Netgedichten

netgedicht (nr. 62.211):

Retraite

De trein vreet elke ochtend vele ikken
En niemand die hun nare dromen duidt
De klok zit hen voortdurend op de huid
Hij blijft hardnekkig en standvastig tikken
Zij trachten tevergeefs zich op te krikken
Terwijl de informatie hen omsluit
De trein vreet elke ochtend vele ikken
Zij vinden niet de tijd zich te verkwikken
Hij spuugt ze door de spuigaten weer uit
De ziel moet luchten, weg van stadsgeluid
Om zich te zuiveren en te herschikken
De trein vreet elke ochtend vele ikken

Schrijver: Anneke Haasnoot, 3 maart 2017