Alle inzendingen over rock

weer een steen en onherroepelijk nu de zomer twijfelt om nog wat te blijven het afscheid uit te stellen wordt jouw naam hier toegevoegd niet ver van andere geliefden ruimschoots al aanwezig en gewend aan nieuwelingen aan mijn voetstap, ingehouden maar toch ferm…

kinderlijk en wat plechtig kust zij licht de envelop als bezegeling voordat deze in de bus verdwijnt door gedachten aan wat komen kan raakt ze in een aangename roes klein gebrek is geen bezwaar, had ze nog geschreven haar handreiking om hartstocht weer in huis te halen niemand is perfect gelukkig…

ik mis het zomergeluid van een vliegtuigje heel hoog dat stipje als een bromvlieg, en heel aards ergens beneden met de rug in het gras van weelde, ogen die verloren raken in het blauw, de geur en lucht die warm en zwoel, om het hoofd heen zweven, maar meest nog mis ik in mijn nood jouw adem die mijn lippen streelt…

Opkomende gesluierde goudgele zon in kris-kras witgestreepte blauwe lucht voor het eerst dit jaar de uilen weer gehoord roep en tegenroep, nestelen in onze tuin uitbundigheid van groei en bloei rondom witpaarse krokus waas in lichtgroen gras de velden met geel stro en prille levenstint aan mijn zij mijn lief verzadigd in haar slaap de natuur…

Al dagen is zij druk aan het werk geweest schoon gemaakt en al doende onbevreesd met vertrouwen de operatie dag ingegaan op thee en beschuit, koffie niet meegedaan op afdeling de tas uitgepakt, vanmorgen haar spullen op stapels in de kast geborgen in bed bij het raam op de gemengde kamer dat ging snel, de rest van de dag langzamer bij…

O metrovrouw bloem in onderaards bestaan jij bedwelmt supersnel, palmt me in, een roes begint zijn werk te doen ik vrees verlatenheid bij elke haltestop ga toch mee met mij ik zal je in een bedje doen voeden, keer op keer weer laten komen bloeien…

op je wangen hangt een blos nog van het blozen wat je doet sinds je kind bent jeugd die van je af te lezen is het vanzelfsprekend middelpunt, een leeg glas bungelt losjes tussen je vingers in je andere hand zie ik nu zelfs half gewikkeld in een briefje de felgekleurde lolly weer van een medeminnaar uit de straat, gelukkig roept iemand…

in mijn brein lijkt het minder bevolkt neemt na ieder afscheid de woeste leegte toe steeds meer tast ik mis op zoek naar leven van dierbaren, geliefden durf soms hun namen niet meer noemen…

in jouw schaduw staan is meer dan schijn alleen jij bent van jezelf het middelpunt waaromheen de aarde draaien moet jouw vliedende kracht brengt mij tot het uiterste waar ik val en opsta telkens weer…

buiten zie ik de winter langzaam sterven oren tuiten van de stilte mijn gedachten zwerven familiefeestjes, polonaises, monden die bewegen klanken dringen sterker door 'schön ist die Jugendzeit' later handen losjes op de schouders 'smoke gets in your eyes' allen die vertrokken zijn schuifelen voorbij 'sie kommt nicht…

ik ga wankel door de dagen van onwezenlijk besef in soms trage, lege uren naar het moment, nu zo nabij en onvoorstelbaar, dat jij niet tastbaar meer zal zijn herinneringen oud en pijnlijk vers verdringen zich ik lachte overdreven nog vandaag naar vrouw met kind op straat, eet chocolade die mij smaakt en voel me schuldig mijn…

dat mijn hand in die van jou verdwijnen kon dat ik de eeltige hardheid voelde die mij deed rillen maar ook iets spannends en geborgens had deze momenten zo sporadisch heel soms nog zie ik ze voorbijgaan de neiging komt dan boven naast een vader te gaan lopen en hem stilletjes mijn hand te geven…

In mijn fantasie ben ik gewild, Ik speel de hoofdrol en alles gaat zoals ik dat wil. Soms draaf ik door en worden mijn gedachtes kil. Ik word wakker uit mijn fantasie, weer heb ik mijn tijd verspild. In mijn fantasie ben ik anders. Ik kan dingen doen die ik altijd al heb willen doen of kunnen. Ik voel me gelukkig met de mensen die mij wat gunnen…

Rock-'n-roll is here to stay! O jee, we veranderen in reizigers. Met een zwak voor luitmuziek: sssst! wind in riet. We houden nu het meest van zaken die je nauwelijks hoort of ziet. Fragielpotig waden we – omdat het moet. Het water troost. Ondiep. Onze rok. hebben we hoog opgetrokken.…

kuiven zijn weer gladgestreken kistjes achteloos weggesmeten orde klinkt als een refrein maar af en toe jankt een gitaar krijgt het drumstel weer de stuipen in een spasme van voorheen dansen beat en rock hun ruige tijden in een nostalgische revival van provo en de flowerpowermeiden de sax klaagt weemoed en huilt langzaam uit als vergane…

tussen de sterren en mijn in gewanden ligt slechts dat ene : huis : veraf te ver om te lopen dicht te dicht om te vliegen waar jij nu misschien in bed net als mij rock geen pop tekenend langs de muren wel denkend aan zoals ik jou en deze inval, slechts een mini fragmenta tiebom veroorzakend goeie ouwe telepathie op muren en pa…

verborgen holte baadt in licht open mond verbaasd gezicht duisternis treedt terug in licht steen gerold rock ‘n roll een engel lacht de morgen vol verbaasde vrouwen slaan op hol paasweesgegroet de ogen dicht voor zo veel hemel voor zo veel licht als de nacht voor het leven zwicht het leven ongelogen waarheid sterft niet meer…

De uren vliegen voorbij De dagen slijten Maanden monden uit Jaren gaan voorbij Ook al lijken zij eeuwen Onszelf vaak voorbij gehold Tot stilstand gekomen In een rollercoaster Van het hiernamaals Het heden voorbij Het verleden in zicht De toekomst afgerond De tijd tikt genadeloos Een hoekje af Het hoekje om It’s only rock ’n roll…

Rock verder daarboven, niks rest in peace, da's niks voor jou…

Heavy metal rock? Druppelende kranen? ----------------------------------- Uit: 'Fijn dat u luistert', 2014.…

Vlaamse meisjes hebben net iets meer ze hebben streken maar dat kan me niet schelen o nee geef mij meer van die Vlaamse genen ojee ojee! Van politiek hebben ze niets te vertellen maar van je hoepsa dat lusten ze welle ojee geef me meer van die Vlaamse genen ojee ojee! En als ze feesten dan houwen ze niet op dan gaan ze door met een houten…

Herman stal ook, omdat hij junkie was, dus is het vast iets van rock 'n' roll, nu verzinkt Koos in een roddelmoeras of toch een moeras in zijn soul?...…

tevreden teugen van een goede Franse wijn te midden van Cohiba-wolken zo moest het leven zijn hij tapte met zijn voet het ritme van bravoure en jongensmoed dat hem terugbracht in gedachten bij de lieve wijze mannen die hem zeker maakten en zag zijn pa en opa weer in een roes zo zoet hoorde hij hun warme woorden waar de scherpe rock-akkoorden…

ik zie het licht (en heel veel sterren) voordat een pan mijn arme hersens klutst haar even aanstaar heel onthutst en me erbij neerleg (een uurtje of zes) - dan bid ik nog even tot mijn lieve heer: bewaar me, behoud me en zo meer, laat ze maar lekker slapen hier terwijl ik stilletjes kruip onder de wol, bij de buurvrouw (shit) zij is rock…

hoe de tijd vliegt is het alweer februari als mijn kalender niet liegt ik heb allang kaarten in huis die ééne voor Val en d'ander voor Tijn kijk hier naar uit al maandenlang Val houdt van muziek daar kunnen wij intens van genieten samen stijldansen zo klassiek Tijn spreekt een andere taal die van de blues en rock in rokerige…

ik hou van de nacht en draai met een rietje de sterren in mijn glas.…

Op de bloedhete Werchter-weide mocht een top-act 't publiek verblijden. Zo midden op 't gras zonder backstage-pas blies een windhoos effe 't stof terzijde.…

- Arizona, vroeger Indiaans gebied - uit de regenrots komen woorden in een zinderende taal vragen om het waterdruppen vragen om de wind die vocht waait vragen om de koele handen van de hemel naar de aarde vragen om het lied van beken vragen dat de rots weer zwart van kleur wordt zwart en nat en haast doorschijnend als een spiegel…

Waar in de gewone tijd Alles vanzelf ging wat nodig was Om het leven tot stand Te brengen, en vooral In stand te houden - Zijn vandaag de dag, In de nieuwe tijd, Onbehoorlijk grote pillen Nodig, die de kleur van Het lid moeten nabootsen Dat eeuwenlang voorzag In het voortbestaan Van de menselijke soort…

mijn hemel, waar gaan we heen we lopen op doortast langs de oever van een holle maan de bloemen huilen hun vaas we zijn dicht bij veraf en ver van dichtbij het land van de koning zonder vrouw, spijt zonder berouw in het donker lijken alle schaduwen op elkaar is dit nu zwart of blauw of een deur die 't slot vergeet we lopen hier…