Alle inzendingen over rozen

zondagochtend eind september om het kasteel nog dieprood zie ik de rozen stilaan afwaarts gaan zij geuren steeds meer aangeschoten met of zonder naam geraniums blozen onvermoeibaar lila en vaalrood snedig op de vijver hoor ik het gesurf van wilde eenden halfvermolmd schier spant stokoud een houten brug haar rug…

Glanzende parels aan dauwketting tussen de rozen De kruisspin weeft haar zijden boog nog vroeg de dag spiedt zij de lichte vleugelslag van elk insect zij lokt haar prooi in het zijden web trekt met haar poot `t insect in nood zij slaat haar slag Ochtendlicht breekt in het dauwkristal in kleurenprisma spiegelt zich het al…

rozenblaadjes strooit ze almaar in het rond kijk ze sierlijk dwarrelen zich neervleiend op de grond dan gaat ze rustig zitten er voorzichtig tussenin 'n glimlach rond haar lippen waant ze zich koningin zwart gelakte schoentjes glimmen in de zon haar gelaat gelijk 'n roosje zijdezacht haar roze japon…

Geboren als roze of lichtblauw mama houdt zoveel van jou oma pampert ietsje terug in tijd ze is weer moeder's kleine meid dank u Altzheimer voor de tweede jeugd is dit geen dubbele levensvreugd kinderlijk blij zingt nu het grootje hoe zachtkens verglijdt mijn bootje..…

dikwijls kom ik door dit kleine dal eigenlijk een plek van niemendal er loopt alleen een ruige beek de wind komt hier vaak schuilen hier bloeit de vlier en wilde rozen ik haak dan even af en luister naar het rijzig gras hoe kan een merel ooit die gave stek met rozebottels voor een tuin inruilen…

Het zou verbazen dat ze veinst ze kijkt de camera in, verwacht wellicht applaus of aanmoedigingskreten van een dolgedraaid publiek dat allang niet meer weet of zij de dame was die in verband werd gebracht met een timmerman, van wie Tim Hardin zong, door de Four Tops van de nodige soul voorzien ontastbaar als bedauwde rozen te zacht om…

Rondom mij woekerden de rozen toen hij kwam sloegen ze als donkere sprookjes in mijn gevouwen handen dicht ik was gelukkig maar zonder schaamte bracht hij het lichaam waarin ik droomde als een diefstal aan het licht zijn schanddaad werd ontdekt en hij moest vluchten: buiten blafte een hond ik deed of ik sliep nog even streelden zijn…

weer witte tulpen en sneeuwballen bloeien spontaan uit een vorig jaar de forsytia mijn urine geurend daagt haar hier terug een delicate wolk roze als mijn huid eens was hangt boven de tuin deze oproep wordt mede mogelijk gemaakt door bier en wijn geraakt door bliksem mist de vuurtoren geen flits van zijn rondgang -…

er zat een merel op een tak van een boom en ik wenste dat hij de duizend stemmen in woorden en aan het dichtersglas naar mij zou kunnen brengen zodat ik de bloemen kon horen in iedere letterademhaling en in iedere stap naar een open deur -het plukken van rozen en witte zwanen- en op dat moment verdween de boom en de merel in…

ik wilde je groter en meer duizenden rozen konden jou niet doen blozen heb je portretten de kleur van liefde en leven gegeven ieder pigment droeg jouw geur maar toen de hemel kierde zag ik voor het eerst wie jij werkelijk was je danste met blote voeten in het hoge gras straalde een intens warme madeliefjeslach…

Droge tranen schrijven nullen op een gapend massagraf kon mijn giro maar verhullen dat ik veel te weinig gaf Laat mijn bloed toch sneller stromen bij het zien van grote rampen nachtmerries zijn roze dromen onder televisielampen Schuif mij op de schaal van Richter door naar menselijke actie maak mijn eigen lijden lichter als hulpverlener…

Haar kus verliet de rode lippen hoopvol meegevoerd in de wind zoekend naar een innige liefde om in tederheid te worden bemind Maar die dwalende kus bleef zoekende verdroogde lippen vielen verhard uiteen zij ontving nooit de liefdevolle rode rozen slechts een roos gebeiteld in haar steen Zij had en gaf veel liefde…

koning in rede wekker van vervoering was het liefde toen je sprak van gedeelde tronen verraderlijk vulde je de container van een geweer met rozen en kocht je argeloze onderdanen om heersen is je land en lichaam het leger je begeerte proeven je tweede huid neen, voor mij geen heer geen wapens meer en ik bid dat ik nooit…

houdt Uw kinderen bij de hand houdt ze in het oog en in het zicht want de nietsontziende kapelaan zegt, ik zie het kind wel staan, maar niet die roze nicht. PS In de St. Jan krijgen anders gezindten niet de hostie uitgereikt.…

zie ze staan onder de boom nog onbeschut onze lentedroom het hoge blauw strakt ijzig koud maar roze ochtendlicht kust al warm je gezicht je lach ontwaakt op het moment dat ik vol liefde jouw lippen raak eindelijk voorjaar in eerste kleur en nieuwe geur na de lange wintertijd…

er kwam een meisje mee ze was lief ze had in goud gesponnen haren waar haar tanden parels leken klonk een roze lach zomaar op een dag verscheen ze haar gestalte aan de hand van trots warmte en een beker thee namen plaats op kleine tafels haar blik blonk in rots vaste ogen…

Klaprozen, laprozen, rozen, prozen, proza.. roza, roza, bloemen, za, za. Foto: Jolie Hakkert…

Muziekloos, want hoe te zingen van de liefde en de vader van de tijd als met de haast en in het gedrang bij de doldwaze dagen het rood van de rozen verdwenen is? Gras als hoogpolig tapijt kriebelend aan blote voeten. Naakt en sprakeloos; tong aan het gehemelte geplakt. Zichzelf op de rotsen gesmeten.…

Al ging mijn leven niet altijd over rozen, ik heb voor mij het juiste pad gekozen. De keuzes die ik maakte waren niet altijd even slim maar ik zag dat gelukkig zelf snel in. Nu geniet ik weer van het leven en heb nog zoveel meer te geven. Met lieve vrienden en mijn man om me heen ben ik nooit meer alleen.…

Laagstaande zon bespeelt het kleurende lover die het laat glanzen met haar diffuse gouden licht Nog even, dan gaat ze onder en trekken grijze wolken het blauw van de hemel dicht haar stralen nog nagloeiend in roze en oranje tint Een schouwspel dat nooit verveelt als de dag zich met de nacht verbindt Zonsondergang het blijft bijzonder…

het boeket rozen heb ik gekozen bied ze u nu aan slanke vingers gaan behoedzaam langs de stelen kunnen vaak geen dorens velen een ander ziet het drupje ochtenddauw op de fluwelen bloem en smelt voor schoonheid van dit intieme samenzijn maar ieder heeft een eigen vorm en kleur in beeld de goede dichter biedt oneindig veel…

Verleidelijk fladderen rozen uit hun mond blaadjes rondstrooiend die zoveel verbergen en zoveel beloven. Ze planten een hele tuin in de grijnzende bek van de draak die ze vandaag zo meesterlijk overwonnen - of hoor ik in de verte al het veelkoppige gemorrel van andere demonen? Het is al begonnen, juist.…

Als de brug weer dicht is Komt de stroom van de andere kant ( die altijd eerder aan de beurt is) op gang 3 scooters met 6 joelende meiden voor en achterop en 12 van de mooiste roze zomerbenen in de julizon aan deze kant in een optrekkende auto een jongen van toen die zich een moment onopgemerkt koestert in hun oplaaiende weelde voorrrrrbij…

mijn oom had een hele dikke boom twee schommels een erf vol kuilen en kakelende kippen witte en bruine maar ’t mooist waren zijn varkens pasgewassen zeugen, biggetjes roze die knorrend een stuk zeep verslonden oom had niet alleen een hele dikke boom maar ook hele grote handen…

In het park geen rode rozen, alleen dode gele. En in vele ogen tranen zichtbaar of verborgen in een tijd van wanhoop en zorgen.…

Met roze draad, nog op de machien, dichtte ik de gaten. Je verbaasde je over het vlotte herstel en bedankte me blij bij 't verlaten en ik verbaasde me over jouw vlotte herstel na je kou.…

Roze wolk Kringelende lucht opstijgende rookdraden wat een heerlijk spel. Nachtgedachte Ik denk aan een ster die in jouw ogen vonkelt als een hemelslag.…

bloemen fietsen richting het noordelijk havenhoofd waar ze stilzwijgend worden neergelegd witte rozen gestoken in het rulle zand, aan de vloedlijn laten hun hoofden hangen evenals vrienden die naar de zee turen waar gisteren vijf vrienden al surfend vermist raakten in woeste golven vol schuimkoppen…

ik heb alles al gezien of tenminste al van gehoord liefde, oorlog of een moord een naakt meisje van achttien wat kan mij nu nog laten blozen van wat krijg ik nog kippenvel een horrorfilm in een oud hotel of een bruidsboeket van wilde rozen een liefdeslied op een rare fluit zou mij misschien nog kunnen boeien of een vrijpartij terwijl we…

Dat ik weer lyrisch ben en haar graag plagen mag, het roze dat aarzelend verschijnt op haar blanke wangen vertedert en verdappert. zij.. houdt van fietsen en aftasten en kent Proust noch Spinvis wat onvergeeflijk zou zijn zonder blos en wulpse bles.…