Alle inzendingen over rio grande

De wijn: twee wit, twee rood en één rosé, En doe nog maar een flesje Grand Marnier.…

Zoals het blanke appelvlees nog niet tevoorschijn gebeten, zoals de grand cru in de fles nog vol met gloed geweten, zoals het eerste goede vers nog enkel in het hoofd geschreven, zoals jouw geschiedenis nog niet met die van mij verweven, zo is mij je oksel en je mond: een geur, een onbetreden grond. --------------------------…

Wat hebben we hun graag het goud gegund, maar dat kan later in Rio ingehaald, zonder een overwegend Engels publiek, ze hebben mooi wel zilver behaald en dat is op zich ook een hele stunt, want ze waren Donnerwetter superenergiek!…

“Signore, mocce s’ore pot verdore, canali hier senni so super grande, o, leggio di diaboli a bande, di velebote mè una motore ! So dra mi gondola calmo canvaro io gondel‘ier, e gondel pronto dááro”.…

Als een vlinder naast je meevliegt tussen bomen richting Ter straalt het leven als een ster. In de wind die blaren meewiegt hoor ik vogels en bewonder zoveel kleuren als bijzonder. Op een lange weg vol modder neemt een musje vlug zijn bad: spiegelspetter, lekker nat. Langzaam glijdt het blauwe water naar het Oosten, richting zee: peinzend…

ik wist van jou maar iedereen belooft zijn trouw aan kerk en vaandels wat zo onschuldig leek bleek in realiteit jong hout in nieuwe takken jij zocht een stam om weer te enten ik wilde groen en druiven zonder krenten samen gisten we tot tafelwijn jij de grand-cru en ik gaf jou mijn laatste druppeltjes azijn…

ik wilde je nog vragen welk spel je speelde in al die verfomfaaide dagen de visjes die we deelden liggen op apegapen een stapel kleurenblind en het rad draait door, ook zonder wind de bank is blanco facturen verbrand jouw inzet een veeg in mijn blote hand de laatste champagne grand cru van een parvenu verpand aan de tollenaar rien…

In The Waste Land verbeeldt Eliot het Grand échec, de Grote desillusie van The Great War, de Eerste Wereldoorlog, In de geseculariseerde stad heerst geestelijke leegte en verval in contrast met de heroïek van Rome Maar The Waste Land is meer dan dat: een bewust gewaarworden, gevoelen van een morele grandeur en tegelijk…

Ingeprent en ingegeven, dat je tijdens welzijn alsook je leven kunt winnen, maar ook verliezen. Al heel jong, ingegeven tijdens spel win je niet, dan verlies je wel bittere pillen die wonderwel: Nog niet bij iedereen geslikt zijn want: het moet alleen goud zijn wat blinkt! Had vroeger maar bij ons aan tafel gezeten dan had je meer van…

soms beleef je zo’n alledaags moment, dat alles met elkaar vervloeit: tijd en plek, lijf en gevoel, sfeer en mensen om je heen zoals die middag in het Grand Café, waar Abba ‘I believe in angels’ zong misschien kwam het door je gulle lach, je blik en hand die sierlijk door de koffie roerde dat ik in aardse engeltjes kon geloven…

In een grand café, of in een koffiehuis. Aandachtig koffie drinken troost. Vraag niet hoe, vraag niet waarom, want goddelijke koffie begrijpt, wat wij mensen niet begrijpen kunnen. Koffie ontspant ons lichaam. Genieten van koffie voelt als een oase. Genieten van koffie voelt als rust, binnen de onrust van onze geest.…

Diep onder de Zuidpool-ijswoestijn schuilt een gigantische klovenlijn. James Cook vraagt octrooi en start na de dooi met ezelstochten door die ravijn.…

“Met minder andere races op de baan is het voor Zandvoort en de hele natie een regelrechte win-win situatie dat de Formule 1 hier door kan gaan.” Hoe komt het dat ik mij door dit bericht niet opgelucht voel - eerder opgelicht?…

die Grand Prix in Zandvoort moet er komen of het nou rechtvaardig is of niet het stikstofprobleem wordt tijdelijk weggenomen en dat PFAS gif, nou, er is toch niemand die dat ziet maar de boer wordt hem zijn beesten afgenomen en de bouw ligt stil, terwijl niemand daar om vroeg de snelheid mag niet meer boven de honderd komen maar op Zandvoort…

Waarheen en waarvoor Zingt het in mij aldoor Is het een vesper Of een serenade Is het niet 's avonds Maar rond middernacht Dan is 't een nocturne Waar 'k op heb gewacht En straks volgt dan weer Voor mevrouw en meneer In de moulin rouge Een folie bergère Zoetlief herderinneke Poppe met sinneke Geen grande ballade Maar…

terwijl ik lekker lag te zonnen op het drukbevolkte strand kreeg ik van een agent twee bonnen want ik had niets aan de bovenkant hij zei: ik moet u wel bekeuren want wat u doet is illegaal en begin maar niet met zeuren want zo is het nu eenmaal ik zei: agent mag ik u vragen waarom u mij twee bonnen geeft? waarvoor zijn die bedragen? dat…

Ooit hadden we ’n generaal in ’t voetbal, nu een veldmaarschalk met de naam Van Gaal, die zich in Río uit in ’n geheimtaal als ’t gaat over ’t systeem van zijn elftal. In nummers onnavolgbaar geniaal haalt hij strategisch vijf, drie, twee van stal en weet wat hij ermee bereiken zal, want winnen doe je vaak vooral mentaal.…

vrouwdier van plezier' dacht het mannetje en fier nam hij haar in snelle wip da's pas padden'trek' met stip dreigend stond een stille reiger aan de oever van de plas schudde 't hoofd bij zoveel ijver vond de hartstocht niet van pas hij had ook wel trek in pad bedacht grimmig: 'weet je wat ook al is het dan niet fair ik neem hem als grand…

toch, daarvan toch mooi nog altijd steeds genietend - geef ons maar zonnebloemen, weken lang maar zonnebloemen links en rechts, met hier en daar een korenveld, of maïs desnoods, met hier en daar een wei, een stukje bos desnoods, desnoods een korenveld en zonnebloemen, wij krijgen daar niet makkelijk genoeg van, wij zijn allang elkaars grande…

het snelsonnet van de dag van onze douze treize Inge Boulonois ________________________________ BLØF Die haute cuisine klinkt wel als een trap na Waar had ik dat in godsnaam aan verdiend Was ik nou ziende blind of blinde ziend In 't volgend leven schrans ik voor ik ga Geen Requiem maar Mooie Dag, van Bløf En vreten, net als in La Grande…

Onrustig dwaalt zijn pelgrimsoog hij spreekt mistroostig in zichzelf het doel is oneindig weg hoe ver moet ik niet gaan om daarginder te geraken Naast hem spreekt de proost van het broedergenootschap dit is zoals het was de grande route waar mensen zich op begeven met velerlei bestemming of reden misschien de pest de post onrust in het…

je hebt gezucht onder een zwarte lucht het kopje laten hangen zacht tegen mijn wangen jij bloeide voor vorsten in paleizen zag in woestijnen oases als kleine paradijzen in theaters grand gala gedaan in obscuur kleine kroegen op de planken gestaan jouw ster is gaan rijzen in de glamour van geluk ik mocht bij je blijven en toch…

volle teugen genietend, steeds meer mondjesmaat, maar toch daarvan toch mooi nog altijd steeds genietend - geef ons maar zonnebloemen, weken lang maar zonnebloemen links en rechts, met hier en daar een wei, een stukje bos desnoods, desnoods een korenveld en zonnebloemen, wij krijgen daar niet makkelijk genoeg van, wij zijn allang elkaars grande…

*La Gola is de monding van de Rio Ter **Een rivier die Rio Ter heet…

De directeur van het grand hotel café-restaurant heet hoffmann hij heeft een rekening bij de bekende amro-bank althans volgens zijn briefpapier er zijn 80 bedden en 1 lift kamers met bad douche en telefoon misschien verstaat u me niet?…

Daar was hij weer met zijn gouden stem De man die maar niet oud kon worden Remco Campert Bij het afscheid van de God der Belgen die niet weg mocht maar toch ging Jezus wat een dichter van de eenvoud die de tijd verslaat…

Dit is mijn vrouw. Zij is mij duizend-en-één. Bredere mannen hebben in duizenden hetzelfde, in haar alleen heb ik de duizend anderen gezien. Zij was het dichtste, het verste onder de dingen. ik heb niets anders misdaan dan haar benaderd. Verder dan de verf ben ik niet geraakt. De verf is haar vlees geworden. Haar vlees was moeilijk zoals alle…

Het filmpaleis is liefdadigheid voor liefhebbers en oude mensen ik help hen de tijd door kijk mee en leer de teksten, Mama Capra: grote schoonheid is het leven van de droom van je zintuigen Ze wordt weggestuurd van de markt, met haar zelfgemaakte geitenkaasjes Thuis in haar paradijsje de vroegere bedding van de beek mijn dagdroom in…

Wist ineens niet meer of hij in dit grand hotel van de vermoorde onschuld ooit eerder logeerde.…

ik betrap mezelf op een vleugje heimwee naar het oude Frankrijk Hotel des Alpes tout le confort A Die route de Gap en de Grand Garage van A.Saviard Centre Ville waar je destijds terecht kon voor een Peugeot of Simca de snel vervagende schildering op de oude muur in Pontaix maakt weemoed in mij los met het glas pastis op het…