Alle inzendingen over randen

tweestrijd Verzwijg mijn bestaan diep in je ziel Schop de schenen van machteloosheid Mijn pijn grenzeloos gelijk aan liefde Dool maar door de paden van je daden Schaduw mijn zonnestralen in het duister Warme rust die in jouw stilte verdween Een oase van lust smeulend in mijn hart Troost je geweten met valse leugens Warmte kent geen randen…

Jouw lopen liep een eindje mee langs randen van schaduw duistertuinen vol heimwee er zong een dove duif in jouw binnenste vrede een zoete zuinige drang tot als maar delen woordendelen soms eenzaam in een zaligheid in de diepte van een lege ziel er drong een waarheid naar binnen een gezicht zonder masker maagdelijke geheime liefde.…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

blauw schuurt voorzichtig de witte wereld open rafelt randen die vrij zicht nog enigszins belemmeren maar vlot oplossen onder een al warm zonnetje waar blauw universele kou spiegelt uit het absolute nulpunt beweging langzaam stopt en inertie de overhand krijgt doordat energie van atomen niet meer in trilling kan…

ik heb jouw tijd genomen je nachten bevolkt met dromen dagen gevuld met bloemengeur donkere kanten van wolken bekroond met de bladgouden rand van de zon ben de melodie voor jouw woorden die in liefde tot lied zijn geboren jouw plotseling verschijnen geeft mijn leven verlangens die nooit meer zullen verdwijnen…

bevrijd me uit het kleverige web van draderige zwalkende leugens dans onder de magische zon en spreek in droomwoorden raak mijn ziel verbind me kijk over de rand en schilder je taal in felle kleuren niets is wat het lijkt…

eiwitkabels aanwezig zijn, Anderhalf kilo doorsnee gewicht, Druk met elkaar converserend Zodat er wel veel naar voren, Maar nog niet zo zeer Naar buiten komt - Gedachtenkronkels komen Talloos voorbij, probeer ze Een stem te geven, laat ze Voorzichtig naar buiten neigen, Maar in mijn verzen valt op Dat ik vooral schrijf op De rand…

Dagelijks in de bergen De diepste roerselen Met haperende pen Gekrabbeld op een Notitievel - Bij het teruglezen Na terugkeer naar eigen Huis en haard Snijd ik mijn vingers Aan de scherpe randen, Tot bloedens toe verwond Door de diepste gevoelens - Zij laten ook op papier Niet met zich spotten…

In een zacht ritmisch bewegen danst onzichtbare wind door de nog naakte takken van de bomen maar toch al met een zweem van groen steken ze af tegen een hemel grijs en grauw zon is verdwenen nergens een stukje blauw zo nemen we afscheid van de laatste dagen van de winter afgewisseld met regen en zon wachtend op een nieuw lenteseizoen…

Toen daar aan de rand van het dorp verpozend aan de brede beek de kerktoren vouwend tussen de rimpelingen zie hoe de lucht zich ontdubbelt zich buigt naar het water blauw en zilveren linten drinkt en elke horizon inslikt de huizen samengevoegd tot een vloeiende wereld van inkt wars van elke dimensie en ik voelde me verwant aan het strepen…

8. Groenland 2022 dit was allemaal ijs gebaart de oude man bij ons raakte nooit iemand zomaar kwijt maar velen kunnen niet meer meekomen 9. Groenland 2022 hij voelde dankbaarheid zijn sledehonden hadden de man uit een wak gered sneeuwscooters zoveel goedkoper dan sledehonden 10. Groenland 2022 de terugtrekking van de gletsjer…

1. Groenland 2022 achter het raam drijven ijsbergen voorbij door stilte en mist omhuld sledehonden huilen de herfst is begonnen 2. Groenland 2022 het ijs smelt de gletsjer dooft alles verandert in een zee van wachten leven aan ijsvrije wanden…

3. Groenland 2022 in de diepste lagen van zijn oude ziel woont de zoon zijn dood in nevelen gehuld als een doodsgeest 4. Groenland 2022 in een verdwijnende wereld mist niemand iemand totdat je in delen wordt gevonden op de vuilnisbelt…

5. Groenland 2022 om de dag bezoekt de oude moeder haar kind twintig jaar zingt ze hem dichterbij op het kerkhof 6. Groenland 2022 ik woon hier al 20 jaar zegt de Deen maar het Groenlands spreek ik niet in de tuintjes hangen karkassen van rendieren…

Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen Ster, Parijs of Prinses de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

net voordat mijn ogen dichtgaan op de rand van wakker, slaap zakt een waas over mijn netvlies tel ik reeds mijn eerste schaap net voordat mijn ogen sluiten op de rand van lui of loom staar ik naar gewitte muren wacht ik op een nieuwe droom net voordat mijn ogen dichtgaan op de rand van waken, rust zak ik weg in witte watten … totdat jij…

De rand, dun en hoog. De diepte, diep. Ik balanceer ongeduldig en hebberig; wil ik op de rand staan, wil ik de diepte in. Geen houvast alleen mezelf. Keuzes, zovele. Hersens gepijnigd. Emoties en ratio door elkaar heen; werkelijkheid verweven met fantasie.…

er hoefde niets te gebeuren hij belandde vanzelf op een plek aan de rand van vergetelheid hij danste met Aphrodite een lichtvoetig leven tot de muziek verstilde en Chronos hem wenkte hij draaide zich om en reikte de hand van de gevederde dood voor de laatste dans aan de rand voorbij vergetelheid…

Een brug te laag Het beeld te groot, Het beeld kan nu, Bij het schroot Tegen de rand In rotterdam, De rand van een viaduct, Klabam! De vervanging is paraat, Pim Fortuin, Onze kameraad!…

Het dorstige hert zoekt naar de rand van het meer voor een slok water.…

Hij staat geduldig aan de rand van het water op vis te wachten...…

aan de rand van meer en land wacht het wrakhout op vergaan loopt het spoor van slijt en slag langs de richels en de knoesten en door holtes in de binnenwand op de rand van droog en nat ontmoette ik op ronde schors een man met uitgesleten zwart gelaat een vrouw met in ’t gezicht een gat te zaam een zware strijd gehad…

ik ruik de randen van je hemd merk dezelfde geur als vroeger van zweet en goedkope zeep kan het nu ook zien er zit een zwarte rand om je hart zo één van twee halen, drie betalen je voelt je altijd bekocht als er rotte vis in het spel is en rouw de diepte heeft van gangreen…

sst, het klokje tikt aan de rand van de zaden die op springen staan…

De zon gaat onder twee hazen aan de rand van het koren dansen…

hij begint op de rand van de nacht de merel zonder partituur het concert des levens…

mereljongen ontgroeien hun nest kukelen over de rand als te royaal gegoten pudding…

vurige vingers lekken aan de rand van de wereld de nacht doet een stap terug…

duinen – zandig - strand schelpen zwevend aan de rand tussen het wier – zeepaardjes…