Alle inzendingen over regen OR bang OR reis

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Nu de mensheid gaat vergrijzen Is er nog meer vraag naar ruimtereizen. Om te weten hoe het zit Aan het einde van de rit Als we definitief afreizen. In de ruimte Heeft u nog de ruimte.…

Dan is het zover, het praten is voorbij mensen staan op lopend naar de uitgang iedereen in een lange rij dan wetend, niet jij, maar IK ben bang. Angst snoert mijn keel bijkans dicht terwijl we naar jouw plekje lopen maar ineens: is daar die straal zonlicht en ik besef: bestaan kun je niet kopen!…

Het weer in Parijs, voelt aan dat de zon nu met schijnen volop zou misstaan!…

Mensen onthouden al het moois dat ze denken: in Pakhuis Weemoed.…

De ganse dag heeft het gegoten ofwel geregend, net wat je wilt. De hele dag was afwachten of je nat zou worden, of gegrild. Verzuipen dat deden er veel zwemmen op straat eveneens. Dakpannen vlogen door de lucht er werd eveneens heel wat gezucht. Maar dan ineens, breekt de zon door de buien zijn achter de rug Wat komt is warme dagen, geheid…

De briefkaart vergeelt al zo lang Geen contact Ik heb geen adres om er iets aan te doen Bovendien, in gedachten gezegd slibben mijn woorden dicht met voorzichtigheid Wij delen alleen de wind die ons bedekt met zand uit Zuid pollen uit Oost, regen uit West en uit Noord komt de kou Dan trek ik een trui over mijn hart, strijk met…

Mager, handen ruwe huid een schorre groet met gaten tussen mijn zandknarsende tanden: iemand om van te schrikken Ik ben overal want nergens mag ik zijn, geef me schoenen: zolang ik loop leef ik Noem me Job, ik geloof niet dat God me zal redden uit de onderwereld waar het 's winters warm is tot midden in de nacht de deuren sluiten…

Jij, omdat jij er bent je mij dus kent help me Zie je, heel de dag ben ik van slag van alles klopt er niet Ik heb geen fut, geen zin ik heb haren op mijn kin en vlekken op mijn bloes Er is geroezemoes het maakt me zo moe ik ben er slecht aan toe Ik droom fragmenten ik heb geen overzicht help me…

Eenzaamheid, dat gemis had ik niet goed begrepen: het is geen gevoel maar een neiging die ik misschien heb ondanks mijn goede leven Het is zo ongrijpbaar hoe belangrijk ik ben voor de lieve mensen die belangrijk zijn voor mij maar hun eigen leven levend afwezig zijn voor mij in de avond, de nacht en wanneer de dag begint en ik…

Eenzame mensen lopen tussen de mensen -- stil te verlangen.…

Wat werd er geroepen, alsook geklaagd de afgelopen dagen, of waren het weken, een ieder die je hoorde had het over: de regen die smakeloos naar beneden viel! Wat werd er gemopperd en ook wel gevloekt als er opnieuw een bui omlaag kwam de zoveelste al deze keer, jemig: wanneer stopt het eens een keer?…

Rozenkrans Tederheid Gevallen ziel Ontmoetingen Wachten Langs de straat Mensen die spreken in de bus Wees paraat Bliksem Tussen mensen Regen die stroomt Even de stilte Dan gedroomd Dat alles goed is Dat het leven een reis is Met de bestemming ongewis…

naar De eeuwigheid niet bang hoef Te zijn, want liefde regeert In haar, en als je gewoon Meebuigt met het graan in de wind kan er Niets misgaan, raak je niet van de wijs En heb je, net als ik, Een behouden reis…

De reis naar het hiernamaals is gratis, Ook het verblijf daar kost helemaal niets. Niets neem je mee van wat je ooit hebt vergaard Bezit is van voorbijgaande aard. Status is niet meer van belang. Wel hoe je was en deed, ben ik bang. Wat blijft zijn herinneringen en gedachten aan jou.…

ik heb mijn koffer al ingepakt beer heb ik in mijn hand voor wanneer het moment daar is geroepen wordt door Zomerland ik op reis ga over berg en dalen niet voor even maar levenslang met mijn beer zo dichtbij me ben ik helemaal niet bang ik ga springen over wolken glijden over de regenboog zal ik kusjes naar jullie blazen ook al houden…

Zoet is de liefde zo blij als een bij nectar van bloemen een geschiedenis ontvouwt zich land ademt regen onder wolkenverhalen geeft ze hem een stukje toekomst om zijn reis te vervolgen tegendraads komt hij bij haar in veronderstelling van gedachten rust in de hangmat als liefde blijkt te zweven stilte van de nacht.…

vier lange poten gelijk op stelten en 'n nog langere nek kennen doet hij ze allemaal maatjes voor het leven zo leek 't, want nu is hij geveld door zijn laatste wens over duidelijk nog een keer die langnekken groeten en 'n kus toe ~ goede reis Mario ~…

De mist is over en de regen is gekomen Ik ben op de vlucht voor de grote regendrup en echt niet bang om te schuilen, een nat gezicht, lijkt net of ik sta te huilen Nu het ontwijken van duizenden vraagzinnen want nog meer schuilenden willen een gesprek beginnen Om die duizenden regendruppels terug te verzinnen thuis aangekomen eerst…

De grijze wolken zien er onheilspellend uit. Dan een regenbui.…

ben je in het donker bang duren de nachten te lang denk je dat je daar wat ziet heus, spoken bestaan niet zie je schaduwen op het behang jagen geluiden je op stang geloof alleen wat je werkelijk ziet want spoken, die bestaan lekker niet…

wie maakt uit hoe wolken zich plooien hoe wind licht zal verstrooien in jagende gang mij maakt het bang bang voor hun schaduw voor het zwart van de bui en de stortvloed van regen ik kan er niet tegen dat onbestemde gevoel te zijn zonder doel, te zijn om voor niet te leven geven lijkt de moraal opgevoed met dat ideaal voel ik me…

de trein knarst gillend stil na een mensonterende reis onder de hemel het gillen van moeders families uiteengerukt en geslagen bange kinderen kruipen bij elkaar bevend huilend troostend de brallende bewaking denkt nooit zeker niet aan hun eigen kinderen die leven thuis in liefde daar huist een vreemd geweten…

stel je de dood voor als een lugubere man met een zeis dat was de landbouwtijd nu is het iets in de trant van nanodeeltjes die wegwaaien met de wind en de zon maar als ik wakker word in de nacht staat er opeens weer die schim van een man misschien in een clip op youtube hij zegt: ga snel op reis weg van mij en wees niet bang, want…

Regen striemt wind waait mij langs de vloedlijn loodzware wolken drijven aangespoelde schelpen verhalen hun reis vogels duiken hun vlucht zweven op de thermiek van de zoute lucht golven slaan mijn hart aan stukken snijdende pijn ebt weg in de ruis van de golven…

uit duizend ramen huil ik jou met ogen voorbij de dood, gezwachteld in het afscheid heb ik je lief zei je jouw naam tussen mij en morgen zo droomde ik de wintersterren op reis naar lichtbevroren regen wind volgde de vlindergevouwen woorden en ik huil verzamel jou in alle wolken van dit leven…

zijn wij over het weer Stellen ons vragen het antwoord schuldig Valt er sneeuw of hier en daar wat lichte regen? Zal ijzel onze reis bederven? Wakkert wind aan of gaat ie liggen? Kunnen we er -na 11 weken griep- nog tegen? Gaan onze kinderen 'dit aards paradijs' .....van ons erven?…

zacht hoor ik de regen, tikkend tegen het raam. de maan schijnt door de wolken, en de wind fluistert jouw naam. ik voel me ongelukkig, eenaam, koud en bang. kan mijn tranen niet bedwingen, en ze glinsteren op mijn wang. snel veeg ik ze weg, bang dat iemand ze ziet. ze zouden om me lachen, om mijn tranen van verdriet.…

Zacht hoor ik de regen, tikkend tegen het raam. De maan schijnt door de wolken, en de wind fluistert jouw naam. Ik voel me ongelukkig, eenzaam, koud en bang. Kan mijn tranen niet bedwingen, en ze glinsteren op mijn wang. Snel veeg ik ze weg, bang dat iemand ze ziet. Ze zouden om me lachen, om mijn tranen van verdriet.…