Alle inzendingen over reizen mystiek landschap

Genen reizen in estafette. Ze zijn onsterfelijk. Dat wij maar een eeuwtje leven, is helemaal niet waar. Onze voorouders hebben we niet gekend. Ze hadden hun stokjes al doorgegeven. Zij zijn gestorven, maar niet verloren. Wij levenden doen al jarenlang ons best. Nakinderen zullen eeuwen na ons erven. Zij zijn nog ongeboren.…

De een wil almaar verder reizen. De ander moet terug naar huis. De een wil gedichten schrijven, die de ander al gelezen heeft. Een en ander zijn mijn oude vijanden. Wanneer ze mijn vrienden worden, zal ik mijn vijanden missen. Ben ik bang.…

Leg de bergen die er niet zijn maar in de schuur die er niet staat zodat ze het landschap dat er niet is niet storen. En ook dit huis dat nog niet is gebouwd wordt nauwelijks bewoond. Enkel de geur van mijn handen hangt hier even in het rond.…

Hoe taal verrassing werd een woord inzicht gaf zo simpel als een deur die opengaat op een weids heerlijk landschap of op een stad. Lissabon bijvoorbeeld Het allerlaatste woord geschrapt.…

ik streel je haren als door een landschap van warm en rul zand strijk met vingers langs gevoelige snaren de trilling van jouw huid komt nog moeilijk tot bedaren…

speeldoos zing je vale liedje over het lege landschap in de schemering van streling in de korrels van koude liefdeloze gedachten in huivering van een krijtwit verleden opgesloten in de tijd…

het gebeurt je kijkt naar jezelf in de spiegel je verliest jezelf in een landschap van ravijnen je zoekt gehaast naar een uitweg maar juist die haast speelt je parten Lejo van Kuijeren…

Sluimer van wit moordenaar van het geluid dimde het licht Vredevol slaap eeuwig treurnis van het groene landschap Ingedut grond winterslaap zuchtend in de mond.…

onderdoor tussen bomen die als omlijsting van een natuurlijk schilderij diepte suggereren wit landschap ton sur ton schimmen 't zijn schaapjes op het droge…

In Limburg is een lynx gesignaleerd Hij heeft er illegaal wat rondgekeken  En is daarna meteen weer uitgeweken; ' Menu en landschap zijn gevarieerd Maar voor een lang verblijf dank ik beleefd Omdat men het hier niet op linksen heeft.'…

dit lieflijk landschap van glooiend geluk beschenen door een nog breekbare zomerzon kleurrijker kan ik het niet rijmen tederder kan ik het niet dichten fantasierijker kan ik het niet dromen het is freewheelen door een bloemlezing van zelfgekozen poëzie…

even in mijzelf verzonken denk ik zomaar nergens aan door het landschap van mijn dromen reis ik wars van elke waan doch in mijn hoofd strijden gedachten om een plekje bij het raam…

hoe ik ook tracht om van binnenuit de vreemd ontroerende kracht van een landschap in de regen neer te schrijven in verder glijdende beslotenheid is er enkel mijn ploeterende gedachtegang die op papier verschijnt…

in het landschap woest en leeg regent het kiezeltjes uit wolken van ijzer bommenwerpers blijven aan de grond men noemt de regen in Aleppo een no-fly zone van God…

"Eeuwige toeristen van onszelf Geen landschap is er dan hetgeen wij zijn Wij bezitten niets, niet eens onszelf Wij hebben niets aangezien wij niets zijn Welke hand zal ik uitstrekken en naar welk universum? Het is niet van mij, maar dat ben ik"…

hij is niet van de wereld de wereld is niet van hem in stilte tuurt hij binnen naar het landschap daar buiten alleen hij ziet wat hij ziet geen zon of kunstlicht zichtbaar leegte is het ongemak het begin van een verhaal…

nog heb ik de magische boeken mystieke gezangen religies die meerdere levens omspannen als rugdekking voor mijn games die ik speel vandaag het spel wordt steeds echter de mensen slechter zij schieten zonder normen en moraal vinden doden normaal zonder enig geweten scrupules zijn vergeten als ik stap over de velden met mijn dode…

ik heb mijn reis gemaakt de schatten van werelden gezien geraakt aan de mystiek van het leven in diep geloven alles te geven de magie ervaren van verbonden zijn met omgeving en natuur die samenhang maakt in een bestaan met geest gevoel en vuur onverklaarbaarheden hebben altijd om aandacht gestreden want iedere gemeenschap…

daag me niet uit trek engelen uit mijn aderen en lieve woordjes uit mijn mond kijk in mystieke kelders en bezoek de rommelzolder opgeruimd maar niet zo leeg als het hoofd van een Boeddhist daag me niet uit laat de engelen zingen en stoor ze niet…

een stilte die ik niet kan duiden alsof het allemaal voor niets is geweest een ingewikkeld vragenspel, onwerkelijk niets vermoedende onwetendheid alles achterhaald door het kwaad op zoek naar een werkelijkheid omdat antwoorden nooit komen – adem zuurstof, vitaliteit die ik haalde uit het rouwproces uit het verwerken van jouw dood mystieke…

ik liet mijn bord vol dromen tot werkelijkheid komen maar het smaakte mij niet vandaar dat ik het met een lichte mystiek begiet honger deed mij schrokken maar de grote brokken missen de verfijnde smaak dus ben ik gaan prakken om de realiteit in kleine stukjes te behappen er waren nog wat onverteerbare zaken die niet echt…

In het dal van het verlangen naar de zon reizen we stroomopwaarts het station Utopia reeds gepasseerd boven ons pakken de wolken zich donker samen elke bocht toont een nieuwe horizon en achter elke heuvel schijnt een ander licht het wonder van verandering is overal…

wachten op de laatste trein mensen drommen samen het geeft iets van bewogenheid als druppels op de ramen reizen door een donker land wanneer je hoort te slapen het is niet wat het wezen moet dat merk je aan het gapen de trein raast op 't juiste spoor dan een laatste remming... eindelijk daar zijn we dan op de eindbestemming…

Om daarna te gaan reizen, en elkander te bewijzen. Samen wachten wij op het water, tot de zon zijn glimlach weer laat zien. Want alleen dan zijn wij tevreden, om het pad te gaan vervolgen, naar beneden.…

achter tralies van verlangen schurkt schijnbare berusting worden de gekwetste dagen afgestreept op blinde muren alleen dromen reizen verder ongehinderd door obstakels voorbij het gepantserd glazen uitzicht op de binnenplaats goddank laat vrijheid van denken en dromen zich door niets weerhouden…

In de toekomst kan je niet reizen dus men kan er niet omheen, van wat geweest is, zijn er bewijzen, van wat nog komen moet, niet één!…

Een welkom gezelschap, een gids op onze verre reizen. Wat staat er in de hemel geschreven? Kunnen wij de sterren ontleden tot hun naakte bestaan? De dichter mijmert uit het raam. De nacht rust en in het midden zwijgt de maan.…

er waren tijden van onder mijn bed van gedempte stemmen voor alleen grote oren woorden met betekenis maar niet voor nu voor later als je je maten groter zijn ijzige kou in bloedhete nachten steeds moest ik namen krassen reizen die steeds waren ingepland maar toch weer geannuleerd nu ben ik de kijker denker en mijzelf…

zonnestralen breken als bloemknoppen in de dauw ochtendkoele damp weerspiegelt nevels in de ziel een bloemklokkenspel speelt in een gouden regen toverklanken vol overgave in sprankelend gevoelszijn een speelse avondwind veroorzaakt kalme deining flonkerend in de maan als licht in juweel slaapschaduwen lonken stil in…

1 Er is een helder, overal een schijnen hier. O- ver de zee, lichtend pad zuiver zout in leven. 2 Er is geen ondergaan, enkel een warme hand over velden van muziek. Aan de oever, in het lied van dageraad. 3 Geluk groeit in het woord van zwijgen, stilte in kleuren op het doek van toekomstdromen. Nu is het tijd om haar te begroeten…