Netgedichten

netgedicht (nr. 3.200):

aankijken

verbaasd, verdwaasd compleet tot
een standbeeld verstard
sta ik in uw aangezicht te kijken

kleine golfjes hoop stralen
van mijn erts de hemel in
nu aangewakkerde hoop het lood
smeltenswarm geworden is

jouw ogen openen me een boek
waarin onbekende tekens
over zijden bladen dansen

de grote boten moed drijven
me in kleine stukjes gehakt
om op uw aanlokkelijke oevers
het onbekende te lijf te gaan