Alle inzendingen over rode olijf

Een koude schreeuw in hard beton De noordenwind schraalt mijn ziel De pijn is geen verlossing Ik ben daar waar ik begon En rood is de kleur van mijn traan Ik weet, 't is gedaan…

Wiegend rood in de vooravond Sluitend paars in koud groen De dans van de tortel een lied van gefladder een sikkel van ivoor in mauve geweven Wie had dit ooit beter kunnen doen?…

signaal om uit te kijken draag een lange broek en sokken vraag er niet om, roep ik uit verwondering van wonderkinderen die niet begrijpen dat wij niet begrijpen het is zo duidelijk het sein staat op rood…

De roos is uitgebloeid En haar geur verloren Flonkerend rood nu bruin Verradend haar eerzame leeftijd Een tijdsmoment in kleur Toont ons schoonheid van weleer En weerspiegelt het onherroepelijke…

Mooie vlinder met je tere vleugels geschakeerd in rood, wit en zwart mooie vlinder met je dansen op de wind mooie vlinder je raakt m'n hart…

Gewillig gespreid het wellustig rood.…

Dan hij..... de wachtruimte leeg en licht rode wijn en kleuren. Momenten van geluk.…

Het mag dan zo wezen dat rust vanbinnen moet zijn, een bergtop in de Provence, de ondergaande zon daarop en twee glazen rode wijn maken het wel eenvoudiger niet meer te zijn dan zijn. Bram Vermeulen…

de zon is verdwenen de zee siste kwaad achter de horizon beschaamd trok zij haar rode hoofd terug wraak is zoet weerkaatsend heeft zij de golven opgelicht…

Avond trekt een silhouet over het blad papier de schaduw beeft wat schuine letters woorden die slechts duister leesbaar zijn maar krachtig is zijn naam in rood geschreven…

uitbundige boerenbruiloften: wapperende vaandels mutsen vlammend rood tussen het grauw zogende moeders plassende boeren dansend paar hondje centraal.…

rood aangelopen verward gespannen gekweld en dol hersens gepijnigd door nicotine en alcohol het wordt steeds moeilijker om het leven helder en nuchter te blijven bekijken…

vogels vliegen m’ n hoofd af en aan met berichten dood en verderf in volle pracht als ze gaan maar rood van bloed terug door menselijke verf…

Een avond met jou Een avond met rood We delen verhalen We groeien in kracht Gewoon maar wat zitten op zomaar een avond Het is vast de eenvoud Het is groots…

Je mond is rood en rond je hals geurt de liefde indachtig…

Messteken tussen ribben van het leven waarin ervaringen lek geprikt worden om leeg te bloeden in bloembedden waar rode rozen worden geplukt om in huizen te prijken…

éen rode knop tooit nog de uitgebloeide stokroos geen bij zal komen haar bloei is bevroren door bijtende nachtvorst een heroïnehoertje sterft door een overdosis zij is uitgetippeld haar naam is Roos…

boeket van kruidige geuren met een mengeling in oranje van rood en geel ogen volgen een knisperblaadje hoe zullen wij maagdelijk bedwarrelde paden met voeten treden…

Recessie Valentijn Wat nou, rode rozen Wat nou een cadeautje Wat nou, een etentje Wat nou een kus? Wat nou Valentijn Geen kaart, geen bloem Geen aardappel Dus: voor mij geen Valentijn!…

verse krassen getuigen van een liefhebber een waaghals hoe de kou ook snijdt kleurt het wangen rood zichtbaar ademt de kracht van dit jonge leven de vrijheid tegemoet…

In haar verwaaide dromen Had ze het gezien Ze was de droomgetuige van De rode sneeuw in december Ze heeft het aan niemand verteld…

Onze meester is héél populair : hij leert ons over de paus Albert die op zijn Rood Plein achter 'n ijzergordijn pipi doet in 't cordon sanitaire !…

daar op dat stukje mos: rood, en dan wit gestipt, zie je dat, vriend?' 'ja wat een schoonheid, dat dwergenvolkhuizeke heeft toch wel ruimschoots zijn sporen verdiend'…

Als het zoekende hart tracht de kracht van de last te beogen, in het lijden van het leed, in het licht van het vermogen, als het gaan het rood betreedt, dan openen gesloten deuren ogen.…

het hart slaat lettertekens in rood gedoopte riethalmen griffen een spijkerschrift op z’n kop het hart hamert slaat littekens het laat zich moeilijk lezen…

Laat de zon je zachte wangen kussen En ik jouw rode lippen lieveling Ik hoor muziek als zoete mengeling Van yin en yang en streel je haar intussen…

De mensen schreeuwen— de rode regen tegen de deuren, waarom schreeuwen ze? "Niet kijken" zegt mama, "doe je ogen maar dicht" ze houdt je hand vast, tot ze geen kracht heeft.…

Chrysanten van haar achterkleinkinderen sierden haar graf, zij wisten echter niets van rode rozen af. De achterachterkleinkinderen daarentegen leek het een goed idee plastieken bloemen te kopen, ze konden jaren mee.…

rode raamluiken schemeren door de kale bomen een hond blaft achter de deur door de hoge ramen valt het licht op twee rode uien en een kruik met een mesje krabt hij een laagje van de verf weg de poes op een keukenstoel tilt traag één ooglid op hij struint wat door de tuin en kijkt naar een boom, de gevel, de lucht de zintuigen geopend…

vingers spelen als inkt op m’n huid een aphorisme in lettergrepen waar schaduwen ze combineren tot bewijs van lovers delight die liefheeft van natura een diepe blik bloeit uit rode monden rode wijn beneveld op gedrenkte dorst deze beat danst duizelend zilte stromen wolkengolven verzamelen verliefde vogels aan hand en borst in avondvree…