verlies
ik ga wankel door de dagen
van onwezenlijk besef
in soms trage, lege uren
naar het moment, nu zo nabij
en onvoorstelbaar, dat jij
niet tastbaar meer zal zijn
herinneringen
oud en pijnlijk vers
verdringen zich
ik lachte overdreven nog vandaag
naar vrouw met kind op straat,
eet chocolade die mij smaakt
en voel me schuldig
mijn dierbare, een woord van jou,
missschien een glimlach, juist nu
als ik denk aan waar je ligt en hoe
je lippen zullen zwijgen
Geplaatst in de categorie: overlijden