Alle inzendingen over puberteit leven drukte

je leven opnieuw uitvinden…

Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer Maar ze had haar Lieve Heer Waardoor haar het soms nog lukte Spijts hij uit het leven rukte Hen haar dierbaar, telkens weer Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer Al haar vreugde en haar zeer Hoe ze vroeger soepel bukte En dan veldboeketten plukte Hoe…

mijn moeder Hielp me door mijn kinderjaren Kamde elke ochtend mijn haren Vertelde me over haar puberteit Luisterde tot in de eeuwigheid Gaf me tips voor op school gaf me soms een klein symbool om te laten zien ik hou van je, mijn lieve lien…

Toch ben ik in leven gebleven ook al drukte jij mij naar beneden, want ik wist: het geluk komt toe aan wie heeft geleden.…

Soms wil ik er even niet Zijn Soms wil ik rust mijn hoofd leeg laten niet praten enkel zweven in het niéts Zijn…

de maand van herfst en stille winter, regen en koud, wie weet gaat het nog sneeuwen. een tijd van donker en wat hinder, december laat gapen maar ook geeuwen. oude kerstbomen en houten tafels mooi aangekleed, zo elegant en struis. de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis. december, de maand van familie…

De kinderziel was toen nog iets om ondeugden van af te wassen en schoon als Onze Lieve Heer van school te laten gaan met niets dan liefde te laten beginnen aan de puberteit Een mooi ideaal, mijn leven te geven voor de mensen en de hemel en vrede op aarde Bereid om me op te offeren lag ik onbeschermd als een lam onder de blote blauwe…

lui achterover onderga ik de drukte leven snelt voorbij heel mijn zekere gevoel ent zich op bestemmingen…

het leven trok als film aan je voorbij in zwart en wit vervlogen kinderjaren de puberteit (een duister navelstaren) het witte doek gescheurd door averij de rolprent kleurde, maar de wilde haren wekten weldra lach en spotternij de eb werd nu het heersende getij het scherm zou nooit de diepgang openbaren je bent een vage figurant gebleven…

jou een leven met jou gaat door me heen tot jij beweegt, de wereld weer draait en ik daar sta in de drukte van alledag…

Als ik me gedraag mag ik als halfwas half meedoen alsof het leuk is in die wereld op zijn kop die mij denkt op te beuren met een lachje, joh de leukste tijd van je leven... Cynici! Weg ermee! Weg met nep!…

Mijn stem slaat over en ik slik; ik denk: waarom nu, waarom ik? Een moment als geen ander, waaraan ik niets verander. De emotie werd me even teveel, nu even wachten, dan ben ik weer heel. Mijn stem liet alles horen, liet alles zien, al de onzekerheid, alle gevoel en mijn lichaam, mijn geest hielden 't voor gezien. Zo duidelijk, zo voor even…

Een jongen die zijn meisje kwijt raakt davert niet. En de wereld niet van zijn gedichten. En de nacht niet van zijn stap. Met zijn gazelle aan de hand staat hij terecht voor een twaalf meter hoge tafel waarop zij met haar nieuwe vriendje zit (die haar telkens zit te zoenen “straks” giechelt ze “eerst dit”) Ze kijkt hem vreemd ernstig…

Ik ben een vlog begonnen. Er kijkt nog niemand naar. Maar als ik stevig volhoud, Komt dat vast voor elkaar. Eerst wilde ik gaan bloggen, Maar zag daar snel van af: Je moet dan dagelijks schrijven, Dat voelt voor mij als straf. Nu zend ik uit mijn ‘home’ Mijzelf de wereld in En show ik, zonder schroom En nooit met tegenzin, Alles wat ik…

Van kinds af aan moet ik al letten Op alle voedingsetiketten. Je staat versteld wat ik moet weten, Van alles wat ik niet mag eten. Glutenvrij, zonder lactose, Ook kleurstoffen zijn uit den boze. Dan is mijn broer veel beter af : Die is autist, maar da’s geen straf.…

Amsterdam! Vrij man van de wereld wil jij zijn Jouw wilde ogen dreigen mijn vaderhand, ach, stuur een engel, licht, een vrouw een gunstige wind, zoete dromen iemand, iets dat jou helpt desnoods onbreekbare spiegels Vader, moeder, aarde, heelal laat iets gebeuren, natuurlijk wie alles ziet, weet niet waarom in te grijpen vrijheid zou…

En het gevoel dat vogels geven; de drukte van leven belofte van meer.…

Zij hebben hun leven verward met elkaar niet geheel en ongevaarlijk van stilstand in de benedentuin flirt een herinnering met geplante struiken en kinderen spelend de rauwe werkelijkheid drukt vingertoppen als schurend zand tegen hun oogleden zo klein kan het zich leven zo dreigend toch "het" vergeten…

Ook al ken je geen integriteit Heb je geen stabiliteit Voel je onbetwiste nijd Als anarchistische meid In een ellenlange puberteit Vanwege burgerlijke banaliteit Door anderen gekastijd En gebombardeerd als stommiteit Toch dan zie ik in jou geheid Dat jij je hebt bevrijd Uit de hypocritisch strijd Van deze zogenaamde moderne tijd…

tors rotsen sleep koffers vaten touwen de trog we schepen haar in scheef net schelpdieren rukken de matrozen op versnellen hun pas langs het want de trotse trossen gaan uit hun bol en nergens is olie en alles is vol alleen mijn snelle handen rijmen nog met de zeilen de doden de winden het zog ------------------------------------…

Waarom maakt een mens zich druk, soms om helemaal niets, moet ie zich ontdaan van een juk of is het een ander iets? Waarom wordt een verhaal steeds groter neemt ongekende proporties aan groeit het welhaast uit z’n jasje zodat je de waarheid niet meer ziet staan? Waarom maakt een mens zich druk, soms om minder nog dan niets kom, ontdoe…

meisje, in je jonge leven worstelen door je puberteit aarzelen om jezelf te geven overlopen van genegenheid vrouw, gebonden en gedreven gevoelig zijn en verweren jezelf vergeten, eerzaam streven argeloos beminnen leren moeder, in je hele wezen leiden, door spel, door boeken twijfelen en beschutting geven samen naar morgen zoeken vrouw…

dat ik dit nou niet eerder heb gedaan: een ode schrijven aan mijn lieve moeder voor mij had zij toch immers altijd tijd of ik een lieverd was ofwel een loeder als kleutertje of in de puberteit zij leerde mij hetgeen ik echt moest weten ze zorgde en ze raakte mij niet kwijt als ik de weg naar huis eens was vergeten is zij altijd naar mij…

Er is een hoe een wat Een omdat Er is een hij En een zij En is een boven en beneden In alle lagen Er zijn de weken en de dagen Er is rust en ruimte Chaos en drukte Er is wat komt en wat niet komt Wat je gevraagd hebt of niet Er is van alles Te denken Te voelen Te weten En toch wil het liefst vergeten dat wat leven echt is…

Leven als een nachtvlinder In de morgen pas naar bed Voor de afspraak weer te laat Had de wekker niet gezet Leven als een nachtvlinder De avond gevuld met rust Genietend van de stilte Drukte van overdag gesust Leven als een nachtvlinder Het dichten gaat zo fijn Woorden dansen voorbij Ik zet ze op een rechte lijn…

pas veertien wordt gaat tijd niet vlug genoeg je wil in zeven haasten naar grote mensenland 't is nog een beetje vroeg geniet maar van je jong zijn van spelen en van sport giechel, stotter, bloos je mag nog even kind zijn voor je volwassen wordt blijf nog even meisje spring maar in je touw 't duurt nog maar een poos de tijd van puberteit…

Doorheen de drukte De drukte van de dag Snel en ongeordend Vliegen minuten voorbij En dwalen Mijn gedachten Even af Naar hen Diep in mijn hart…

Het piepen van de wind doet de stem verstarren in het vriendelijk gebaar van de ochtend als ik ja knik tegen het leven roep en rijk me de hand vergeef me vriend stuur me bloemen of steentjes om bij te dragen aan het gewicht dat drukt de laatste bloedspat van uitgewist leven kus me dan ten afscheid…

Iedereen die "kent" je ze spreken je altijd aan Op je werk ben je bekend voor anderen klaar te staan De buitenwereld denkt dan ook dat je vrienden in overvloed hebt Maar steeds blijkt dat na werktijd de belangstelling snel weg ebt Weinigen die je eens bellen die belangstelling in je tonen Terwijl ze allen notabene zowat bij je om de hoek…

Wat geuren met je doen: ze brengen terug wie je niet meer bent ze kussen wakker wat je niet meer kent: heel die drukte in je hoofd, heel het worstelen om zin.…