herder niet hoedt Vrede is meer dan een woord zij wil worden beleden…

Lekker lazy liggen onder een palm bij de pool chillen met een drankje, relaxed, vakantie; Uitgebreid ontbijtbuffet, kamer met airco en roomservice, dineren op het terras met wijn en uitzicht op de heuvels; De townships, waar uitzichtloosheid heerst, veilig achter muur en prikkeldraad: just another day in paradise!…

kom vlij je met mij in het groen ik geef je dan mijn zoetste zoen in paarse klaverweiden een open hemel boven ons het allerwitste wolkendons en niemand dan wij beiden ik balsem als je mij toestaat de scherpte van het prikkeldraad waar jij door mij geraakte ik voel en huil met jou in pijn geloof dat ik in schuldig zijn jouw liefde niet…

Prikkeldraad wachttorens grijze barakken staan somber in de lentezon ijzeren deuren ijzingwekkend de muren zijn gestolde angst Hier was de zon van het lichte tedere weten die aldoor straalt gedompeld in asgrauw Hier verkrampte het leven in het sterven tot een verstard gelaat Buiten rond de plek der gehangen bloeien…

op grofkorrelig zwart wit denk ik de dagen door van stilgevallen verhalen uit de kleine open mond van het uitgemergelde kind ik kijk in de gedoofde ogen van de man die de verten niet meer zoekt ik zie het uitgeholde hoofd van de vrouw die zich vastklemt aan een meegenomen leven in een koffer en dan een zwart witte vlinder achter prikkeldraad…

nee, noem me niet eenzaam al jarenlang tezamen langs deze weiden prikkeldraad heeft ons 'in het echt' verbonden We hoeven niet voor ons vertier naar Parijs of Londen tevreden in onze standvastigheid De wandelende heer of fietsende dame rusten hier uit... hand-aan-de-paal Ze komen er op verhaal.....…

Portret zoekgeraakt, jongen met een oud gezicht, gebleekt morgenlicht Achter prikkeldraad, wordt willekeur versneden tot lappenpoppen. “ Ieder is het kind van de rekening zijner daden.” S.Freud HTTP://www.pamapoems.nl…

verhullen vele levens in gevang mooie woorden uit harten oprecht uitgesproken dringen helaas heel slecht of niet door het spreekwoordelijke kwartje dat niet valt bange regimes Hun bestaan hun le- giti- miteit die zeer te- recht wordt on- dergraven woorden namens Amnesty; alles- zins belangrijk door geknipt prikkeldraad…

Ik heb een grens getrokken niet met kalk of prikkeldraad. Maar met goede woorden die zorgvuldig zijn gekozen. Het is naar oud model en goede raad tot hiertoe en niet verder. Deze boodschap is zo helder dat het ieders zintuig raakt. Als je loslaat trek je grenzen voor 't welzijn van je groot domein.…

in deze tijden vervalt de menselijke maat in onbehagen moeten opgeworpen muren de angsten slechten de ingemetselde naakte schaamte sterft duizend doden een dak willen we om de muren van ons huis te verbinden bij toeval belanden anderen - ik ken die mensen niet - aan de ontredderde kant van muren die als rode prikkeldraden…

toevallig ben ik ergens opgeraapt als onmens uit het ongedierte verrezen ik draag een gele pruik - en sleep me onhandig van scène tot scène de hemel in een schuine helling is mijn onderdak, mijn lot trotserend in deze beschaving zingend in het morgenlicht ken ik geen regels van protocol in de broze wereld omgeven door prikkeldraad…

Westweg waait de dood de Walchumer Schloot doet de grens voor oneindig rechtdoor vanaf Sustrum Moor somber verlaten lopen de straten al maar rechtdoor gevangenen zwoegen een meter diep ploegen met schoppen de grond hongerende magen schelden, zweepslagen tanden uit hun mond ontginnen de grond kamp Sustrum Moor de jaren door achter prikkeldraad…

in de kiezeltuin bleven verkreukeld op de grond davidssterren liggen de dromenman verborg ze nooit 's avonds voor het slapengaan noemde hij al hun namen bracht de punten naar zijn mond maar altijd kwam in elke nacht prikkeldraad terug rond zijn hart de man vlocht naaldgras door hun haren herdacht het lichaam dat geen meisje werd…

Barakken, ramen die bestemd waren voor wezen die met ruimteloze schreden de dag afwachtten, muren van prikkeldraad niet zagen verdwijnen eenzaam als de dood, zelfs de andere kant van het draad was zonder licht ze hebben getracht een eigen kamer in de wereld te zoeken uitzicht op vrijheid , plafond en die binten kregen ze nooit meer uit…

Grens van prikkeldraad de willekeur van angsten verkort de levensloop. Wij komen van ver, om weinig te begrijpen, blijven we op zicht?…

met messen achter prikkeldraad, hoop op mijn steen gewet. Uit de bundel : “Tot lappenpop gesneden” Pama.…

beeldschone Duitseherders wat zijn jullie in 1940/45 vals gemaakt weerloze Joodse zigeuners enzovoort mensen aangevallen dit is wat mij ten zeerste raakt voor altijd deze beeltenis lieve diertjes zo zijn jullie toendertijd niet geboren slachtoffers omringd door pijnlijk prikkeldraad bij voorbaat verloren hopelijk nu in…

ik bleef hangen aan het prikkeldraad je eerste zin in schaduwen die huilen ik kan me niet verschuilen in de woorden die ik las muren met gebroken glas vrijheid die in scherven brak je hebt de boom betast haar bast weet van verjongen de kern is nu spijkerhard herinneringen zijn verdrongen ramen ogen donker in het bos fluisteren de…

Geluk op een steen gewet, met messen achter prikkeldraad tot lappenpoppen versneden.…

Bevroren prikkeldraad, ommuurde waarheid. De laatste dageraad die licht en donker scheidt. Op de dag der wrake is angst een voorteken. En wie is zonder verzaken, om recht te spreken?…

langs de spoorweg vijftien kinderen, beschreven in boeken het kan niet anders dan oorlog zijn zijn vermoeide hoofd knikt naar het bruine water, rimpelt maar kan geen vergeving beloven; de sloten uitgegraven gedempt is het geweten op vaderlandse grond hij leest verder de dodengang in sluipt onder prikkeldraad, trapt op de einder met…

de soldaat die sterven gaat wacht in de nacht het inloopgraf ligt klaar de modderlaarzen wegen zwaar in niemandsland daar huist de dood de aarde is er zwartgebrand het kraterwater donkerbruin tot rood geen struik geen boom maar woekering van prikkeldraad de horizon vlakbij en heel ver weg de dageraad soldaat ik groet…

na elke oorlog moet iemand opruimen de demonen de laatste kogel het heilige gelijk het opperste kwaad de muren het prikkeldraad na elke oorlog moet iemand blijven op verstikkende zwarte grond om plaats te maken voor het rouwen om verdwenen geliefden de dood van het kind na elke oorlog moet iemand zich vasthouden…

Soms staan mijn zenuwen wijd uit straalt de grijze massa van mijn brein maar vaker zitten ze in de knoop in rollen prikkeldraad voor mijn ogen. Soms ben ik zo rusteloos en actief dat ik elke nieuwe seconde verscheur maar vaker ben ik ijzig kalm en stil verstar ik urenlang in een huivering.…

Waar wreed vertrokken muilen zich achter prikkeldraad verschuilen. Waar brandend bommenluchten gillend langs de hemel vluchten. Waar splinters 'hoop' verscheuren en vlammend rood de aarde kleuren Waar blinde ogen in verwrongen lijken zielloos naar de hemel kijken.…

ik heb me mijn hele leven al bezeerd aan prikkeldraad ik wist dat het er was en mij een slechte uitdaging gaf ik kon het nooit weerstaan moest altijd weer tegendraads gaan halen en schrammen waren legio er was altijd een bloeder in de regio nooit is mij een pad onthuld zonder die vreselijk scherpe tentakels ik banjerde…

Geluk op steen gewet, tot messen achter prikkeldraad tot lappenpoppen gesneden.…