5879 resultaten.
als de lans valt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 717 een lans
doorsteekt
mijn hoofd
borst
buik
zo alles,
het verwondt
het splijt
mij,
mijn wereld;
een vaste aarde
het pint mij
in de weke grond
de storm
schudt mij
sterk
als speelbal
naar alle
kanten
warrig worden
mijn gedachten
wazig het zicht
op gehavende
restanten
en jij
jij
stroopte
de schellen
van mijn…
Jezus was een schyzofreen
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 935 In een visioen zag ik hoe het hoort te zijn
Vrede en liefde overspoelen de aarde
Zondeloos leven, zonder zorgen, zonder pijn
Mensen waarderen elkaar en laten een ieder in zijn of haar waarde
Ik werd geleid door hogere machten,
een ieder die me zag bedaarde
Ik was de verlosser van vulgair naar rein
Alles stond in verbinding, de wereld onder…
Windstilte
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 731 In de schemer van mijn dagen
blijft elk antwoord ongezegd
op mijn laatste levensvragen
die, onverwoord noch uitgelegd,
verschrompelen tot mijmerij,
pijnloos, van kwetsuren vrij.
Nu de golven zijn bedwongen,
weggeebd in afgaand tij,
word ik kabbelend bezongen
van veraf als van nabij
door een eindeloze symfonie
met klank en kleur in harmonie…
mijn zwaluw
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 593 een vogel kijkt niet om
zoals ik vaak doe
jij scherende zwaluw
met gevorkte staart
in duikende vlucht
tref jij je doel
ik denk steeds na
over wat mij zorgen baart
jij spreidt je vleugels uit
als vanzelf
ik zoek met moeite de weg
schoorvoetend , aarzelend
weet vaak van heg noch steg
jij boerenzwaluw verkent
de aardse velden
trekt…
gevierd en toch gewoon gebleven
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 508 gisteren was ik thuis
mijn eigen dichter
niet overgeleverd aan
strijd en bestaan
vandaag blijf ik thuis
in blij gemoed
wat men ook met mij doet
ik ben hier…
het koningsdrama
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 525 een zoon
een zoon
is mijn zoon
hij is in mij
nog niet gestorven
vecht nog immer
laat niet los
wat hij heeft verworven
krampachtig
bewaar ik zijn beeld
maar zie niet
dat mijn zoon
is verworden
tot illusie;
mijn eigenbeeld
in de arena
van mijn geest
strijd ik nog steeds
als heerser
terwijl mijn koningschap
al lang is…
Er is meer
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 624 spreek mij van
een innere taal,
een wereld waar
twijfels woekeren
net als woorden
nooit verstaan
zwijg mij in
een uiterst praten,
een werkelijkheid
waar schijn beweegt
net als het frêle,
doorzichtige verlaten
begrijp mij achter
een wonderlijke stilte
er is minder dan
een wereld, meer
dan jou en mij
onbegrepen
het verlangen…
tevergeefs
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 527 mijn ogen sluiten
en zien in het donker
helder mijn schaduw
gekromd passeren
achter betraande ruiten
mijn stem stokt
de keel verengt
als ik mijn handen
wil strekken
naar het verloren
verleden
tevergeefs
de tijd
heeft een
blind paard
bereden…
aan wal gedragen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 322 ik laat mijn vogels vrij
gisteren en vandaag
onbeweeglijk zwart
in diepte, zee en velden
schaduwen verliezen naakt
de oevers aan mijn zij
waar ik mijn stem laat spreken
ik kan nooit meer zijn
laat me daarom varen
naar uw spiegelken
van lichte dromen
waar gij me zuiver
laat rusten in
de cadans van
lieflijke woorden
---------…
onder de knop
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 512 ooit toen de jaren
nog niet telden
was er
de dagelijkse vraag
hoe
geef ik
mezelf een houding
zo omstreeks
mijn vijftiende
kwam uit amerika
bericht
houding was voorbij
image building
je moest bouwen
via acts
naar een verbeelding
van jezelf
vandaag bedacht ik
dat ik me vaak nauwelijks
een houding kan geven
ook geen houdbaar…
gevangen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 377 een daverende stilte
geleidt mijn oog
naar jouw schaduw
het gordijn vlekt
het toneel
als was je menselijk schuw
of zomaar te veel
een schijnwerper
snijdt cirkels,
vangt jou
als jij eens,
onverhoopt,
vluchten zou…
ik kijk !
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 396 aangeslagen zien
dat wil ik niet meer
verblijven in kassen
als cellen van de ziel
met een verkrampte
atmosfeer
en oogleden
als verkreukte jassen
nee, zo zet ik mijzelf
voortaan niet neer
ik heb de engel in mij
te lang bereden…
een aardse vlinder
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 395 soms dan ben ik zo
ondraaglijk weids
waar mijn vlees
als afhankelijke wees
zuigt aan borsten
doch mijn ziel
de God verzoekt
diepte niet te korsten
zo ben ik van
nature geschapen
als een menselijke zot
ik, die nauwelijks
mijzelf ken
en voortdurend
mijn duizend loten
bij elkaar moet rapen
ja, ik ben een aardse vlinder
lichtzinnig…
Burnout
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 849 Hoe kalm en
wijs en rustig
evenwichtig
was de mens
nu is hij overspannen
de bovenboog houdt vast
hij mijmert spant en barst
in woede angst en twijfel
de onderbouw is
uit het lood…
Een stem en de stilte daarna
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 349 er staat een boom
vlakbij mijn raam
het is een treurwilg
zijn tranen kruipen
naar de winter
losgeraakt
doorheen de nacht
ik wil niet zien
waar de zomer ligt
of waar ik mijn adem
heb achtergelaten
ik vlucht wel verder
op stille voeten
ontkleed mijn dromen
van ster en maan
want de lippen
die mij hebben gekust
ze doofden…
Ik was geweest
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 380 waarom schreeuw ik
ik weet er is geen andere weg
want elk woord was op voorhand
al gedoemd tot sterven
waarom droom ik
wanneer ik beter over
dood kan spreken in
mijn leeg verloren lichaam
al wat bestond lees ik
met stompe letters
want ik sterf in jou
eer je bestond
ik schrijf mezelf weer
in de scherpe hoek
waarin ik beter
had…
kippige gedachten
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 559 soms lopen gedachten
los als kippen
gele poten trippelen
driftig in de ren
gevederde vleugels
weinig verplaatsing
een en al gekakel
geen touw
aan vast te knopen
gelukkig valt
er af en toe
een ei
echt denken
lijkt er niet
meer bij
behalve dan
dat je denkt
een griepje
en het is voorbij…
Als ik was
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 403 jij legde de schaduw
naast het smalle pad
terwijl de wereld was verlaten
al ver voor het komen van de nacht
aan de bosrand
met een handvol bladeren
trad een voorzichtige eik
nog nabij om zo oud
de gebroken herinneringen
in het sterven te verjagen
wil je niet in de zon gaan staan
vroeg jij
want de zon draagt niet jou
maar jij draagt…
hoog,laag
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 491 leven in de lucht
leven in de put
leven op een roze wolk
leven op een mooi moment
leven in een donkere grot
leven omdat het moet
leven vrolijk in en uit
de zon schijnt vrolijk op je huid
leven op een roze wolk
k'wou dat t'zo blijven kon
leven somber en verdriet
dag in dag uit die dichte mist
soms heel soms denk ik,...
was ik er…
Alles kwijt..
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 761 Ze was nog jong en wild,
nog niet toe aan vastigheid..
Ze genoot nog van het leven,
wou haar vrijheid nog niet kwijt..
Ze danste zonder schaamte,
met de mannen om haar heen..
Ze kon iedereen krijgen,
maar was nog steeds alleen..
Ze maakte mannen gek,
heel onschuldig, zonder doel..
Ze danste close met iedereen,
zonder lust, zonder gevoel…
Rozenschrift
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 337 jij zag hoe mijn jurk versmalde
samen met het uitzicht van
een zwart omrande boord
ik keek naar rood gekraste ogen
kleedde me met schaduwen en
verborg zo mijn magere lijf
bloemen waren er in overvloed
die dag dat ik mijn mond bedekte
met een marmeren rozenblad
jij hebt me begraven gezien
toen alles zwijgend werd en
ik het liefhebben…
Schaalvragen
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.376 jij meet mij en ik mezelf
in deze context mag ik
jou niet meten maar dat
doe ik lekker toch
in jouw machtige ogen
zie ik zeer, je schiet met
scherp, je bijt, ik duik
en denk anders, dat doe
ik anders…
Een kind
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 754 opgesloten...
aan handen gebonden
geen voet om op te staan
niet kunnen slaan
niet kunnen stampvoeten
haar eigen gevangenis
gelukkig maar
want wat als....
haar handen kunnen uitreiken
ze stevig kan staan
ze uit kan halen
en stampvoeten gaan?
gevaar voor...
kwetsing
geen erkenning
veel te veel pijn
ze heeft de moed om het…
lotusbloem
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 499 volmaakt wil ik zijn
veel geluk
stroomt mij dan toe
kende slechts
vernederende pijn
ben dat vreselijk moe
volmaakt wil ik zijn
hoor er dan echt bij
ben dan wel niet
mijzelf
maar streven naar
zalige perfectie
leidt mij naar
een hemels gewelf
volmaakt wil ik zijn
dan alleen, dan alleen
ja, dan alleen..........
ik schreeuw…
Getuigenis
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 562 ik zag een kind vallen uit een boom
het ademde een woord. een eerste woord.
blind. vader bevroor
het kreeg omtrek en wat vormen
hij droeg haar naar de dag. een eerste nacht.
donker. het kind bevroor
de wind liet niets blijken en schoof verder
voorbij het veld van verborgen mos.
doof. moeders gehoor
ik zag een kind sterven
en raapte…
Bon vivant
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 790 achter berken klimop en rozen
grazen schotse hooglanders
hun liefde uit het dorre gras
ze meten hun krachten
met de natuur
die bollenland was
koesteren hun kalveren
steken de koperen zon af
van de noordzeeplas
ineengehurkt in de verkoeling
van het meer van eigen tranen
sombert de man verdord in het gras
rimpelend komt de zon uit…
Ik leef mijn eigen leven
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.522 Ik ben geboren om te
sterven.
Ik ben op aarde omdat
men verkoos
kinderen te krijgen.
Ik leef mijn leven
op mijn eigen manier
zo ik dat wil.
En wie er een probleem
mee heeft hoe of ik leef
heeft het moeilijker
dan ik.
Ik ben geboren om te
sterven maar alle
tijd er tussenin
is mijn tijd en
van niemand anders,
dus deel ik mijn eigen…
Ja, ze was een meisje
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 435 het doet er niet toe, zei ik
hij is dood
ik legde het geweer op de vreemdeling
plukte plastic geraniums en gooide ze
voorbij mijn triomferende blik
die avond liep ik in de tuin
de wind ging me voorbij en
zakte in de wolken toen ik met
dit gedicht op mijn huid
de hemel betrad
door de spiegel heen
spuugde ik nog een laatste keer
op…
De eenvoud van het complexe
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 745 De rariteiten van de geest,
ongedwongen door gedachten,
onherkenbaar door het smachten…
Als een brief die nooit meer leest….
Herkenbaar door het pure.
Verkwanseld door mens en tijd.
Door ratio en materie,
Is men in staat om te verzuren…
Want de eenvoud van het complexe,
is tastbaar door de onschuld…
Zonder regelmaat van denken,
ongeacht…
de ring van argwaan
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 606 hoe was het
ook al weer
eenzaam wantrouwig
iedereen die zegt
dat ze maar eens
moet zeggen in
's hemelsnaam
wie ze dan
wel vertrouwt
dat is pas
de ware griezel
wat zeg ik
de laatste griezel
alsof er
iemand op deez aard
zou zijn
die ze meer
zou kunnen vertrouwen
dan zichzelf
die zou haar
trouwens ongetwijfeld
vertellen
dat…