3394 resultaten.
Berg in beweging
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 556 hink stap sprong
de hoepel is te klein
voor stel en klem
geheim inheemse
rondedans in kring
vuur en vlam
schaduw en as
er was
een berg
te ver voor woorden
te diep
in klank gebaar
verloren staal
er is
een vage beeltenis
achter de horizon
als glans verborgen
door maan en zon…
aankijken
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.060 verbaasd, verdwaasd compleet tot
een standbeeld verstard
sta ik in uw aangezicht te kijken
kleine golfjes hoop stralen
van mijn erts de hemel in
nu aangewakkerde hoop het lood
smeltenswarm geworden is
jouw ogen openen me een boek
waarin onbekende tekens
over zijden bladen dansen
de grote boten moed drijven
me in kleine stukjes gehakt…
Oleanders of zo
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 801 zo kun je verdwalen met je neus in de wolken
of in geuren die een schoonheid kleuren met
honing mandarijnen fluwelen gordijnen en
ogen stralend naar een ster die er misschien
wel helemaal niet was, of gewoon in jouw lach
als je stiekem om het hoekje gluurt of met
je neus plat tegen het raam en een blos die
smaakt naar meer kan ik nog dromen…
Sterrenzang
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 675 Sneeuwkristallen
streken
langs haar slaap
naar beneden
in een droom
die droomde
tussen hoofd en kussen
Een nacht vol sterren
dwaalden
tussen handen
vingers stilden
de donkere trilling
het naarstig weerzien
De ochtendzon
ontwaakte
raakte betovering
tussen nu
en de lakens
van verleden…
Woestijnroos
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 920 Ontdaan van grijs macabere dans
verdrongen strepend licht
dat wankel schrijvend dicht
de hemel van zijn verloren glans.
Onder de nacht van schetsend zwart
onttrokken van haar zomergewaad
het roodomrand het zuiver agaat
getroffen in haar verlaten hart.
In dromen kan ze nog enkel zweven
maar dichterbij begint het leven
in sterren schijnt…
Op het hellend vlak
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 806 Weer valt een loodzwaar gebaar
uit het lood, het gezicht
gericht naar boven, machteloos
de ogen, sterrenstarend in de nacht
en kleur begint te dansen,
armen zwaaien hoog de hemel
uit zijn boog
doldraaiend dronken duikelend
over de rand van overgave
waar in de verte
het spel van hoogtij leeft.…
Een betoverend schouwspel
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 347 zonnestralen breken
als bloemknoppen in de dauw
ochtendkoele damp
weerspiegelt nevels in de ziel
een bloemklokkenspel
speelt in een gouden regen
toverklanken vol overgave
in sprankelend gevoelszijn
een speelse avondwind
veroorzaakt kalme deining
flonkerend in de maan
als licht in juweel
slaapschaduwen
lonken stil
in…
Schaduwkant
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 330 ’s nachts dwaal ik eenzaam
door duistere nauwe stegen
verlaten, vergeten, verzwegen
zo kom ik jou daar tegen
en vraag je naar je naam
beduusd, bevreesd, bang
zoek ik naar jouw hand
raak deze langzaam aan
ik sidder, huiver, doch verlang
naar de donkere, zwarte kant
van jouw onverlicht bestaan…
Schaduwkant
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.495 ’s nachts dwaal ik eenzaam
door duistere nauwe stegen
verlaten, vergeten, verzwegen
zo kom ik jou daar tegen
en vraag je naar je naam
beduusd, bevreesd, bang
zoek ik naar jouw hand
raak deze langzaam aan
ik sidder, huiver, doch verlang
naar de donkere, zwarte kant
van jouw onverlicht bestaan…
Geborgen in zilver
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 310 Wanneer alle lichten
zijn gedoofd
en donker de overhand neemt
fluister ik zacht jouw naam
dan pluk ik
deze zilveren letters uit de lucht
en leg ze in een doosje
met fluweel
sluit het af
met een gouden sleutel
en berg 'm in mijn hart
zo gaat jouw naam
nooit verloren
bij opkomst van de morgenzon…
en in die dagen (vrij naar Openbaringen)
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 394 misschien dat het dan donkert
zoals in de buik van een vogel
en de winden vloekend jammeren
maar niemand die zegt waarom
’t zou kunnen dat wij plots wakker worden
opeens wetende waar het eerste leven begon
zelfs wanneer eindigheid verlorene parels rijgt
en ook dat onder ingehouden gongslagen van bogen tijd
het daglicht verslapen wordt…
Rechte sporen...
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 993 mijn ziel weerklinkt
in de fluistering van donker
verbonden aan kracht
het gidst mij door de nacht
het leidt mij in rechte sporen, houdt mij vast
raakt mij aan het vindt zijn weg
wanneer de maan zijn hemel oplicht
vervult het mijn zinnen…
apocalyps
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 225 in het gehuichel was een deel en één in tranen
in sommige uren heel veel schijn en meer
in deze droeve jaren van het hart en in de gene
waren stormen - welke stormen, wie? - maar
nooit echt het geluk zelden begeleiding
meestal versluierd omdat het heel diep zat
en alle stromen vloeiden wassend verder
het zichtbaar buiten was van binnen meestal…
Vuurvliegje
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 759 Zwevend op de stille wind
Een zwak lichtspoor achtervolgt
Scherpe bochten naar link en rechts
Hij wil het zelf aanschouwen
Het is net
alsof hij
zijn eigen lichtspoor
Wil zien vervagen
Tijdens zijn vlucht…
Het meisje
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 867 Jouw arm eenzaam
Leunend op geen schouder
Maar op het koude hout
Van een verweerd bankje
Het verhaal achter jou
Zullen we nooit weten
Jij bent gewoon
Een meisje zo alleen…
Schaduw
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.797 Mijn schaduw volgt niet meer
Vlucht voor mijn aanwezigheid
Wil niet langer gebonden zijn
Aan de grillen van het lot
Dwaalt eenzaam door de tijd
Naarstig op zoek
naar een glimp van zichzelf
Mijn schaduw
Werd een dolende…
Chaostheorie
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 605 Een plons
Een drup
Een cirkel in de vijver
Verstoorde rust
Trilt nog lang na
En verdwijnt dan in de diepte van het niets
Wenende engelen
Storten hun smart
Uit over dit serene tafereel
De drup
De plons
Chaos zonder blijvende gevolgen
Doch het water
Is nooit meer als voorheen…
Wassende maan
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 158 De vrouwe van de maan,
vertoont zich in een violette
aangezicht, gedrapeerd
door doorzichtige linten,
een handreiking naar
het geschonden licht,
steekt de kim naar de kroon,
aangelijnd door zilveren tinten,
hoedt haar vluchtige schapen
getooid in wolfse kleren, die
als honden waken en hun taak
verrichten tussen eb en vloed,
ontlokt…
Ilusie
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 100 Jouw gedachten zijn voelbaar
al is het midden in de nacht
wanneer sterren schijnen
en de zon zou moeten slapen.
Mijn hart wordt bewerkt
voor alles dat er niet hoort
bloed en gevoel blijft gespaard
dit op wederwijds vertrouwen.
Wanneer ik mijn ogen sluit
de maan zijn leven leeft
zie ik beelden van een kind
of zijn het er soms twee…
Genezingsproces
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 121 Hij erkende geen grenzen;
wist niet wie hij was,
waar hij vandaan kwam.
Nu het stof was opgetrokken
na barre omstandigheden,
kwam hij thuis in een andere
geestesgesteldheid, bij Haar,
warm en levend, hemelhoog.
Na een lange tijd van zwijgen, werd
wat uitzichtloos en onoverbrugbaar
scheen een lichtend voorbeeld:
het was alsof hij opnieuw…
LICHT DES LEVENS
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 189 Ik toef in een woud van rozenbomen.
Witroze schemer verzacht een zangersmond,
die overal klinkt, uit bloemen, op de grond.
Broederschap tussen elfen en gnomen?
Ach, hier blijven, nooit meer vandaan komen...
Geurige rozenadem zweeft soezend rond,
toont zijn zoete draaidans als eeuwige stond,
maar drijft me tevens naar de boszomen.
Mijn reis…
eens heb ik je zo liefgehad
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 337 eens heb ik je zo liefgehad
nog niet zolang geleden
toen - op de brug van het diepe zijn
en grenzeloze mogelijkheden
hebben wij een kind gebaard
uit akkoorden van de ziel
dat met ragfijn gouden zonnedraden
harten keizerlijk samensmolt
met tedere overvloed beladen
leek ons geen weg te lang -geen berg te hoog
en nu de herfststorm raast…
Christusicoon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 Ik mag als dichter aan de weg timmeren,
heb mijn sporen verdiend, sla nog met
arabisch vuur om mij heen, hol stil bij
een obelisk in mijn bedroefde ziel.
Sla de bladzijden van mijn toekomst erg
woedend om, maak nadrukkelijk ezelsoren
om de betweters te sarren, de hofnarren
zonder daadwerkelijke humor. Ik sta
verbaasd bij mijn eigen graf om…
Bevangen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 137 Als de eenden opeens
stenen zijn
in de holten van het riet,
als het gladde water
onweer voorspiegelt
en de hond van het bruggetje
zijn kop laat rusten op het hek,
dan verkeer je in het oog
van het sublieme.
Als je terugloopt,
zijn de stenen
weer eenden,
onrustig bewegend
in ontnuchterende cirkels.…
Hier en nu
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 217 Het is niet dit,
het is niet dat,
maar telkens wordt het weer gegeven
voor vandaag, voor hier en nu
zoals het manna
in de woestijn.
Niet om te bewaren
voor morgen,
enkel om van te leven
vandaag, hier en nu.
Vanuit Brasil
waar het heet is
en droog
hier en nu.…
Krachtplaats
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 101 Klaprozen in knallend karmijn,
als de 'coquelicots'van Monet
herboren in een berm,
trekken onze aandacht.
Verder, in een uitgeholde terra-nis,
daar ruist een 'rio', spuit een waterval.
Schemer, een waas, met zweempjes pastel.
Een kikker springt op
uit een verstilde aqua-krul.
Mimet hier iets? In deze holte
huist een goddelijke grond
die…
In eeuwige slaap
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 160 Door doornen getergd
in onwetend bestaan
vloeide 'n druppel bloed
achter donkerraam
een hof 'lijke slaap
van eeuwige nacht
sluipt
in brocanten gewaad
onverwacht
lippen rozenrood
ogen als smaragd
onsterf'lijke dood
wachtend vol smacht
honderd jaar geduld
nevel drijft voorbij
in zilv'ren gedachten gehuld
kust hij haar vrij…
Rinkelend zilver
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 118 Het was in de laatste dag
van die zomer
waar stilte dwaalde tussen woorden
hij naam kerfde in hout
en zocht naar voetstappen van haar
die hij droomde
in lange nachten
van samenzijn
de herinnering
aan rinkelend zilver
ragfijn
verstopt in heden van bestaan
dwaalt hij nog eenmaal
langs het maanmeer
veegt zout van zijn ranke lijf
streelt…
Tussen twee werelden, in beide thuis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 210 De drugs wringen m'n gedachten in rare bochten
tonen me de mensheid zijn verborgen krochten
maar het zijn paden die ik graag verken
de gek die ik ben
Het rechte noch het kromme pad
een kaart heb ik niet nodig gehad
De Ster heeft mijn pad geplaveid
met ervaring, bescherming en wijsheid
Ontspoord geweest
extreem geleefd
maar kijk me…
stilte voor de storm
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 143 de storm eist de gedachte
aan zachte stilte
tussen hier en nergens
het perspectief van een orkaan…