retraite

ach, de lamp legt weer haar licht
op mijn doorgeleefde tafel en daaronder
rusten slechts m’n voeten, warm
in luchtdoorlatend wol

er liggen zwarte dagen rond wat oude tijd
waar vogels zwijgen, als de wind weer
kille tonen fluit

reten -vol met stof- vergeten dat het helder was
en dat rauwe korrels zand
een schurend ritme maakten

overal zucht lente

zelfs toen bomen eerst nog sneeuwval raakten
liep ze haar seizoen vooruit

Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 6 januari 2011

acm.visserquicknet.nl

Biografie van deze schrijver

esoterie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 134