Alle inzendingen over prikte

Het vangnet vangt de woorden striemend uit de lucht, doodt ze en prikt ze vast daar waar geen leven is, midden tussen dode vlinders ongeliefd, hun tinteling verloren.…

het is geen feest om alles uit te pluizen het willen weten waar goed en kwaad echt huizen als anderen lachen in het snel vergeten is er bij mij de angel die prikt in het geweten zorgeloosheid heb ik nooit gekend me volledig overgeven is ook niet voor mij bestemd toch ben ik gelukkig met je heerlijke gezicht jouw pak met veren en…

Geur prikt in mijn ogen Geluid drijft op de wind De kleuren zijn onzichtbaar Ik voel me een klein kind Zwart- witte levensstijl Eentonig in de nacht Ik proef de herfst op mijn tong Ik had hem niet zo vroeg verwacht Een blad valt op mijn haren Gevangen in een droom Maar als ik morgen wakker word Is alles weer gewoon…

ze speelt met de warmte en het licht, prikt in je ogen en kriebelt op je gezicht. Begroet je door een openstaand raam, ze geniet van haar roem… en faam. Door haar ligt de lente op de loer, en knoppen houden zich stoer. Met een beetje warmte op hun hoofd, is een mooi bloemenspel beloofd.…

zijn weg versperd door tegenslag alleen een mist in zijn gezicht nog nazwaaiend met de witte vlag en zijn ogen op de toekomst gericht was alles opeens verdwenen als de lucht in een ballon die, wanneer men erin prikt niet snel genoeg ontsnappen kon grote katers in zijn denken door een bom van ongeluk hij viel neer in het verleden maar…

Ik geef me over Vlieg maar meisje Vleugel door de nacht Hoog Tot boven de lichtbron Kijkend met groen vragende ogen Op lichtgevende mannenlijven En jij Injecteert gretig Jouw verlangens In zijn volgende schaduw Prikt zijn driften aan Opdat hij weet Wat er van hem wordt verlangd Jij daalt neer En krijgt Jouw onvermoeibare drift.…

Zelfstandig verder gaan Los van mij waarin het Met onzichtbare ketens Is verankerd - En net als de rust Gekomen is, ik me al bijna Onderdompel in de slaap Die met graagte is gekomen Is er die kleine speldenprik, Vanuit het niets, vanuit Hierboven, hieronder, Misschien wel van hierbinnen, Is het mijn geweten Dat me wakker prikt…

Zoek geen speld in de hooiberg als je pijn hebt in je donder maar ga naar de fysiotherapeut die drukt en drilt als een boor en zet ‘n naald op de pijnlijke plek prikt je niet lekker maar niet lek laat die plek wel lekker sudderen als oma’s draadjesvlees in de pan je wordt losgemaakt, vrijgemaakt van ongemak, pijn, ‘t voelt als herboren zijn…

Mamme, mien Flappie is vot, joa kind, dien pabbe is joareg de familie komt vandoage eten; Flippie is ook vot, mamme joa, Flappie was nait genog, ome Doeke prikt ‘n vörkie mit-- dan mout ome Doeke dizze nacht mor in ‘t knienhok bie Flappie’s moeke sloapen, zai is aarg verdraiteg en ainsoam, en er zit nog veul Flappie in ome Doeke.…

Levend onder palmen op een verlaten eiland Zoute zeewind prikt de smaakpapillen op de tong De voeten in het aanspoelende oceaanwater Languit liggend in het zonnewarme, gele zand Jagend en vissend om de voedselvoorraad aan te sterken Af en toe een Amazone voor de vleselijke lusten Het leven hier is primitief, maar toch een paradijs Waarom zit…

lijden lag licht te weken tussen dons van zacht vermoeden geen gevoel gaf meer genoegen dan te zwelgen zonder reden ogen zwommen achter glazen geniepig glurend door het vocht dat opgewekt meer tranen trok dan voorspelling kon beramen onderhuidse spelden prikten punten in onschuldig weefsel als een woekerend verzinsel waarin waarheden…

ik sta buiten, waar ik mij verwar met een rozenstruik in de regen. het plafond prikt reeds met blauwe naalden de dageraad in mijn blote rug zoals mijn voeten zoeken naar je fundamenten. ik wil nog even schuilen, maar gefluister doorbreekt je huid niet en vingers vingers blijken te zacht voor je gezicht --------------------…

lijden lag languit te weken tussen dons van zacht vermoeden geen gevoel gaf meer genoegen dan te zwelgen zonder reden ogen zwommen achter glazen geniepig glurend door het vocht dat opgewekt meer tranen trok dan voorspelling kon beramen onderhuidse spelden prikten punten in onschuldig weefsel als een woekerend verzinsel waarin waarheden…

ik wist nog een paar noten de eenvoudige melodie emoties kwamen snel naar boven van het nooit vergeten lied weer prikten mijn ogen van eenzaamheid en pijn in afscheid van het samenzijn woorden klonken luchtig liefde smaakte vluchtig aan het eind van de studententijd we drempelden verlegen naar volwassenheid en raakten zingend…

los dat haar eindelijk los dat haar het vlecht zich eigenharig tussen de toetsen handig vingers ontwijkend die willen ontwarren neuzen vrij wroeten in regels opengesperde vleugels bespeuren oud schrift geijkte normen willen vernieuwen een verse punt prikt scherp inzicht slijpt zachtheid zonder verlies en lippen…

jij hebt mij verlaten verdriet prikt in mijn ogen die alleen nog maar zwart zien ik stort in de afgrond van het randje van jouw hart een eindeloze diepte in met grote snelheid verlaat ik jouw lichaam ik val uit jouw verlangens om plaats te maken voor een ander maar jij verlaat mijn lichaam niet ik houd jou gevangen voor onbepaalde…

ik ken de druppel heb hem mijn hele leven gebruikt steeds kleine beetjes huilde nooit voluit hij groeide niet mee prikte vaak achter mijn ogen meer stond ik dan niet toe boog voorover kuchte wat wendde mij af snoot mijn neus toen was het over ik had geen keus pas met jou werd het anders hij wilde erbij druppels groeiden vloeiden…

dropjesverslindende touroperators vergapen zich aan hartmassage / bij de bakker / in de bagelstore om het even wat je inlijft een vorkje prikken naast het pleintheater: hij floot de honden en zij zag de valk stijgen diepte lachend iets op uit de zak van haar lief - prikt sushi - betaalt de nekmassage (...één litertje zuurstofrijk bloed…

de lach is weer verpakt in klatergoud spiegels kaatsen vol de schijn van het uitbundig samenzijn staan bol van holle frasen en platvloerse gein maar het is voorgekookt de bordjes smile weten van geen wijken als wij kijken waar is de lach die prikt achter de ogen voelt als een brok in mijn keel die mijn hart nog diep kan raken…

te herhalen hun menselijk handelen laten falen toch worden ook zij misbruikt door lieden die ook van hun ellende profiteren en leven in sferen van geld jij bent de enige die zich verheft in de grauwzwarte menigte die schuifelend tergend langzaam beweegt hebt het enige stel ogen dat priemend in de verte prikt…

onvermoeibaar zwoeg ik voort de weg is lang en zwaar obstakels vliegen rond mijn oren mijn hiel prikt in een blaar elke rots en kei versperren delen van mij spreken me aan ga heen, vandaan ik verman me, stap door volg verbeten het spoor geef als het ware mijn leven voor ’t hare zij is onweerstaanbaar en weet van geen wijken maar…

De onstuimige wind van de herfst prikt meedogenloos en etst jouw naam zee ligt daar uitnodigend als een schommelend schuimend bad de hemel oogt nog zomers blauw als zoveel jaar geleden volg ik het pad in witte wolken zie ik gezichten die jij voor mij bedacht dan verdwijnt de kille zilte kou ‘herinner mij’ zegt je stem in mijn…

een dag kleedt zich aan, rekent zich rijk  smokkelt uren langs mij heen  die ik later terug vind  in abrikooskleurig ondergoed  ik draag 's avonds de verloren tijd voor de nacht die haastig de restjes uren ophaalt alles uitrekt alsof ik geen vrouw ben een dag kleedt zich, prikt zich aan schreeuwerige prijskaartjes raakt ziedend mijn lef…

In een waas Prikt de dwaas Ieders zeepbel door Het staal trekt een spoor In de ontzetting van de ziel Met de stemmen in zijn hoofd Beroofd van enig moraal Dief van werd beloofd Aan de onschuld van het leven Waant hij zich weer even baas Over wat hem niet werd gegeven Met ogen zwart, vaal gezicht Gedachten verward, doelgericht Uithaal naar…

prikte al in twaalf slagen van een galmende klok die de duiven deed verschrikken van de bescheten platjes aan het achterhuis…

het kouder kaatste blauwer uit het lege firmament spelden prikten licht goedkoper dan het leds equivalent daar waar zon in geel en rood haar huishouden viert spoort ook maan gesikkeld zijn talloos laatst kwartieren aan vreemd dat mensen zonder tijd door maneschijn verblijd gaan feesten met familie en vrienden op gezag van…

Je prikte je aan mijn pen en sliep in, en droomde verbitterd de honderd jaren tussen de werkelijkheid en de prins. Ik trachtte een gat te maken, maar de haag bleek onmenselijk dik, een schuld die groeide en groeide omdat ze geschreven stond op mijn gezicht.…

Tijd voor je winterslaap, tijd om te sterven, je valt me nu al maanden lastig, je weet nog altijd niet van ophouden; het wordt nu al kouder, geef het toch op, maar nee hoor, je hangt nog steeds rond mijn kop; iedereen zegt dat je niks meer doet, maar ik hoor nog steeds je gezoem, en jij prikt nog steeds, opzoek naar mijn bloed; ik…

Ik stond aan de kust En kuste de wind Streelde de golven Met mijn ogen Zout water prikte In mijn open wonden Schelpjes staken In mijn blaren In de verte zag ik Een schip varen En ik voelde me Ver weg Wolken trokken weg En mijn adem steeg Er bovenuit Een zucht ontsnapte Ook vissen Bubbelen hun adem Tot boven het Oppervlakte…

verlangend prikt de kraai in de geplaatste vuilniszak diverse kleine gaatjes maar oh wee/onder etenstijd geen enkele behoefte aan hebzuchtige maatjes grote bonje daar een enthousiaste ekster echter van korte duur woedend opgejaagd naar het topje van de boom wat zuur meer narigheid twee bedrijvige duiven ook voor hen/…