102 resultaten.
Soms
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 729 Soms gaan er mensen dood
niemand die hen tijdens hun leven
een teken van liefde bood
soms gaan er mensen zomaar weg
dat zijn dan de onbeminden
waarvan niemand ooit iets zinnigs kon vinden
soms gaan ze dood
en niemand zal ze missen
voor hen regende het nooit
het goot.…
terugblik
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 421 sprekend van stilte
ik heb daar beslist
nog veel weet van
het was doorgaans zo
dat alleen de natuur
aan stond
vooral de mieren
mij niet koud lieten
als het regende
waren er ramen
van glas om
door naar buiten te kijken
naar de regen
liefde was er volop
iedereen zei dan ook
dat ik vooral
heel lief moest wezen
aannemelijk zodat…
Met scherp venijn
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 231 ik zag
de bui al hangen
dreigend donker
het regende nog niet
maar je ogen
bliksemden
lippen vormden
stormen vol verwijt
je stem
sloeg in als
donderslag en siste
na met scherp venijn
ontlaadde met
een furieuze kracht
je had het helemaal
met mij gehad
toen de tranen kwamen
ben ik gegaan omdat
er na een bui weer
zon en regenbogen…
Wolkte mijn zon
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 546 je pakte wat wind
wolkte mijn zon
hagelde ijs
en regende later
je warme lente
ik droogde bekoeld
zag het blauw tussen
jou en de buien
nam een van mijn
laatste winterse truien
fiets nu door maart
laveer tussen
winter en zomer
jij roert je staart en ik
blijf een lentense dromer…
Bestemming onbekend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 137 zou ik zeggen: Weet het niet
het regende vanochtend vroeg
uitgebloeide gouden regen
nu sneeuwt het resten bloesems
uit de rijen iepen langs het pad
en dwaal ik zomaar half verdwaald
in de richting van de zon
op zoek naar een begin
van iets wat ik nog niet weet
vager kan het niet
maar ik loop en ik loop
blijf lopen tot het einde
van…
Water val
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Nee hoor, maar ik hoor het water vallen
da’s niet zo raar, want het regende dat ‘t goot
‘t water wat neerkwam, belande in de metro-goot
wat zo snel niet zakken kan en daarom is het,
dat ik zeggen kan: ‘k hoor het watervallen,
al is ‘t droog en regent ‘t niet,
dat deed ‘ t vanmorgen wel
vandaar dat je hier nu watervallen ziet!…
Sluis
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 144 Jij lachte toen je me vertelde
dat je de zon écht voor mij
had opgevouwen zodat ik morgen
mijn jas thuis kon laten
ik keek je aan, stopte mijn hand
in mijn jaszak, balde een vuist
en wist niet of ik huppelen
dansen of stampen moest
het regende zo hard dat zelfs
het daglicht in het water viel
je rende weg, voor de avond uit
maar helaas…
thuiskomst
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 611 thuiskomst
het regende die dag
janneke had haar hoofd
gebogen haar gezicht
verborgen achter een gordijn
van haren
de kamer was donker
op tafel nog de krant
van een maand terug
opengeslagen
de spaarlampen kropen
naar het volle licht
gaven de boekenkast
glimmende ruggen
haar voetstappen
klonken als vanouds
we zijn nooit weggeweest…
Oh Lori
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 192 Zo zal één van ons zich deze dag
herinneren, we zaten onder een boom
een linde en het waaide om ons heen
regende bloem- en kroonblaadjes
die zich vangen lieten in de haren
zich verzamelden in een hand.
Hoe iemand de gele bloesem
in de mond stak en kauwde
ze sterk smakend vond.…
DO SI SI LA SOL SI FA MI MI
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 162 Waar zijn stem vangt de cesuur
Op muzische vest
Tot gister regend glazuur.…
Mijmering bij een geschenk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 Ik dacht over de naam van ridderspoor
terwijl ik naar buiten keek,
het regende en 'k
een mager katje oversteken zag,
het dan vlug beschutting onder auto zocht.
Terwijl 't in mijn hoofd speelde,
dat ik als ridder, goed
voor een spoor zorgen moet.…
Regenden een grijs gordijn
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 240 het paard
keek drachtig
at omslachtig gras
weg rond de bloemen
de weg wilde
niet recht maar
slingerde rond
heuvels in de verte
verre wolken regenden
een grijs gordijn
bedekten droog en zonloos
ons toevallig samenzijn
we zijn op reis gestrand
dit samenspel van krachten
is groter dan wij ooit
als doel konden verwachten…
Lot
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 Het was al laat
de klok draaide overuren
en wijzer geworden
gaf ik mijn laatste muntje
aan de muziek mee
het leek alsof het sterren regende
maar helder maanlicht gaf druppels voeten
en zij dansten op de muziek van thuisloos
al huiverend en spetterend
naar een nieuwe morgen
op het bruggetje snorden
soms wanhopig
vragen aan ons voorbij…
Zwijgende zon
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 138 Over jouw zwijgende zon
heb ik gelezen
het was bijna tastbaar
en het regende zacht
een stille trom vroeg
om vergiffenis
maar het bleef duister
als de nacht
mensen haalden adem
uit in het landschap staande bomen
maar ook het levend hout
bleef zwijgen
verlangend
naar een bloesempracht
onder jouw pratende maan
heb ik geschreven…
Altijd en nooit
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 2.080 Nooit meer die
Zomer waarin
het mooie rozen regende
En het volop zomerde
in onze harten.…
Niets extravagants
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 82 je verzuimde
tijdens je tocht
langs het hemelruim
het beperkend wit
weg te vegen
om ons de zon en
haar dominante
plaats in het blauw
vol warmte te
laten herleven
in jouw brede
armzwaaien wiekten
wolken weg regenden uit
losten op in een zonnig
vrij baan te gaan voor
hen die met vlijt en zuinig
zijn hun vrijheid hadden
gespaard…
EEN GESCHENK
gedicht
2.0 met 137 stemmen 23.579 '
Het regende
en God verzonk in gepeins
(maar eerst rukte hij zich nog los,
hij hield niet van hun manieren)
en al peinzend
waadde hij door leven en door dood,
door waanzin en nalatigheid,
door waarheid en door angst,
zag hoe zij frunnikten aan elkaars jas
en daalde peinzend af
langs de smalle trap van hun rede —
'Ik heb het geweten…
Onweersbui
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 393 ’t Bliksemde, ’t donderde met volle kracht
’t regende verschrikkelijk, lag je ook wakker vannacht?
Als bij ’t aanbreken van de ochtend de nacht wegtrekt
en de zon opstaat lijkt het alsof 't natuurgeweld
er nooit geweest is.…
Etude (herziene versie)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 311 Toen het weer regende en
hij niet meer dronken was en er
een floers over het hoogste
woord lag dacht hij: god
ver ik schrijf niets meer op
verdom het verder.…
Liefdesbrief
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 410 Had je willen schrijven
maar je kwam niet in het licht
geen hart om terug te schrijven
geen emailadres, geen huis of straat
dus woorden bleven eenzaam
schreef ze soms op het behang
waar het vaak sneeuwde
en heel soms regende
in grote zwarte letters
waar het over ging
totdat op een avond
een echte brief ontving
het was de liefdesbrief…
Gevallen engel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 144 In het grensland van goudgeel
Maïs en bloeiende zomerbloemen
Waar het geen water
Maar mensen regende,
In een zomer die maar niet
Op gang wilde komen,
Komt het kind voorbijgelopen
Dat allang geen kind meer is,
Ogen stijf van angst,
Het magere lijf behangen
Met het dodelijkste wapentuig
Dat een mens maar verzinnen kan -
Er rest…
wolkenslaap
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 407 zilver bespatte huid
met zorg had ik
sterrenzaad gestrooid
tussen land en hemel
ver van de plaats
waar uren verdwijnen
en de dood zich in mijn
lichaam sleept
boven de horizon
en het slapende zuiden
kromde het licht
met ingehouden adem
toen jij stenen gooide
met groot geluid
ik keek op
de wolken zwegen
verloren de dag in
het regende…
Vogelvlucht
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 49 het regende gedachten
in het droge land
van talloze wijsneuzen
die constant wezen
naar steeds dezelfde kant
de aarde was gebarsten
toonde haar dorheid
in tal van scheuren door
een immens verlies van
kracht in verbondenheid
daar waar het laatste
groen verbrandde aan
boom en struik vocht men
zelfs om schaduw voor ieder
stukje onbeschermde…
Herschepping
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 617 verzonken in stiltespagaat
op de Martelaarsgracht
Alleen ik
nam je handen waar
zwart gekromd in diepe vouwen
van de zakken in je winterjas
grijs behaarde berenklauwen
tussen je wijsvinger en duim
een zaag fijn strak omklemd
Vannacht op het trottoir
aan de Martelaarsgracht
schiep je scherpe figuren
die ongelooflijk leken
en het regende…
Zonder Vleugels
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.981 mensen vielen uit de hemel
engelen die vrede kwamen brengen
hoopten we
maar ze hadden geen vleugels
stukken van mensen regenden neer
op onze daken en tuinstoelen
in onze velden en akkers
tussen gras en graan
mensen kwamen tevoorschijn uit de wolken
als vogels hoopten we nog
dat ze geen doden waren
ik heb je zoon gevonden en zijn vrouw…
Na gloeiend rood
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 42 op de verste
horizon
bubbelde
loeiend heet
licht van
het zwart
dat transparant
blauw tot
kern had
het regende
zonder zich
tot bui te
transformeren
druppelde
slierten rook
uit kleine
afvalproducten
op de grond
die als
sterretjes nog
even flikkerden
voordat zij
sissend doofden in
na gloeiend rood
in dit contrastenspel…
Regen op Selwerderhof (Groningen)
netgedicht
5.0 met 9 stemmen 562 Druipnat stond ze, alleen, voor het gazon,
het regende nu reeds pijpenstelen,
even geleden nog maar scheen de zon;
de bui leek haar niets te kunnen schelen.
Sterker nog, ze scheen het niet te merken,
keek onbewogen naar de natte grond,
tussen de matglimmende grijze zerken,
naar waar iemand zijn laatste rustplaats vond.…
Abe Lenstra
gedicht
2.0 met 82 stemmen 13.397 We stonden bij Achilles, het regende en woei,
in een geur van sigaren, nat gras en natte mannen,
het gromde en stampvoette om ons heen,
voetbal was oorlog, toen al.
Vader, weet je nog hoe het even doodstil werd,
de bal kwam, hij kwam uit de grauwe lucht
en woei voor het doel,
niemand had gezien dat hij daar stond.…
Regenboog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 Niemand lette erop
tot het water over de bergrug heen
het meer in stroomde
Het regende de hele zomer
een dichte grijze lucht-
zee stortte zich
als een wereldoceaan
over de aarde, een dik vel
beukend hout kwam boven
drijven, let niet op de dieren
Kijk niet of er mensen bij zijn
je weet het wel
de oude wereld
borrelt nog een beetje op…
samen blijven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 317 - ik heb nooit geloofd in toeval, alles
heeft een goede reden – het regende
die dag en nog dagen daarna, en jij
spatte door de plassen op de straat
het leek nooit anders te zijn geweest
op de glanzende keien trok je sporen
in het patroon van je schoenzolen
zodat ik je altijd wel herkennen zou
zelfs als de maan haar stralen brak
op het randje…