12186 resultaten.
De Grote oorlog (2)-Erneton-sur-Biert
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 158 à la retraite de Namur?
Geen perk,
geen zerk,
geen naam,
in die onooglijke vlek,
in Erneton-sur-Biert.
Mijn vader schreit.…
Alles en niets
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 58 Alles en niets
Waar alles samenkomt in openheid
schijnt een zonnestraal die me verblijd
Zonder schaamte rolt een warme traan
Van boven naar beneden en trekt zijn tijdloze baan
Het hier en nu van moment tot moment
Een eeuwigheid tussen seconden ingeklemd
Waar geest en lichaam één geworden zijn
De tijd verglijdt zonder moeite zonder pijn…
Gerrit Hoen,
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 236 Boer op retraite te Heiloo
wist in zijn reet van geen plumeau
het leek hem sterk
ingestoken werk
zijn vrouw zei al men streek 'r pro deo…
woensdag - enkele dagen voor Kerst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 880 'k ben gearriveerd
in niemandsland onttrokken
aan aller oog en
duik daar voor even
onder voor de Kerst losbarst
ga in retraite
voor vertrek uit dit
vreemde oord heb ik me al
heel diep bezonnen…
Afhaakpolonaise
snelsonnet
2.0 met 8 stemmen 429 Het is goeddeels aan mij voorbijgegaan
Ik heb er hoogstens vaag iets van vernomen
Wanneer ik ook vandaag zo door mag komen
Was mijn retraite goed om te doorstaan
't Is kiezen: kluizenaar zijn of ontheemde
Wanneer je ooit van carnaval vervreemdde…
Lichtspel
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 146 Tijdens de ochtendwandeling
staat de groep plotseling stil.
Ik vind mij voor een hoopje takken,
en staar ernaar.
Dan breekt de zon door
en voltrekt zich een schouwspel van licht.
Over de talloze kriskras gesponnen draden,
dansen ontelbare lichtjes.
Het nauwelijks voelbare ochtendbriesje,
zet de maat voor dit glinsterend festijn.
Het hoopje…
Digitraite(ren)
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 179 Het is die drommelse retraite weer.…
In retraite
gedicht
3.0 met 25 stemmen 32.253 Stilleven, waarop ik mij blijf bezinnen:
het bord met mes, broodsneden op de schaal,
het helder glas bezij mijn oud missaal,
en rode meidoorn op het tafellinnen.
Het koele zonlicht schijnt sereen naar binnen;
de wielewaal zingt hoog en madrigaal,
accoord met het Gregoriaans koraal;
en ik wil vredig mijn ontbijt beginnen.
Maar onverwacht…
retraite
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 134 ach, de lamp legt weer haar licht
op mijn doorgeleefde tafel en daaronder
rusten slechts m’n voeten, warm
in luchtdoorlatend wol
er liggen zwarte dagen rond wat oude tijd
waar vogels zwijgen, als de wind weer
kille tonen fluit
reten -vol met stof- vergeten dat het helder was
en dat rauwe korrels zand
een schurend ritme maakten
overal…
Retraite
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 69 De trein vreet elke ochtend vele ikken
En niemand die hun nare dromen duidt
De klok zit hen voortdurend op de huid
Hij blijft hardnekkig en standvastig tikken
Zij trachten tevergeefs zich op te krikken
Terwijl de informatie hen omsluit
De trein vreet elke ochtend vele ikken
Zij vinden niet de tijd zich te verkwikken
Hij spuugt ze door de spuigaten…
Ode in de sloot
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 81 Het schouwspel voor me verrast me.
Niet omdat de regendruppels
het wateroppervlak omvormen
tot een ballet van in elkaar overlopende kringen.
Die schoonheid ken ik al.
Maar de symfonie die daarmee gepaard gaat,
verbaast en ontroert me.
De breekbare geluidjes als de belletjes knappen,
vormen samen een fluisterende ode aan de regen.
Waarom…
Belachelijk blij
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 133 Voor de laatste keer loop ik het bos in.
De zon schijnt, de vogels zingen.
Het gevoel bespringt me,
ik geef me over.
Ik ben zó ontzettend blij.
Blij met de bomen in het bos.
Blij met de geplette egel op het pad.
Blij dat ik ‘nee’ zei tegen mijn vriendin
en mezelf nog één wandeling alleen gunde.
Ik kan het schreeuwen van de daken,
alsof…
Sneeuw
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74 Eigenlijk duurt het te lang,
eer de winter in retraite
gaat.
Foto Marjan Jacobi…
triest
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 420 Op retraite in Sint Nicolaasga
was het al niet stil
genoeg thuis
brak ergens diep de sluis
Onstuimig stroomden mijn woorden
onomkeerbaar op internet
velen die zich met gram stoorden
Ze wijzen me vol woede
en ergernis af met etiket
deugt niet die zal bloeden
zodat ik ook daar nu alleen sta
Niemand geeft thuis
nemen ze op ik krijg ruis…
Verdriet een stem
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 94 Toen ik dan jou
En mezelf was
Kwijtgeraakt
En in de stilte
Van het klooster
Dat mij deze
Retraite bood
In mijn sobere cel
Mijzelf langzamerhand
Begon terug te vinden,
Was het dat
Ik als vanzelf
De woorden vond die
Mijn pen op het
Schrijfblok lichtjes
Vastlegde, en dat ik
Mijn verdriet een stem gaf
Die zacht vibrerend…
Het intens verlatene
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 131 ik schreef
kleuren op
je huid
trapsgewijs
van licht
naar donker
je onderging
de steek
van het
puntig pluis
gelaten gaf
jij niet thuis
in emoties
die de kop
opstaken
voeren wij
op onbekende
wateren
gingen nergens
heen in het intens
verlatene waar
aantrekkingskracht
geen baas over
de polen was…
Plagiaat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 283 Van je bed, trein en boterham, alles zit vast.
Wat zijn we anders dan een specht in de bast.
Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur.
Leeft van eigen waarde, authentiek en puur.
We zitten vast, onder de plak van het leven.
Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven.
Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…
retraite (4)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 679 gestorven broeders
vinden binnen
de kloostermuren
hun zichtbare rust
als vertrouwde
namen op sobere
kruisen
als ruisende bomen
tussen geurende
bloemen
zo leven ze verder
in de broederschap
dierbaar, nimmer
verloren…
retraite (5)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 734 zelden klonk er zoveel
schoonheid in de stilte
sierden zachtere tinten
het krieken van de dag
dommelden klooster en
akkers in zijden nevels
bleven woorden langer
zwijgen
m’n zinnen vromer dan
gedacht…
VIGILIE
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 157 De schoot van de stilte
uur van de nachtwake
vertrouwd
raken met
duister
gehuld
in het
niets
als wij
de oren
en ogen
sluiten
mijn dagen in het klooster 1…
LAUDEN
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 136 Een nieuwe dag daagt
uit de schoot van stilte
vieren
we licht
nu nog
onvolkomen
maar
als een
geschenk
overkomt
schoonheid
ons…
TERTS
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 217 Het derde uur van de dag
een stil zegen uurtje
de hymne
van de
Geest
zingen
met
Gods
adem
mijn dagen in het klooster 4…
SEXT
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 256 SEXT
Bezieling en overtuiging
midden op de dag
roept het
angelus
ons op
tot gebed
als
uiting
van
liefde
mijn dagen in het klooster 5…
NOON
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 176 De schaduwen lengen in
de kleine dood van elke dag
beseffen
dat
we
nooit
iets
eeuwig
bezitten
mijn dagen in het klooster 6…
VESPERS
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 198 Het daglicht sterft langzaam weg
we ruilen het in voor kaarslicht
we verzoenen
ons met de
tegenstellingen
in ons
en smeden
ze om tot
eenheid…
COMPLETEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 203 Voltooien van de cirkel
bidden om een vredige nacht
het ritme
van de dag
verbinden we
met ons leven
de kosmos
is het
bed
waar we
morgen uit
opstaan
mijn dagen in het klooster 7…
PRIVE GEBOD
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 131 En toen ik van de Hooge Hil afdaalde
Twee stenen tafelen voor mij alleen
Was het of Nehalennia verscheen
Was zij het die mij veilig binnenhaalde
Zij die van menigeen het lot bepaalde
Beschermvrouwe der scheepvaart naar ik meen?
Daarstraks zat ze nog roerloos en sereen
Vast op een bankje dat van haar verhaalde
Het droeg de kleuren van Piet…
Schrijfparadijs
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 70 Schrijft u links, schrijft u rechts,
Schrijft u in het midden
Van uw eigen cabine
The entrance forbidden
Bewaakt door een schildwacht
Een links en een rechts
Een die op u lijkt
U aanbidt en begrijpt
De ander een deurpost
En toegang gelijk
Tot uw privé retraite
Uw schrijfparadijs
U sterft van de koude
In 't Huyze Behouden
Als op…
kust
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 114 het geluid van de zee
ademt kalmte en rust
en ik ga daarin mee
waar het water het land kust…
Orfeïsch
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 22 't Is mij niet om het even of
mijn Eva
Mijn virtuele dichtkunst
minnares
Niet voor retraite kiest maar
als maîtresse
Mijn teerbeminde guardian
alter eega
Zij is mijn eilandnimf en zeemeermin
Mijn raad op dichterspad, beschermgodin
Betovering berooft mij
van mijn zin
Een tinteling stuwt mij het
zeegat in
Mijn stem is dan wel…